یکشنبه, مهر ۱

نکته‌ای در باب قرارداد ایران و چین

سلمان کدیور: همانطور که قبلاً عرض کرده بودم، این قرارداد باید با کمال احترام به منافع طرفین و به صورت متعادل و شفاف و با رعایت اصل بدبینی، برقرار شود و نباید باعث تسلط بیگانه بر دخایر طبیعی و موقعیت جغرافیایی گردد. قرار نیست ما از ترس آمریکا در بغل دیگری بغلتیم و قرار هم نیست با هوچی‌گری رسانه‌ای غربی‌ها، از بسط روابط خارجی با دیگران روی گردان باشیم. قطع یقین این است که اگر قرار بود این قرارداد به جای چین، به صورت مبهم با آمریکای ترامپ منعقد شود، الان از صدای بوق و کف و سوت در خیابان‌ها نمی‌توانستیم بخوابیم و اگر مطالبه شفافیت می‌کردیم از همین سلبریتی‌ها به عنوان دلواپس افراطی کاسب تحریم تو دهنی می‌خوردیم. پس به هیچ سمت غش نکنیم و منطقی و نه هشتکی و احساسی با ماجرا برخورد نماییم.

سلمان کدیور: همانطور که قبلاً عرض کرده بودم، این قرارداد باید با کمال احترام به منافع طرفین و به صورت متعادل و شفاف و با رعایت اصل بدبینی، برقرار شود و نباید باعث تسلط بیگانه بر دخایر طبیعی و موقعیت جغرافیایی گردد. قرار نیست ما از ترس آمریکا در بغل دیگری بغلتیم و قرار هم نیست با هوچی‌گری رسانه‌ای غربی‌ها، از بسط روابط خارجی با دیگران روی گردان باشیم. قطع یقین این است که اگر قرار بود این قرارداد به جای چین، به صورت مبهم با آمریکای ترامپ منعقد شود، الان از صدای بوق و کف و سوت در خیابان‌ها نمی‌توانستیم بخوابیم و اگر مطالبه شفافیت می‌کردیم از همین سلبریتی‌ها به عنوان دلواپس افراطی کاسب تحریم تو دهنی می‌خوردیم. پس به هیچ سمت غش نکنیم و منطقی و نه هشتکی و احساسی با ماجرا برخورد نماییم.

کانال تگرام سلمان کدیور (دبیر اسبق جنبش عدالتخواه دانشجویی)

بحثی که امروز یکی از نمایندگان انقلابی مجلس انقلابی پیرامون در اختیار گرفتن جزایر توسط چین گفت، به تحلیل بنده، از آنجا نشأت گرفته که چین برای تامین امنیت سرمایه‌گذاری‌هایی که در صنعت نفت ایران متعهد می‌شود انجام دهد، تقاضای استقرار سامانه دفاعی در جزایر را کرده. نوعی تقاضای نقد در مقابل وعده نسیه که اصلاً با عقل ناقص هیچ سیاستمداری جور در نمی‌آید.

قطع یقین این‌که تجربه برجام نشان داد در کشور سلطان حسین‌هایی هستند که برایشان یک جزیره، یک تپه گلی محسوب می‌شود نه خاک وطن، و بدشان نمی‌آید به چینی‌ها چنین امتیازی بدهند، که همانطور که قبلا عرض کرده بودم این خلاف اصول بدیهی قانون اساسی و مصداق واگذاری پایگاه نظامی به کشور ثالث و نفی استقلال کشور است و قطعاً با مخالفت روبرو خواهد شد و مدافعی نخواهد داشت.

شاید به درستی بگویید که حالا کدام اصل قانون اساسی دارد اجرا می‌شود که این یکی بشود، که عرض می‌کنم مسئله استقلال ارضی با همه مسائل فرق دارد و جمهوری اسلامی طی دو دهه گذشته بیش‌ترین هزینه را برای حفظ و بسط آن انجام داده که نمونه بارز آن حضور در سوریه و عراق و یمن و… بوده و اینطوری ذلیلانه و بی‌منطق خاکش را واگذار نخواهد کرد.

نکته اساسی قصه این است که چین برای تلافی نفوذ آمریکا در دریای جنوبی کشورش، بدش نمی‌آید در خلیج فارس که حیاط خلوت دریایی آمریکایی‌ها در خاورمیانه است، نفوذ خودش را تقویت کند و به قرارداد با ایران به عنوان رحمی برای این منظور استفاده نماید. که خب این مسئله هشیاری امنیتی جمهوری اسلامی را می‌طلبد.
 
همانطور که قبلاً عرض کرده بودم، این قرارداد باید با کمال احترام به منافع طرفین و به صورت متعادل و شفاف و با رعایت اصل بدبینی، برقرار شود و نباید باعث تسلط بیگانه بر دخایر طبیعی و موقعیت جغرافیایی گردد. قرار نیست ما از ترس آمریکا در بغل دیگری بغلتیم و قرار هم نیست با هوچی‌گری رسانه‌ای غربی‌ها، از بسط روابط خارجی با دیگران روی گردان باشیم.

قطع یقین این است که اگر قرار بود این قرارداد به جای چین، به صورت مبهم با آمریکای ترامپ منعقد شود، الان از صدای بوق و کف و سوت در خیابان‌ها نمی‌توانستیم بخوابیم و اگر مطالبه شفافیت می‌کردیم از همین سلبریتی‌ها به عنوان دلواپس افراطی کاسب تحریم تو دهنی می‌خوردیم.

پس به هیچ سمت غش نکنیم و منطقی و نه هشتکی و احساسی با ماجرا برخورد نماییم.

مطالبه ما هم‌چنان، شفافیت تمام مراحل مذاکره و اطلاع‌رسانی دقیق آن با هدف اقناع افکار عمومی است.

 
 
 
 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *