احزاب کمونیستی و کارگری کشورهای اسکاندیناوی طی یک بیانیه مشترک بشدت نسبت به طرح محکومیت کمونیستها که قرار است در روزهای ٢٧ ـ ٢٣ ژانویه ٢٠٠۶ در شورای اروپایی پارلمان اتحادیه اروپا با عنوان «نیاز به محکومیت جهانی جنایات رژیم های توتالیتر کمونیستی» مطرح شود، اعتراض کردند. طرح بوسیله یوران لیندبلاد نماینده راست از سوئد در کمیسیون سیاسی شورای اروپا تهیه شده است.
احزاب کمونیستی و کارگری کشورهای اسکاندیناوی طی یک بیانیه مشترک بشدت نسبت به طرح محکومیت کمونیستها که قرار است در روزهای ٢٧ ـ ٢٣ ژانویه ٢٠٠۶ در شورای اروپایی پارلمان اتحادیه اروپا با عنوان «نیاز به محکومیت جهانی جنایات رژیم های توتالیتر کمونیستی» مطرح شود، اعتراض کردند. طرح بوسیله یوران لیندبلاد نماینده راست از سوئد در کمیسیون سیاسی شورای اروپا تهیه شده است.
تارنگاشت عدالت
اطلاعیه مشترک احزاب کمونیست سوئد، فنلاند، نروز و دانمارک
برگردان: بابک
احزاب کمونیستی و کارگری کشورهای اسکاندیناوی طی یک بیانیه مشترک بشدت نسبت به طرح محکومیت کمونیستها که قرار است در روزهای ٢٧ ـ ٢٣ ژانویه ٢٠٠۶ در شورای اروپایی پارلمان اتحادیه اروپا با عنوان «نیاز به محکومیت جهانی جنایات رژیم های توتالیتر کمونیستی» مطرح شود، اعتراض کردند. طرح بوسیله یوران لیندبلاد نماینده راست از سوئد در کمیسیون سیاسی شورای اروپا تهیه شده است.
در میان مبلغین این طرح نمایندگان پارلمانی کشورهایی وجود دارند که همین امروز به تعقیب و زندانی کردن رهبران احزاب کمونیستی و رهبران جنبش های اجتماعی می پردازند، و همزمان بصورت نیمه مخفی و علنی در مراسم تجلیل از جنایتکاران جنگی و سمبل های نازیسم شرکت می کنند.
نویسنده و موسیقی دان شهیر یونانی، میکیس تئودوراکیس در بیانیه خود اشاره می کند که حالا شورای اتحادیه اروپا « تصمیم گرفته است که تاریخ را تغییر دهد. می خواهد با برابر دانستن قربانی با متجاوز، قهرمان با جنایتکار، آزاد کننده با فتح کننده و کمونیست ها با نازی ها، تاریخ را تحریف کند.»
قبل از هر چیز باید توجه داشت که اتحاد شوروی در شکست آلمان نازی نقش درجه اول را داشت، پیروزی که به قیمت کشته شدن بیش از ٢٠ میلیون مردم شوروی بدست آمد. صدها هزار کمونیست در خط مقدم مبارزات مردمی بر علیه نازیسم در سراسر اروپا شرکت کرده و جان خود را از دست دادند.
طرح محکومیت کمونیستها با بیان نگرانی خود از اینکه « کمونیستها در برخی کشورها فعالیتشان قانونی شناخته شده، اگر چه آنها از جنایات کشورهای توتالیتر کمونیستی انتقاد نکرده اند» از احزاب کمونیستی می خواهد «در تاریخ خود تجدید نظر کنند.» در طرح آمده که سرچشمه این جنایات ناشی از تئوری مارکسیستی مبارزه طبقاتی بوده است.
کمونیستها نیروی فعال در مبارزه برای احقاق حق اکثریت مردم جامعه، برای رشد دموکراتیک اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه، بر علیه جنگ، نیروهای ضد انقلاب و کاهش استانداردهای روزانه زندگی مردم بوده و خواهند بود.
به همین دلیل از بدو تاسیس این احزاب در معرض سوءظن قرار داشته، بر علیه آنها جاسوسی شده، اعضای این احزاب در لیست سیاه قرار داده شده و تحت مراقبت بوده اند و در مقاطعی از تاریخ برخی از این احزاب غیر قانونی اعلام گردیدند.
در جنگهای داخلی دهه ٣٠ و جنگ جهانی دوم بر علیه کمونیستها و نیروهای چپ در فنلاند ترور سفید را سازمان دادند.
در دوران اشغال نروژ در جنگ جهانی دوم، حزب کمونیست ممنوع اعلام شد. تعداد بسیار زیادی از کمونیستها یا اعدام شدند و یا به اردوگاههای کار اجباری فرستاده شدند.
پارلمان دانمارک با تخلف از قانون اساسی حزب کمونیست را غیر قانونی اعلام کرد.
سوئد اردوگاههای کار اجباری احداث کرد و کمونیستها را به آنجا فرستاد، دفاتر حزب به آتش کشیده شد، استفاده حزب کمونیست از وسایل حمل و نقل و مکاتبات دولتی ممنوع اعلام گردید.
احزاب کمونیست اسکاندیناوی از بدو پیدایش خود در خط مقدم مبارزه برای صلح، دموکراسی و حق تعیین سرنوشت کشورشان و بر علیه فاشیسم آلمان فعالیت کرده اند.
کمونیستها حتی در دوران جنگ سرد بر علیه ناتو و سیاست مسابقه تسلیحاتی آن، و همچنین بر علیه عضویت در اتحادیه اروپا و واگذاری حق تعیین سرنوشت کشور شان به این مجموعه مبارزه کرده اند.
این طرح در انطباق کامل با سیاست تهاجمی نئولیبرالیسم می باشد. هدف این طرح بازپس گیری دستاوردهای تاریخی طبقه کارگر در عرصه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است.
مع گرایی جای خود را به فردگرایی می دهد، منافع اقتصادی اجتماع باید جای خود را به تامین سود کمپانی های فراملی بدهد. اعمال این روند از طریق حذف قوانین، خصوصی سازی و کاهش خدمات اجتماعی انجام می شود.
حق تعیین سرنوشت کشورهای عضو اتحادیه اروپا به زیر مجموعه سیاست فراملی نئولیبرالیستی اتحادیه اروپا تبدیل شده است، این اتحادیه قصد دارد بلند پروازی های نظامی خود را در سراسر جهان گسترش دهد.
در حالی که شورای اروپایی در حال بررسی طرح یورش به احزاب کمونیستی، سندیکاههای کارگری، جنبش های اجتماعی دموکراتیک است، همین شورا چشمان خود را بر روی جنگ ایالات متحده بر علیه عراق، کشوری که به ویرانه تبدیل شده، مملو از زندانهای آمریکایی است که در آنها روزانه هزاران انسان بی گناه تحت شکنجه های وحشیانه قرار می گیرند، بسته است.
شورای اروپایی در باره جنایت علیه بشریت، چون شکنجه در گوانتانامو حرفی برای گفتن ندارد.
آیا کسی باور می کند که نمایندگان شورای اروپایی بطور واقعی از نقض حقوق بشر نگران باشند، در حالی که اجازه می دهند هواپیماهای آمریکایی در فرودگاههای کشورشان فرود آیند، شهروندان کشورشان را بدون برگزاری دادگاههای صالحه دستگیر و به زندان انداخته و شکنجه کنند.
کمونیستها بخشی از جنبش دموکراتیک و مردمی این کشورها هستند. ما این طرح را مقدمه شروع تعقیب و مجازات نیروهای دموکراتیک ارزیابی می کنیم.
امروز کمونیستها، فردا مبارزین سندیکایی و مبارزین صلح، پس فردا؟
احزاب کمونیست با سامان دادن اعتراضات گسترده، به جمع آوری امضاء در محکومیت این طرح در میان رهبران سیاسی و سندیکایی، دانشمندان و شخصیت های فرهنگی و … اقدام کرده اند.
کمونیستهای اسکاندیناوی از مردم می خواهند که این طرح را که قرار است در شورای اروپایی در ماه ژانویه مطرح شود، محکوم کنند.
بتی فریدنز بری کارلسون دبیر کل حزب کمونیست در دانمارک
هنریک استامر هدین دبیر کل حزب کمونیست دانمارک
یریو هاکنن دبیر کل حزب کمونیست فنلاند
ظفر گوزت دبیر کل حزب کمونیست نروژ
یان یونسون دبیر کل حزب کمونیست سوئد
شورای اروپایی قانون ضد کمونیستی را با ٨۵ رای مثبت ۵٠ رای مخالف و ١۶ رای ممتنع به تصویب رساند. هنوز نوع آرای نمایندگان کشورهای عضو در شورای اروپایی در باره این طرح مشخص نشده است.
لازمه ارجاع این طرح ضد کمونیستی برای تصویب در پارلمانهای کشورهای عضو، شرط تصویب آن با دو سوم آرا در شورای اروپایی بود که متحقق نشد. اما خطر هنوز پابرجاست.
تلاش شورای اروپایی اینستکه در پارلمان اتحادیه اروپا این طرح را به تصویب برساند. برای ما کمونیستها و نیروهای مترقی وظیفه مبارزه هر چه بیشتر برای جلوگیری از جعل تاریخ، برای دموکراسی و آزادی بیان همچنان باقی است.
حقایق تاریخی از آلمان سال ١٩٣٣
ساعت ١١ صبح روز ٢٨ فوریه ١٩٣٣ هیتلر به همراه وزرایش یک اجلاس فوق العاده برگزار کردند.
دولت مقررات ضروری تحت نام جعلی «محافظت از مردم و دولت» را به تصویب رساند. در این مقررات از جمله می خوانیم: «طبق ماده ٢٨بند ٢ قانون اساسی اقدامات زیر برای مبارزه با عملیات ضد دولتی کمونیستها اجرا می شود:… اجازه تجاوز به آزادی های فردی، آزادی ابراز نظر، بعلاوه آزادی مطبوعات، انجمن ها و آزادی اجتماعات، کنترل نامه نگاری ها، پست، تلفن و الغای قانون محرمانه بودن مکالمات تلفنی، اعطای اختیار برای بازرسی از منازل و ضبط اموال و محدودیت قانونی امور خصوصی دیگری که در اینجا ذکر نشده، داده می شود. مجازات اعدام برای …اعمال خائنانه …آتش سوزی عمدی …»
این قانون یک روز بعد از آتش سوزی رایشتاک که به کمونیستها نسبت داده شد، به تصویب رسید.
وان در لیبه که به بیماری روانی مبتلا بود و هیچگونه رابطه ای با آتش سوزی پارلمان و یا کمونیستها نداشت، اعتراف کرد که پارلمان را او به آتش کشیده است.
هیتلر بهانه خوبی برای اعلام حکومت نظامی در کشور پیدا کرده بود. این حکومت نظامی تمام دوران ١٢ ساله حکومت هیتلر ادامه داشت. تمام قوانین تروریستی فاشیسم آلمان به قانون ذکر شده در بالا اضافه شد. حالا بطور سیستماتیک این امکان برای فاشیسم فراهم شده بود که تمام مخالفین خود را با روش های تروریستی از میان بردارد.
رهبران سرمایه جهانی با آرامش شاهد گسترش این سیاست در آلمان بودند. انهدام جنبش کارگری، تجزیه و ناکارآمد کردن نیروهای مترقی در نگاه آنها شرط ضرور برای تامین سروری طبقاتی و آمادگی برای شروع تجاوزات نظامی بود.
بطور مشخص آنها خواهان آن بودند که هیتلر کلا با حزب کمونیست آلمان تسویه حساب کند.
این ها حقایق معتبر تاریخی مربوط به سال ١٩٣٣ می باشد. می توانیم از تطبیق آنچه که روی داد با شرایط امروز اجتناب کنیم؟
آیا تشابهی بین قوانین آلمان نازی با قانون به اصطلاح ضد تروریستی که امروز در کشور ما، اتحادیه اروپا و در چهار گوشه جهان وضع شده است، می بینیم؟