در این نوشته در دنیای اقتصاد امروز، آقای صادق جنان صفت می خواهد در باره رانت خواری در اقتصاد ایران ارشاد کند. کار خیلی بجائی است که باید هر روزه این کار را بکنیم. ولی بی تعارف، اندکی حقیقت را قاطی می کند و بعد آدرس غلط می دهد. می نویسد که« یک سر» همه رانت‌خواری‌ها در ایران به بنگاه‌های انحصاری دولتی برمی‌گردد. خوب قبول. ولی، « تکلیف سرهای دیگر» چه می شود؟ جز از این است آیا که وقتی می گوئیم یک سر، یعنی قبول داریم که « سرهای دیگری» هم هست!
در این نوشته در دنیای اقتصاد امروز، آقای صادق جنان صفت می خواهد در باره رانت خواری در اقتصاد ایران ارشاد کند. کار خیلی بجائی است که باید هر روزه این کار را بکنیم. ولی بی تعارف، اندکی حقیقت را قاطی می کند و بعد آدرس غلط می دهد. می نویسد که« یک سر» همه رانت‌خواری‌ها در ایران به بنگاه‌های انحصاری دولتی برمی‌گردد. خوب قبول. ولی، « تکلیف سرهای دیگر» چه می شود؟ جز از این است آیا که وقتی می گوئیم یک سر، یعنی قبول داریم که « سرهای دیگری» هم هست!
وبلاگ اجمد سیف
احمدسیف
در این نوشته در دنیای اقتصاد امروز، آقای صادق جنان صفت می خواهد در باره رانت خواری در اقتصاد ایران ارشاد کند. کار خیلی بجائی است که باید هر روزه این کار را بکنیم. ولی بی تعارف، اندکی حقیقت را قاطی می کند و بعد آدرس غلط می دهد. می نویسد که« یک سر» همه رانت‌خواری‌ها در ایران به بنگاه‌های انحصاری دولتی برمی‌گردد. خوب قبول. ولی، « تکلیف سرهای دیگر» چه می شود؟ جز از این است آیا که وقتی می گوئیم یک سر، یعنی قبول داریم که « سرهای دیگری» هم هست! بلافاصله، اضافه می کند که «عرضه انحصاری و با قیمت پایین و غیرواقعی خدمات و کالاهایی که در چنگ دولت است، سرچشمه رانت‌جویی است».
آیا منظورش این است که رانت خواری فقط یک سر دارد، یا چی؟
بعد روشن می شود که اتفاقا رانت خواری فقط یک سر دارد، « برگزاری مناقصه‌های عجیب و غریب و حتی اصولی برای ساخت پل، جاده، فرودگاه، نیروگاه، پالایشگاه و … نیز در ذات خود نوعی جریان رانت‌خواری را پرورش می‌دهند.»
سئوال اول، اگرچه می خواهد بگوید که اشکال در این است که « مناقصه های عجیب و غریب» منشاء رانت خواری اند ولی بلافاصله، « تبصره اش» را می آورد که حتی مناقصه های « اصولی» هم برای ساخت پل، جاده، فرودگاه…. « در ذات خود نوعی جریان رانت خواری را پرورش می دهند». خوب، برای این که این جریان بی صاحب رانت خواری را پرورش ندهیم چه باید بکنیم؟
من فکر می کنم که نویسنده دارد عمدا روغن آش را یک کم زیاد می کند چون اگر قرار باشد که حتی مناقصه های اصولی هم رانت خواری را پرورش بدهند، همه چیز به کنار، در خصوص جاده و پل و فرودگاه و پالایشگاه چه باید بکنیم؟
من انتظا رداشتم که آقای جنان صفت که می خواهد در باره رانت خواری ارشاد کند به واقع با رانت خواری مرزبندی داشته باشد ولی متاسفانه این گونه نیست . حتی اشاره ای هم به رانت خواری بخش خصوصی نمی کند تو گوئی که این جور پول های باد آورده و بدون زحمت، در این بخش در نمی آید. منظورم نه فقط مبادلاتشان با بخش دولتی که با خودشان است. یعنی آیا آقای جنان صفت می گوید که بخش خصوصی درایران هیچ گاه دست به احتکار نزده است تا قیمت ها بالا برود؟ این قیمت های بالاتر، راستی چیست، برادر؟
رهنمود آقای جنان صفت جالب است، « خشک کردن سرچشمه رانت‌خواری فقط و فقط یک راه دارد: دست و پای دولت از دخالت در عرصه اقتصاد و تولید و بازرگانی و بانکداری جمع شود. جز این راه، راه دیگری که کارساز، گره‌گشا، پایدار و کم هزینه باشد، وجود ندارد».
حالا آقای جنان صفت، یک التماس دعای کوچک دارم. یک اقتصاد کوچک، یا بزرگ، یا متوسط، در این کره خاکی و یا در سماوات ارضی نشان بده که « دست و پای دولت از دخالت در عرصه اقتصاد و تولید وبازرگانی و بانکداری» در آن جمع شده باشد؟
فقط یکی!
برادر، لاف در غریبی می زنی!
همه جا تاکید از من است