کارگران آگاه ايران می‌دانند که برای احقاق حقوقشان يک دست صدا ندارد. می‌دانند که حرکت‌های فردی پايانی ناخوشايند و غم‌بار دارد. می‌دانند که تنها با يکی شدن در قالب سنديکاها و تجمعات می‌توان به حقوق خود رسيد. تجربه به آن‌ها نشان داده است که اعتراضات غيرجمعی زودگذر و بی‌اثر است و به آسانی سرکوب می‌شود. از سوی ديگر آن‌ها دانسته اند که «نمايندگان فرمايشی» تنها به دنبال منافع و سازش‌های شخصی هستند و «اتحاديه‌های فرمايشی» نيز چيزی بيش از يک خيمه شب‌بازی کسل کننده نيستند (بیشتر…)...

به جاي اينكه مسؤولان خاطي احضار شوند فقط به مناطق ديگر اعزام مي‌شوند. از طرفي بهداشت در محيط كار به ندرت ديده مي‌شود و رانندگان براي اين امر از سرويس‌هاي بهداشتي اداره‌جات يا مساجدي كه در طول مسيرشان هست استفاده مي‌كنند آن هم اگر وجود داشته باشد وگرنه .... عدم تحويل شير كه راننده با صرف يك ليوان شير بتواند از بيماري‌هاي تنفسي، ريوي جلوگيري كند چون هواي تهران به ويژه محيط‌هايي كه اتوبوس‌هاي واحد در آنجا تجمع مي‌كنند آلودگي‌ زياد است و توزيع شير از ملزومات است. با وجود ترافيك سرسام‌آور تهران براي رانندگان زحمت‌كش كه در حكم آنان راننده نوشته شده است كارهاي اضافه بر سازمان به عهده آنها گذاشته‌اند؛ ابطال بليت، طرح تفكيك و اطلاعا‌ت‌رساني از آن جمله هستند آن هم با اين وضعيت ترافيك و اتوبوس‌هاي شلوغ كه خود مستلزم اين ا...

محمدعلي عمويي در سال 1307 در كرمانشاه به‌دنيا آمد. دوران تحصيلات ابتدايي را در كرمانشاه و دوران متوسطه را در تهران گذراند. در همين سال‌‌ها با فعاليت‌هاي سياسي آشنا شد و در سال 1324 به سازمان جوانان حزب‌‌توده در كرمانشاه پيوست. پس از اخذ ديپلم متوسطه، در سال 1326 براي ادامه تحصيل به دانشكده افسري رفت و در سال 1328 با درجه ستوان دومي فارغ‌التحصيل گرديد. پس از گذراندن سال‌هاي تحصيل، به عضويت سازمان افسران حزب‌توده ايران درآمد و در شهريور 1333 همراه ديگر همرزمانش بازداشت شد. در دادگاه بدوي به اعدام محكوم، ولي در مرداد 1334 حكم اعدام وي به حبس ابد تبديل شد. در پاييز 1357 و با اوج‌گيري قيام مردمي، پس از گذراندن نزديك به 25 سال زندان، وي همراه با ديگر زندانيان سياسي آزاد گرديد (بیشتر…)...

کارولوس ويمر (Carolus Wimmer) نماينده ونزوئلا در پارلمان آمريکای لاتين و سرپرست دفتر بين‌الملل حزب کمونيست ونزوئلا است. وی از ٢۰۰۱ تا ٢۰۰٢ مشاور ويژه رييس مجلس ملی و از ٢۰۰٢ تا ٢۰۰٣ مسؤول کميته روابط بين‌الملل مجلس ملی ونزوئلا بود. ويمر در سال ١٩٩۷ نشريه تئوريک بحث آزاد (Open Debate) را بنيان گذاشت و در حال حاضر يک برنامه هفتگی راديويی درباره مسايل اجتماعی و سياسی تهيه می‌کند. او اخيراً تور سحنرانی‌های بسيار موفق خود در چند شهر استراليا را - که به دعوت شبکه همبستگی با ونزوئلا، که حزب کمونيست استراليا نيز عضو آن است، ترتيب داده شده بود - به پايان رساند. در آدليد (Adelaide) او با باب بريتون (Bob Briton)، از تحريريه گاردين پيرامون تغييرات دراماتيکی که در ونزوئلا و آمريکای لاتين صورت گرفته است و چالش‌هايی که هنوز در برابر انقلاب بوليواری قرار دارد، گفت و گو کرد. (بیشت...

خوزه ساراماگو در سال ۱٩٢٢ در پرتغال به دنيا آمد. او ده کتاب نوشته است، از آن جمله: بدل، غار، نابينايی، و همه نام‌ها. او در سال ۱٩٩٨ برنده جايزه نوبل در ادبيات شد. ساراماگو عضو حزب کمونيست پرتغال است. (بیشتر…)

باد راديکاليسم در کوچه‌ها و زاغه‌های دوزخيان امروزين زمين، که با ثروت افسانه‌ای نفت احاطه شده اند، در ‏حال وزيدن است. تا آنجا که اين راديکاليسم مجذوب قرآن است، محدوديت‌های آن روشن است. انگيزه‌های ‏مهرپروری و همبستگی، بی‌نهايت از حرص همايونی امپراتوری و انقياد کمپرادوری برترند، اما مادام که برنامه ‏آن‌ها تسکين دردهای اجتماع به جای بازسازی جامعه باشد، دير يا زود در نظم موجود تحليل خواهند رفت. ‏رهبرانی مانند چاوز يا مورالس با بينشی که توانايی فرارفتن از تقسيمات ملی و طايفه‌ای را داشته باشند و ‏بتوانند اشاعه‌گر حس اتحاد قاره‌ای و اعتماد به نفس باشند، هنوز ظاهر نشده اند. به برکت شهردار سابق ‏تهران، مجسمه‌ای از بوليوار هم اکنون در آن شهر برپاست و منطقه شبح او را چشم در راه است.‏ (بیشتر…)...

 تارنگاشت عدالت نويسنده: خ. طهوری۱۱ خرداد ۱٣٨۵  (بیشتر…)

پرسيدم: «مدل اجتماعی – اقتصادی جنبش به سوی سوسياليسم بيش‌تر به کدام مدل شبيه است: لولا، کوبا يا هوگو چاوز؟» او پاسخ داد: «سوسياليسم جنبش ما، مدلی است بر اساس همبستگی، روابط متقابل، تعاون و اجماع. به اين دليل که برای ما، دمکراسی يعنی اجماع. در يک جامعه محلی خودگردان اجماع حاکم است، در سنديکا اقليت و اکثريت وجود دارد. در اين دمکراسی رسمی بوليوی به انديشه، احساسات و مصايب اکثريت‌های ملی توجهی نمی‌شود. ما در اين چارچوب و با تکيه بر جامعه محلی خودگردان، در پی يک سوسياليسم تعاونی هستيم (بیشتر…)...

تا سال ۱۹۹۱، روند اصلاحات که به دست گورباچف شروع شده بود، به چيز کاملاً متفاوتی تغيير کرد: نابودی کامل اتحاد شوروی و سوسياليسم شوروی. اتحاد شوروی به پانزده حکومت جداگانه تجزيه شد. بخش عمده اموال دولتی و دارايی‌های اشتراکی به سرقت رفت، فروخته شد و به مالکيت خصوصی درآمد. برنامه‌ريزی دولتی ناپديد شد؛ به اصطلاح بازار آزاد بازگشت. حزب کمونيست نقش رهبری خود را از دست داد، و عملاً برای مدتی در روسيه غيرقانونی شد. داستان اقتصادی از ۱۹۹۱ به بعد چيزی به جز سقوط شرايط اقتصادی اکثريت مردم و ظهور ميلياردرهای جديد- به اصطلاح اوليگارش‌ها- نبوده است (بیشتر…)...

در مرحله امپرياليسم، يا به عبارتی در مرحله انحصاری سرمايه‌داری، راه گذار به سوی سوسياليسم از مسير ضدامپرياليسم می‌گذرد. اين سخن، واقعيتی است که جنبش‌های انقلابی در اروپا بايد آويزه گوش خود کنند. اين وابسته به تلاش شما و به نفع خود شماست که با همبستگی، از مبارزات ضدامپرياليستی خلق‌های آمريکای لاتين پشتيبانی کنيد. اين به عهده شماست که با يک برنامه و عمل مارکسيستی واقعی، مقاومت جهانی عليه سلطه انحصارات را تقويت کنيد. شما بايد از حق تعيين سرنوشت خلق‌های آمريکای لاتين دفاع کنيد. شما بايد مبارزه عليه تجاوزات، مداخلات، و جنگ‌های امپرياليستی را به وظيفه اصلی امروز خود مبدل سازيد. و شما بايد اين وظيفه را با دورنمای انقلاب سوسياليستی پيوند بزنيد. زيرا جهان ديگری، که ممکن است، در نهايت تنها يک جهان سوسياليستی است. (بیشتر…)...