امروز چه چیز در دستور روز مدل جهانی‌سازی موجود قرار دارد؟ در شرایط فعلی همه جا و به طور گسترده مالکیت دولتی خصوصی‌سازی می‌شود. این روند را می‌توان روند دیواربندی (enclosures) در سطح جهان نامید. یک چنین روندی که طی آن زمین دولتی دورش دیوار کشیده شد و مورد استفاده خصوصی قرار گرفت، در بدو آغاز سرمایه‌داری در انگلستان  و سپس در اروپای غربی پدید آمد تا سرانجام تمامی قاره اروپا را در بر گرفت. این دیواربندی‌ها جوامع دهقانی را از بین برد. البته می‌توان گفت که این کار در غرب پیشرفته، روند کارآمدتری از آبادانی و پیدایش شهرها را سبب شد. اما واضح و مبرهن است که امروزه در مناطق جنوبی همان نتایج به دست نخواهد آمد، زیرا برای آن‌که بتوان قابلیت رقابت داشت، چیزی که امروزه نمی‌توان از آن صرف‌نظر کرد، بایستی دارای فن‌آوری مدرن بود. (بیشتر…)...

در پی پيروزی انتخاباتی ساندينيست‌ها در نيکاراگوئه، در برخی سايت‌های فارسی‌زبان مطالب نادرستی در ارتباط با  شرايط سياسی- اجتماعی نيکاراگوئه، صف‌بندی نيروهای سياسی آن کشور و دلايل پيروزی انتخاباتی اخير ساندينيست‌ها منتشر شده است. به عنوان مثال، در يک مورد، مجموعه‌ای از اظهارنظرها بر اين ادعا بنا شده است که گويا «با گرایش به راست و سوسیال دمکراسی، هماهنگی با نیروهای لیبرال و کلیسا در عرصه فعالیت‌های پارلمانی توسط بخشی از ساندينیست‌ها ، اختلافات درونی ساندينیست‌ها بالا گرفت. جناح چپ مارکسیستی ساندينیست‌ها از جبهه آزادیبخش ساندينیست‌ها انشعاب کرد و جبهه نوسازی ساندينیستی را تشکیل دادند. این تشکل علیرغم کوچکی در تعداد، نماینده جناح مارکسیستی جنبش ساندينیست‌ها هستند.» (بیشتر…)...

طرح سئوال در مورد چگونگی رابطه ميان رفرم و انقلاب، بحث جديدی نيست. پاسخ‌های متفاوت به اين مسئله، يکی از دلايل اصلی انشعاب جنبش‌های کارگری به دو جناج رفرميستی و انقلابی می‌باشد. در چنين وضعيتی، از يک سو اين خطر وجود دارد که صبر و انتظار لازمه از دست داده شود و بجای تلاش جهت شرکت عملی در مبارزات روزمره، تنها به کارتبليغاتی درباره اهداف سوسياليستی اکتفا شود. نتيجه اتخاذ چنين روشی، بيگانگی با مطالبات و خواسته‌های زحمتکشان و درغلطيدن در ورطه سکتاريسم خواهدبود. از سوی ديگر، جهت تحقق اهداف سوسياليستی، می‌بايد فاصله زمانی معينی را به انتظار نشست. ناگزيری گذار ازين پروسه زمانی، می‌تواند اين خطر را دربر داشته باشد که اهداف سوسياليستی در جريان مبارزات عملی روزمره و مبارزات اصلاح‌طلبانه به فراموشی سپرده شود. نتيجه اتخاذ چنين روشی، درغلطيدن در ورطه رفرميسم و اپورتونيس...

نشست پلنوم چهارم کميتۀ مرکزی حزب کمونيست ونزوئلا در ٢۱ دسامبر ٢۰۰۶ در کاراکاس برگزار شد، و يک بحث وسيع، ژرف و روشنگر پيرامون پيشنهاد پرزيدنت هوگو چاوز فريياس، رهبر برجسته روند انقلابی بوليواری، برای ساختن «حزب سوسياليست متحد ونزوئلا» را پيش برد. (بیشتر…)

خبرگزاری «آفتاب» در روز ۲ آذر ۱۳۸۵ در نوشته ای تحت عنوان «فریاد می‌زنیم اقتصاد را چینی نکنید!»  چنين گزارش داد:« فریبرز رئیس دانا، اقتصاددان، که به اندیشه‌های چپگرایانه و عدالت طلبانه در ایران شهرت دارد، در گفت‌و گو با خبرنگار سیاسی آفتاب درباره اصرار دولت نهم بر طرح‌های زود بازده گفت: طرح‌های زودبازده را از نمونه‌های پیشرفت چین اقتباس می‌کنند و این را اطرافیان احمدی‌نژاد و تیم اقتصادی وی به وی می‌گویند و چون خوشایند اوست، بر‌ آن اصرار می‌ورزد. آيا آنچنان که گفته شده است اين اقدامات دولت نهم، اقتباس از الگوی چينی است؟ (بیشتر…)...

 در سال ۱۳۷۶، در پايان رياست جمهوری هاشمی رفسنجانی و آغاز رياست جمهوری محمد خاتمی، حجم نقدينگی ۱۳۰هزار ميليارد ريال بود (روزنامه سلام، ۱۴تير ۱۳۷۷). در سال ۱۳۸۴، در پايان رياست جمهوری جمهوری محمد خاتمی و آغاز رياست جمهوری محمود احمدی نژاد، حجم نقدينگی به ۷۲۹هزار ميليارد ريال بالغ شده بود. حجم نقدينگی در يک سال اول رياست جمهوری احمدی نژاد، ۲۶۵هزار ميليارد ريال افزايش يافته است. از مقايسه اين ارقام روشن می‌شود که از کل ۹۹۴هزار ميليارد ريال نقدينگی، حدود ۵۹۹هزار ميليارد ريال (بيش از ۶۰ درصد) آن در سال‌های دولت اصلاحات و رياست جمهوری خاتمی انباشته شد. نقدینگی از 15.2 درصد در سال ۱۳۷۶به ۱/٣۰ درصد یعنی دو برابر در سال ۱۳۸۴ و سپس به حدود 34.3  درصد در سال ۱۳۸۴رسید که پیش‌بینی می‌شود در سال جاری رشد نقدینگی از ۳۵ درصد بيش‌تر شود. (بیشتر…)...

آرشيوهای کوبا، گنجينه‌ای از اسناد تاريخی است. بسياری از پرونده‌های ديپلماتيک آن علنی شده اند، اما مکاتبات بين فيدل کاسترو و ديگر رهبران جهان، زمانی- روزی- که در دسترس قرار گيرند، منبعی به ويژه غنی خواهند بود. اين گزيده از فصل ٢۵ کتاب «يک‌صد ساعت با فيدل»، در برگيرنده برخی نقل‌قول‌ها از نامه‌های فيدل کاسترو به صدام حسين، طی دوره‌ای است که به جنگ اول خليج منتهی شد- بعد از آن‌که صدام  در نتيجه مانور فريبکارانه اپريل گلاسپی، ديپلمات آمريکايی در بغداد، فريب خورد و به کويت حمله کرد. در اين نقل‌قول‌ها، فيدل در باره تجاوز سال ۲٠٠٣ آمريکا به عراق و اشغال آن کشور، صحبت می‌کند. (بیشتر…)...

انديشه‌های تئوريک رهبر انقلاب بلشويکی، که اين هفته هشتاد و نهمين سالگرد آن را جشن می‌گيريم، معمولاً به عنوان ادامه مارکسيسم در عصر سرمايه‌داری انحصاری توصيف می‌شوند. در درستی اين ترديدی نيست. اما، لنينيسم چيز بيش‌تری نيز هست، لنينيسم، تئوری عمل مارکسيستی است. در خود مارکسيسم تلويحاً يک تئوری عمل وجود دارد؛ لنينيسم آن را آشکار می‌کند، و از اين نظر نيز بسط مارکسيسم به شمار می‌آيد. به اين دليل که عمل عينيت است، يک تئوری عمل بايد به شرايط عينی مربوط باشد. (بیشتر…)...

«گروه مطالعات عراق»، هفت ماه پيش از آن‌که گزارش خود را بعد از انتخابات ميان‌دوره‌ای آمريکا منتشر کند، تشکيل شد. پيشنهاد تشکيل اين گروه برای اولين بار در مارس ۲٠٠۶ از طرف فرانک وولف، عضو مجلس نمايندگان آمريکا مطرح شد. او که چندين بار از عراق بعد از اشغال ديدار کرده است، خط کلی نومحافظه‌کاران را که می‌گويد «ما نمی‌توانيم نيروهايمان را سريعاً از عراق خارج کنيم»، دنبال می‌کند. «گروه مطالعات عراق» در اساس به دنبال همان اهدافی است که نومحافظه‌کاران برای سياست خارجی آمريکا در عراق و خاورميانه تعيين کرده اند. (بیشتر…)...

برجسته‌ترين سازمان‌های کارگری بين‌المللی فعال در هائيتی، يعنی ICFTU, AFL-CIO, ILO, ORIT با آن سنديکاهای کارگری کار کرده و حمايت نمودند که برای سرنگونی دولتی که به طور دمکراتيک انتخاب شده بود، فعاليت می‌کردند. اين سازمان‌ها هم‌چنين از محکوم کردن اخراج‌ها و پيگرد‌های کارگران و سنديکاليست‌های بخش دولتی از طرف دولت غيرقانونی کودتا سر باز زدند. کاسرتانو در پاسخ به سؤالاتی که پيرامون گوشه‌گیری بی‌طرفانه «مرکز همبستگی» نسبت به پيگردهای ناشی از کودتا می‌گويد: «ما بيانيه‌های عمومی صادر می‌کنيم. ما بيانيه‌های زيادی صادر می‌کنيم.» و در اشاره به پرسش پیرامون پيگردهای کارگری بعد از کودتا می‌گويد: «ما آن را بررسی نکرده ايم.» (بیشتر…)...