نویسنده: پرابیر پورکایاساتا
۴ فوریه ۲۰۱۸
گزاف‌گویی‌ها پیرامون بیت‌کوین و رمز ارزهای مشابه دیگر، به این دلیل بوده است که دولت‌ها آن‌ها را به وجود نیاورده اند، و قیمت آن‌ها خارج از کنترل دولت قرار دارد. این آن‌ها را به یک رؤیای اختیارگرایانه «Libertarian» مبدل می‌سازد.
برای کسانی که با نوع سیاست‌های آمریکایی آشنا نیستند، اختیارگراها کسانی هستند که با نقش دولت در اقتصاد مخالفند، اما با حرارت به نقش سرکوبگرانه دولت به مثابه پاسدار مالکیت خصوصی باور دارند. آن‌ها را نباید با آنارشیست‌ها اشتباه گرفت، آنارشیست‌ها برخلاف اختیارگراها با مالکیت خصوصی نیز مخالفند.
برخی تصورات غلط بنیادین درباره رمز ارزها وجود دارد، یکی از این تصورات غلط این است که نمی‌توان بر آن‌ها نظارت کرد و یا از آن‌ها مالیات گرفت. البته که می‌توان بر آن‌ها نظارت کرد، زیرا در بورس‌های گوناگون مبادله می‌شوند.
صرف اعلان قصد دولت کره جنوبی برای نظارت بر بیت‌کوین، موجب شد قیمت آن در عرض چند روز به میزان چشم‌گیری سقوط کند.
حجم اصلی بیت‌کوین‌ها در چیزی که کیف (والت) دیجیتال نامیده می‌شود، و به وسیله شرکت‌هایی به وجود آمده که به مثابه محل مبادله بیت‌کوین‌ها عمل می‌کنند، نگهداری می‌شود. همه این شرکت‌ها در قلمرو برخی حوزه‌های قضایی قرار دارند.
همه این مبادلات-بیت‌کوین در ازای دیگر ارزها در کشورهای گوناگون- تحت مقررات دولت‌ها برای کنترل بورس قرار دارند. از همه این کیف‌ها، یا مبادلات، می‌توان به وسیله مالیات بر ثروت، یا مالیات بر مبادلات مالیات گرفت؛ یا دولت‌ها می‌توانند ثروت را طوری تعریف کنند که رمز ارزها را نیز شامل شود، و از سود سرمایه مالیات بگیرند. مشکل این نیست که نمی‌توان بر رمز ارزها مالیات بست،
مشکل این است که ابزاز اخذ این مالیات- مالیات بر ثروت، بر سود سرمایه و مالیات بر مبادلات- مورد نفرت الیگارش‌های مالی است که امروز دولت را اداره می‌کنند.
رمز ارزها چه هستند؟
برخلاف دولت‌ها که ارزهای قانونی چاپ می‌کنند و ارزش آن‌ها را تضمین می‌نمایند، در جهان ارز دیجیتال، چه کسی مقدار مورد مبادله را تعیین می‌کند؟ و آیا این واقعاً به شخصی تعلق دارد که مبادله را آغاز کرده است؟ اگر ما از پول کاغذی که به وسیله دولت چاپ و تضمین شده استفاده کنیم، دو طرف مبادله این‌را به مثابه پول به رسمیت می‌شناسند: تأیید آن تقریباً آنی است. در جهان مبادلات دیجیتال، بانک یا شرکت کارت اعتباری است که آن مبادلات را از طریق یک نظام دفترداری متمرکز تأیید می‌کند.
این برای رمز ارزها چگونه کار می‌کند؟ رمز ارزها چگونه به وجود آمدند، و بدون چنان اتوریتۀ مرکزی چگونه مبادله می‌شوند؟ ساتوشی ناکاموتو، نام مستعار بنیان‌گذار ناشناس بیت‌کوین، یک راه‌حل رمزی برای حل این مشکل پیشنهاد کرد. راه‌حل او دو بخش مشکل را – مبالادت چگونه شناخته شوند، و ارز چگونه به وجود آید- با هم تلفیق کرد. او این را بر یک الگوی پردازش پخش شده (distributed processing model) بنا نمود، که در آن تأیید متمرکز مبادلات از طریق یک دفترکل مرکزی ضروری خواهد بود، و فن‌آوری را به وجود آورد که به «بلاک‌چین» (blockchain) معروف شده است.
فن‌آوری بلاک‌چین یک سیستم دفاتر توزیعی است، که مجموعاً این مبادلات را تأیید می‌کند. بلاک‌چین بدین معنی است که بایگانی همه مبادلات در یک زنجیره از بلوک‌ها قرار دارد. در سال ۲۰۰۸، ناکاموتو چگونگی آفریدن یک ارز و نگهداری آن را بدون یک اتوریته مرکزی مشروحاً توصیف نمود. این پول بر قدرت رایانش (کامپیوتری) و یک‌سری توزیعی از کامپیوترها برای نگه داشتن بایگانی این مبالات وابسته است.
هر گره (Node) سیستم یک نسخه از این دفتر را خواهد داشت، و این دفاتر توزیعی مبادلات را تأیید خواهد کرد، و تقلب در سیستم را تقریباً غیرممکن خواهند ساخت.
مبادلات بیت‌کوین چگونه تأیید می‌شوند و بیت‌کوین چگونه آفریده می‌شود؟ هر بلاک در سیستم بلاک‌چین که بیت‌کوین‌ها بر آن قرار دارند، از یک‌سری مبادلات بیت‌کوین تشکیل می‌شود. شما نمی‌توانید دو مبادله را با استفاده از یک سری بیت‌کوین ثبت نمایید، زیرا تأییدیه نشان خواهد داد که شما دیگر آن را ندارید. برای این‌که هر بلوک از مبادلات شناخته شده و به سیستم اضافه شوند، همه گره‌ها به طور هم‌زمان برای «شناختن» این بلوک کار می‌کنند- که در جهان بیت‌کوین استخراج (ماینینگ) نامیده می‌شود، بدین معنی که مبادلات را در یک مسأله رایانه‌ای قرار داده و سپس آن را حل می‌کند. پس از آن‌که یک گره پاسخ را پیدا کرد، آن را به همه گره‌های دیگر منتقل می‌کند و آن‌ها تأیید می‌کنند که پاسخ درست است. به محض این‌که یک‌سری از گره‌ها پاسخ را بپذیرند، این بلوک به وسیله همه گره‌ها در سیستم اضافه می‌شوند. سپس، گره اصلی که راه‌حل از آن آغاز شده، یک‌سری بیت‌کوین- در حال حاضر ۱۲٫۵ بیت‌کوین- برای حل مسأله دریافت می‌کند.
گرچه تأیید پاسخ آسان است، اما یافتن پاسخ- این‌که این یک بلوک معتبر از مبادلات می‌باشد- از نظر رایانه‌ای بسیار کاربر است، و عنصر شانس نیز در آن دخیل است. مسابقه را سریع‌ترین شرکت کننده نمی‌برد، و شما بدون داشتن ماشین‌های قدرتمند حتا در مسابقه حضور ندارید. با قدرتمندتر شدن ماشین‌ها، و با اضافه شدن گره‌های بیش‌تر به سیستم، سطح دشواری نیز بالا می‌رود، در نتیجه نرخ استخراج- ۱۲٫۵ بیت‌کوین در هر ۱۰ دقیقه- تقریباً ثابت است. تعداد بیت‌کوین‌های اعطا شده به استخراج کنندگان موفق نیز رو به کاهش دارد، و در سال ۲۰۱۶ از ۲۵ به ۱۲٫۵ نصف شد، و در آینده تا رسیدن به نقطه صفر هم‌چنان نصف خواهد شد. تعداد نهایی بیت‌کوین‌هایی که از این طریق می‌تواند آفریده شود نمی‌تواند از ۲۱ میلیون بیت‌کوین بیش‌تر بشود، رقمی که انتظار می‌رود حدود سال ۲۰۴۰ حاصل شود. تاکنون، حدود ۸۰ درصد کل بیت‌کوین‌هایی که می‌توانند آفریده شوند به درون سیستم ریخته شده اند.
هر کس که بخواهد بیت‌کوین بخرد، بفروشد، یا بیافریند، به یک کلید شخصی، به رشته‌ای از حروف که فقط خود او می‌داند، نیاز دارد. کلید خصوصی با یک کلیدی عمومی در قلمرو عمومی جفت می‌شود، کلید عمومی برای رمزگشایی از هر چیزی است که به وسیله کلید خصوصی رمزی شده است. پول رمزی با یک کلید همراه است، و نه با یک شخص و بدون کلید هیچ دسترسی به پول وجود ندارد. اگر شما به دلیل خرابی دیسک سخت کلید خود را از دست بدهید، یا کامپیوتر شما هک شود، دسترسی خود به پول رمزی را نیز از دست خواهید داد. در بهشت اختیارگرایی، شما نمی‌توانید برای کلمه عبور/کلید عبور از دست رفته خود گریان نزد مامان بزرگ بروید و کلمه عبور/ کلید عبور جدید را مطالبه نمایید؛ یا شکایت کنید که کسی کلید شما را دزدیده است.
در جهان بیت‌کوین، شما کلید خودتان هستید!
آیا بیت‌کوین و رمز ارزها پول هستند؟
پول، همان‌طور که می‌دانیم دو عملکرد دارد. پول می‌تواند برای مبادلات به کار گرفته شود، یا می‌تواند به مثابه یک دارایی نگه داشته شود. آیا بیت‌کوین یک وسیله مبادله است، یا یک دارایی؟ یا مانند تقریباً همه ارزها، هم یک وسلیه مبادله است و هم یک دارایی؟
من می‌گویم که بیت‌کوین نمی‌تواند به صورت معنی‌دار برای مبادلات به کار گرفته شود، مگر به شکلی بسیار محدود، در نتیجه پول نیست. این مقوله‌ای از دارایی است، و فشارهای سودگرانه بی‌ثباتی قیمت آن را توضیح می‌دهند. من در اینجا خود را به بیت‌کوین، به مثابه نماینده ارزهای دیجیتال دیگر محدود می‌کنم.
دلیل این‌که بیت‌کوین برخلاف همه شکل‌های دیگر پول، برای مبادلات روزانه به کار گرفته نمی‌شود این است که مطلقاً قابل‌سنجش نیست. هر مبادله با پول کاغذی مستقل از دیگر مبادلات است؛ از این‌که به طور هم‌زمان چند مبادله دیگر در سیستم رخ می‌دهد، مستقل است. این کاملاً قابل سنجش است، و تابع مقدار پولی است که در سیستم وجود دارد. در جهان مبادلات دیجیتال، سیستم‌های مناسب کارت اعتباری می‌توانند در یک ثانیه ۶۰هزار مبادله را پیش ببرند.
بیت‌کوین، که درگیر حل یک مشکل سخت‌افزاری ارز دیجیتالی است در حال حاضر می‌تواند در یک ثانیه فقط ۳ تا ۷ مبادله را انجام دهد. این بدین معنی است که زمان تکمیل یک مبادله می‌تواند از چند دقیقه تا ساعت‌ها طول بکشد، و اگر این برای مبادلات روزانه باشد، هزینه مبادلات می‌تواند به بخش بزرگی از خود مبادله مبدل شود.
یک سری از مبادلات هنوز می‌توانند در جهان واقعی با رمز ارز صورت پذیرند. این‌ها مبادلات بزهکارانه هستند، که در آن‌ها ناشناس بودن کلیدی است؛ که در آن کسانی با استفاده از باج افزاری مانند «واناکرای» (Wannacry) کامپیوتر شما را قفل می‌کنند و خواهان پرداخت باج به بیت‌کوین می‌شوند. غیر از این مبادلات بزهکارانه، دلیل دیگری وجود ندارد که در جهان واقعی مبادلات با بیت‌کوین انجام شوند.
چرا ارزش رمز ارزها شدیداً نوسان می‌کند؟ همان‌طور که در بالا پاسخ دادیم دلیل عمدتاً سوداگری است. بیش از ۴۰ درصد بیت‌کوین‌ها در کم‌تر از ۱۰۰۰ حساب نگهداری می‌شوند، که به پتانسیل برای تحریکات بزرگ در بازار می‌انجامد. به علاوه،
در عصر بهشت‌های مالیاتی، که شماری از ابر-ثروتمندان می‌خواهند ثروت خود را به شکل‌های گوناگون- از نقاشی‌های به سرقت رفته تا بیت‌کوین- نگه دارند جریان‌های فرامرزی مهم می‌شوند. در عصر اولیگارشی مالی جهانی، غلو در باره بیت‌کوین، و نوسانات گسترده آن نشانگر جنایی شدن نظام مالی است.