تارنگاشت عدالت

 

مطالب دریافتی

منبع: گرانما

 ۱۹ دسامبر ۲۰۲۰

 ترجمۀ فارسی: هادی مفتون

 

 

 

ژنرال گرامیِ ارتش رائول کاسترو روز Raúl Castro Ruz و رفیق نسل تاریخی، رفیق استبان لازو Esteban Lazo، رئیس شورای ملیِ قدرتِ مردم و رئیس شورای کشور،
نمایندگان،
هم‌میهنان

کوبا افتخار می‌کند، در روزی مانند امروز که شش سال از بازگشت گرالدو هِرناندِس نوردِلو Gerardo Hernández Nordelo به وطن می‌گذرد، این شخصیت را به عضویت شورای دولت انتخاب کرده است،. (کف زدن حضار)
یک سالِ پیش در این جایگاه گفتیم: آنها به قصد کشتن به ما تیراندازی کردند، و ما زنده ایم! در آن زمان، ما می‌پنداشتیم که هیچ چیز نمی‌تواند بدتر از افزایشِ اقدامات برای محاصرۀ امپریالیستی و حمله به سرچشمه‌های تأمین انرژی، یگان‌های پزشکی و هر گونه تأمین مالیِ احتمالی باشد.

تا اینکه سال ۲۰۲۰ آغاز شد، سالی سخت و مبارزه طلبانه مانند کمتر سال‌های دیگر، به علت پاندمیِ نگران کنندۀ کووید-۱۹ که ماه‌ها درها را به روی اقتصاد و حتا زندگی بست. همه چیز باز هم بدتر شد، چون تاثیر آن جهانی است و با تشدید فرصت طلبانۀ محاصرۀ- آمریکایی به لحظه‌های تحمل ناپذیری رسیده است و این گواه نهایی شر و بدخواهیِ دشمن ماست. آنها سخت تصیمم گرفته بودند که ما را بکشند، ولی ما برای زندگی و پیروزی پافشاری می‌کنیم. کوبا ویوا از توانایی‌هایِ خود فراتر رفت.

این سرنوشت مردم ماست که با چالش ها رشد کنند. این در ژن ملت کوبا است، ساخته و پرداخته ایستادگی و شورشِ بردگانی که از برده بودن سرباز زدند، و در عزم و اراده انباشته از رؤیا مهاجرانِ.  این میراث رهبران استقلال است که ثروت خویش را در آتش انقلاب سوزاندند و مادرانِی که فرزندانشان در بحبوحه نبرد به دنیا آمدند، و در هویتِ نیرومند کریول‌هایی که در سال‌های طولانی پخته شد، هنگامی که این سرزمین تنها در جنگل‌ها آزاد بود. در نسل‌های متوالی است که خون و بذر را در نبردهای نابرابر در خیابان‌ها و کوهستان‌ها تا پیروزی بر جای گذاشتند. [نگاه کنید به «انقلاب در هائیتی» همین‌جا در کتابخانۀ عدالت. م.]

هیچ راهی برای توضیح وجود انقلاب، پیروزی و ماندگاریِ آن در برابر پیگرد و آزار بی‌پروا و چشم پوشیِ دردناک وجود ندارد، بدون آن خمیره و گوهری که هر روز ما را با داستانی روبه‌رو می‌کند که تاکنون به ازای جمعیت خود آن‌قدر قهرمان از زن و مرد پدید آورده است که شمارش آنها دشوار است.

ولی مثال همه گیر است. در این ماه‌های پاندمی ما روزانه شاهد کارهای قهرمانانۀ مردم در هر سن و شغلی بوده ایم، از زن و مرد، پیر و جوان. تا به کودکانی که مربیِ الگووار پدران و مادران خود در رابطه با کاربرد ماسکِ صورت، شستن دست‌ها یا فاصلۀ فیزیکی شده اند، سه ستون پاسخگوییِ فردی در این کارزاری که همۀ ما باید  آن را شکست دهیم.

مایل ام اینجا و امروز بگویم که هر ساعت این ماه‌های رویارویی با کووید-۱۹ ساعتی از بلوغ و یادگیری بود. روزهای پر تنش و توان فرسایی سپری شد، ولی ما هرگز دلسرد نشدیم، به ویژه با پشتکار و والامنشیِ مردم.
دلسردی غیرممکن است، وقتی که انسان با قهرمانی و شجاعت روبه‌رو می‌شود، نه قهرمانیِ یک شخص یا یک گروه، بلکه قهرمانیِ کل جامعه. و این فداکاری پیوسته ما را جلب می‌کند و به ما الهام می‌بخشد که بیشتر از خود مایه بگذاریم، بیشتر کار کنیم، شرم کنیم، اگر جسم‌مان لحظه‌ای آرامش از ما بطلبد.

با کاستی‌های از همه نوع، با صف‌های انتظار توان‌فرسا و چشم پوشیِ گذرا از جشن و پایکوبی و در آغوش‌گیری، ما کوبائیان بزرگترین سختی‌ها را در سال ۲۰۲۰ به جان پذیرفتیم.

ویروس- کرونای تازه به مبارزه طلبیِ بزرگی در هنگامه بحران ناشی از محاصره [اقتصادی] است. ولی ما بی‌ترس و واهمه با آن برخورد می‌کنیم. ما بیمار‌های کمتر و مرگ و میرکمتری داشتیم. این را تنها می‌توان با این واقعیت توضیح داد که ما ارادۀ سیاسی بیشتر، همبستگی بیشتر و عدالت اجتماعیِ بیشتری داشتیم. سوسیالیسم بیشتر.

در دانش و پزشکی رکوردهایی در رابطه با کارکرد و فداکاریِ شخصی و جمعی ثبت شد که به کشور امکان داد، با شتاب خود را در ردیف آنهایی قرار دهد که موفق به کنترل پاندمی شده اند.
برای آنکه این ادعا را با آمار روشن نشان دهیم: کشور از  ۱۲۹۴۰۵۲تست انجام شده ۹۷۷۱ مورد مثبت داشته ایم که متاسفانه ۱۳۷ تن از آنها جان خود را از دست دادند، با نرخ مرگ و میر ۴/۱ زیر نرخ جهانیِ ۲۵/۲ و همچنین زیر نرخ ۵۴/۲ گسترۀ آمریکا قرار دارد.

ما جزء چند کشور جهان ایم که هیچ مورد مرگ و میر-کوویدـ۱۹در میان زنان باردار، کودکان و کارمندان بخش پزشکی نداشته ایم.

کمابیش ۹۰ درصد همۀ مبتلایان به لطف پروتکل‌های قوی و مقاوم که پیوسته تکمیل می‌شود بهبود یافته اند. بخش‌های اورژانسی [مراقبت‌های ویژه] فرونپاشیده است. همزمان مراقبت‌های پزشکی، وابستگان شغل‌های بهداشت و تندرستی در بیش از ۸۰۰ پژوهش ویژه کار می‌کنند که صدها مقالۀ علمی از آنها پدید آمده است. بیش از ده‌ها داروی بیولوژیکِ کوبایی برای درمان استفاده می‌شود، در حالی که چهار نامزد مایۀ واکسن تست می‌شود و تاکنون نمونه‌های سه مدل از دستگاه‌های تنفس مصنوعی ساخته شده است که در کارخانه‌های ملی تولید می‌شوند.

مانند گذشته طی سده‌ها نبرد و مقاومت، کار آموزشی و الگوی توسعۀ انسانی که انقلاب برای فرزندان خود انتخاب کرده است، ما خود را در مبارزه با پاندمی در صدر کشورهایی که از توسعۀ همسان یا برتری برخوردار-اند، قرار داده ایم.

استعداد طبیعیِ مردم و سخن پیشگویانۀ فیدل که ما می‌توانیم کشوری از مردان، و زنانِ علم بشویم، ولی به‌خصوص ایدۀ او که در ارادۀ سیاسی تحقق پذیرفت که در چنین زمینه‌های نوپدید و کمابیش انحصاری و ویژۀ علم سرمایه گذاری کنیم. جهان اول با فن آوری ژنتیکی، بیوتکنولوژی، علوم اعصاب و تولید دارو این امکان را برای ما فراهم آورده است که خود را در رأس مطالعات همه گیری [= پاندمی] و پروتکل‌های مراقبت و نظارت مبتلایان [کرونا] قرار دهیم.

یک اصل انسان‌گرایانه که به‌طور جدایی ناپذیری با انقلاب پیوند خورده است: زندگیِ آدمی به‌عنوان بالاترین سرمایۀ جامعه، پایۀ استراتژیِ ملی برای مبارزه با پاندمی را در کوبا و در ۳۹ کشور دیگر تشکیل می‌دهد، که در ماه‌های اخیر تقریبا ۳۰۰۰ کارشناس کوبایی، در ۵۳ تیم از بریگاد-هِنری ریو Henry- Reeve-Kontingent، در آنها پذیرفته شده اند. آزار، تعقیب، تهمت و فشار وحشیانه‌ای که حکومت کنونیِ ایالات متحده علیه دیگر کشورهایی اِعمال می‌کند که از بریگاد سرشناس [هِنری ریو] پشتیبانی دریافت می‌کنند یا فقط درخواست پشتیبانی می‌کنند، بی‌سابقه است.

ولی کار بریگاد [گروه-هنری ریو] هم‌اکنون چنان عمیق در ملت‌هایی که آن را دریافت می‌کنند، نفوذ کرده است که از قدردانیِ آنها پیشنهاد اعطای جایزۀ صلح نوبل به بریگاد-هنری-ریو مطرح شده است، کاندیداتوری که از پروژۀ-فیدل در جهانی که از خودخواهی و قانون‌های بازار شکل گرفته است، ژرفانه تقدیر می‌کند. بدین سان تلاش کارکنان بهداریِ ما برای نجات جان و زندگی در سخت‌ترین شرائط و در دورافتاده‌ترین مکان‌ها برشناخته می‌شود، جاهایی که حتا پشیزی از صدقه و کمک آزاردهندگان آنان هرگز به آنجا نمی‌رسد.

بدون خوش‌بینیِ بیش از حد  که همیشه خطرناک است، زیرا می تواند قدام هایی را که باید در طول زمان انجام گیرد، می‌تواند کاهش دهد، ما در همۀ آزمون‌های پاندمی به لطف مردم و برتریِ دقیق علم، به لطف موتوری قدرتمند، پیروز می‌شویم، اگر این قیاس را به من ببخشید.

زیرا باید گفت که همکاری‌های خرَد جمعی به حوزۀ مهم پزشکی و خدمات بهداشت عمومی محدود نیست. ما سپاسگزاریم که برخی از زیرک‌ترین مغزهای کشور ما هوشیار مانده و از پلاتفورم‌های دیجیتالی با دیدِ انتقادی به تجزیه و تحلیل‌های علمی کمک کرده اند. تجزیه و تحلیل‌هایی که همچنین باید به علوم اقتصاد، اجتماعی و تاریخیِ کشور در زمانی که سرشار از فوریت‌ها است، شکل ضروریِ تئوریک بدهند.

آنچه از دانش و پایبندی به سرنوشت ملت پدید می‌آید، هرگز کوچک یا پیش پا افتاده نیست. این ویژگی‌ای است که بسیاری از کوبایی‌ها را متمایز می‌کند که در تمام تلاش‌های خود انقلاب را همراهی می‌کنند و می‌خواهند در راه رسیدن به رفاه پیش رو سهیم باشند. و برای کسانی از ما که امروز وظیفۀ خود را در حاکمیت انجام می‌دهند، به ما کمک می‌کند هنگام رفتن اصلاحاتی انجام دهیم که برای آن هرگز شرمنده نخواهیم شد یا آنها را

هیچگاه انکار نخواهیم کرد. ما می‌فهمیم که مطالعه، یادگیری و تصمیم‌گیری بر پایۀ دانش جمعی همواره به راه‌های مطمئن‌تر و عادلانه‌تر می‌انجامد.

هم‌میهنان!
در سال ۲۰۲۰ ما با شرایط اقتصادیِ غیرعادی روبه‌رو هستیم. هیچ صفتی برای توصیف ترکیب بی‌رحمانۀ محاصره سخت و همه‌گیری در تأثیر آن بر اقتصاد و جامعه کافی نخواهد بود.

ما از پیامدهای انباشته از پیگرد مالی و محاصرۀ هر منبع درآمد ارزی سخن می‌گوییم که در بحبوحۀ پاندمی و انقباض اقتصادیِ جهانی، و در پی آن قطع فعالیت گردشگری، یکی از سرچشمه‌های اصلیِ درآمد کشور، یکی از پیامدهایی است که فرصت‌طلبانه شدت یافت، علاوه بر این کاهش واردات، کاهشِ فعالیت تولیدی و خدمات هم در بخش دولتی و هم غیردولتی  و همچنین هزینه‌های بهداشتیِ پیش‌بینی شده در برنامه و افزایش تامین مالی از بودجۀ دولتی. در هنگام آماده کردنِ برنامۀ افتصادیِ برای سال ۲۰۲۰، حتا با در نظر گرفتن شرایط محدودیت‌های سرسخت، انتظار داشتیم رشد اقتصادیِ ۱% را به دست آوریم. در عمل مثلِ همۀ منطقه‌ها و سرزمین‌ها، کووید ۔۱۹ما را ناگزیر به تغییر همۀ پیش‌بینی‌ها کرد.

واقعیت این است که رشدی وجود نخواهد داشت، بلکه کاهشی به میزان ۱۱%. اقتصاد کاهش می‌یابد، ولی متوقف نمی‌شود. ما استراتژیِ-اقتصادی-اجتماعی و برنامۀ ملی برای توسعۀ اقتصادی و اجتماعی را تا سال ۲۰۳۰ تصویب کرده ایم، و بررسی‌ها برای اجرای نظام ارزی که در یکمِ ژانویۀ آینده آغاز می‌شود، تمام شده است.

در میان بدترین سناریو‌ها سرمایه گذاری‌های قابل توجهی در مهم‌ترین برنامه‌های توسعه شاملِ واحدهای مسکونی با ۴۷۴۰۰ واحدِ تکمیل شده، در گردشگری با ۲۰۰۰ اتاق جدید، در نخستین نیروگاه بیو-الکتریک کشور و از جمله همچنین در بخش هیدرولیک و تولید مواد غذایی پایان یافت.

همزمان ۲۹ پروژۀ سرمایه گذاریِ خارجی به مبلغ ۲ میلیارد و ۴۵۵ میلیون دلارِ آمریکا تصویب شد، از جمله ۵ پروژه در بخش ویژۀ توسعۀ شهر ماریِل Mariel، یکی از منطقه‌های اقتصادیِ مهم و راهبردیِ کشور که شرکت‌هایی از ۲۱ کشور و ۱۱ شرکت چند ملیتی فعالیت می‌کنند. در آنجا به ۵۵ شرکت با مبلغ سرمایه گذاریِ تایید شده بیش از ۳ میلیارد دلار اجازۀ فعالیت داده شد، که بدین وسیله ۱۱۷۶۳ شغل تازه ایجاد شد.

گرچه در سناریویی که برنامۀ اقتصادیِ سال ۲۰۲۱ فراهم می‌شود، کفۀ عدم اطمینانِ مربوط به توسعۀ پاندمی و پیامدهای سخت آن بر اقتصاد جهانی بسیارسنگین است، برای سال آینده روند بهبودِ آرامی با رشدی بین ۶% و ۷% انتظار می‌رود، چیزی که به کارفشردۀ همۀ کنشوران اقتصادی نیاز دارد. برای دستیابی به این هدف، باید کنترل بر کووید ۔ ۱۹را نگهداریم تا در گشایشی که از پیش در زمینۀ گردشگری و تولید به‌طور کلی آغاز کرده ایم دچار مشکلی نشویم.

کشور همچنان روند توسعۀ خود را ادامه می‌دهد. برنامۀ سرمایه گذاری در مقایسه با سال ۲۰۲۰، ۲۲% افزایش می‌یابد. ۶۰% منابع در بخش‌هایی که از اولویت برخوردار‌اند، مانند تولید مواد خوراکی، دارو، پدافند، گردشگری، انرژی‌های بازیافتی، سرچشمه‌های انرژی زا، برنامه‌های ساخت مسکن و کارخانه‌های سیمان و فولاد متمرکز می‌شود.

با وجود افتی که این سال برایِ‌مان به‌جا می‌گذارد، ما از رشد برنامه ریزی شده برای مرحلۀ دوم برنامۀ ملی برای توسعۀ اقتصادی و اجتماعی در بازۀ زمانیِ سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۶ صرف نظر نمی‌کنیم.

برای این هدف لازم است در اجرای استراتژیِ اقتصادی-اجتماعی سریع‌تر و با اولویت‌های روشن پیش برویم و تورم را تحت کنترل نگهداریم تا از افزایش آن از سطح پیش‌بینی شده در سیستم پولی جلوگیری کنیم. از ایجاد شغل‌های تازه، به‌طور عمده در فعالیت‌های تولیدی که گسترش توسعۀ محلی برای آنها مهم است، پشتیبانی کنیم، به گردشگری اولویت دهیم، از بهبودِ تدریجیِ آن حمایت کنیم و تمرکز را بر روی تدارکات برای گردش خرده‌فروشی با ارز داخلی قرار دهیم. همۀ فرآورده‌ها تقاضای بسیار بالایی دارند.

همچنین پشتیبانی از سرمایه گذاری در منطقۀ توسعۀ ویژۀ-ماریِل و افزایش درآمد یکان‌های ملی در این ناحیه فراتر از ارزش‌های پیش‌بینی شده در برنامه و همچنین مشارکت صنایع ملی به عنوان تامین کنندۀ خرده فروشی و عمده فروشی در ارز.

در این طرح، بهبود کسریِ بودجۀ پیش‌بینی شده از راه بهره‌وریِ بیشتر هزینه‌های عمومی و افزایش درآمد از بودجه دولت، ضروری خواهد بود.

با آغاز سیستم پولیِ نو، سال ۲۰۲۱ برای بهبود تدریجیِ اقتصاد تعیین کننده خواهد بود، به شرط آنکه موفق به ایجاد شرایط مساعدتر برای توسعه بخش تولید ملی شویم. این اولویت‌ها با برخی پیشرفت‌هایی که در این سالِ سخت به دست آمده اند، در رابطه اند، برای نمونه برنامه‌های توسعۀ اقلیمی، مدیریت علمی و نوآوری. شبکه‌های آزمایشگاهیِ مولکولی بیولوژیک، اختیارات تازه برای سیستم داد و ستد و برنامه برای پیشرفت زنان، سیاست تجاری سازیِ فرآورده‌های کشاورزی، ایجاد پارک فناوری و شرکت‌های بازرگانی در محل تقاطع میان دانشگاه‌ها و شرکت‌ها.

روش اقتصاد بر این اصل تنظیم شده است که دسترسی به مواد غذایی، سوخت، کود شیمیایی و سم‌های دفع آفت‌های گیاهی و دارو را به‌عنوان هدف‌های بنیادی تضمین کند، برای تأمین نیاز‌های دفاعیِ کشور و همچنین

اولویت در تأمین ابزار مالی برای صنعت ملی که به‌طور مؤثر هدف وارد نکردنِ آنچه خود می‌توانیم به‌طور مؤثردر کشور تولید کنیم، را دنبال می‌کند. اصل بر این بود، اصلاحاتی را انجام دهیم که امکان رسیدن به انعطاف پذیریِ بیشتر، عینی بودن و نوآوری در واکنش به مشکلات و در جستجوی راه حل‌ها را فراهم کند.

کمپانیِراس، کمپانیِروس، [رفقا]
مبارزه‌طلبیِ این دوره را که امروز ارزیابی می‌کنیم، بزرگتر از هر زمان دیگری بود، زیرا در همان سال پاندمی و سخت‌تر شدن محاصره همۀ تلاش خود را برای آغاز نظام جدید پولی و پایبندی به برنامۀ پارلمانیِ بسیار فشرده‌ای که اجرای آن به قانون اساسیِ ما نیرو می‌بخشد، به‌کار بردیم.

وظیفه نظام نو بی‌شک دشوارترین روند اقتصادی در سال‌های اخیر است. ولی به تعویق انداختن آن می‌تواند با گذشت زمان چه‌بسا هزینه بیشتری داشته باشد.

ما با علاقه و قدردانی نگرانی‌های مردمی را که برای رفاه آنان تلاش می‌کنیم، دنبال می‌کنیم. برای پاسخ به این موضوع، وزیران و کارشناسان بارها و بارها با جزئیات به نکاتی می‌پردازند که پرسش ایجاد می‌کند، چیزی که به دلیل نو بودن روند مورد نظر، در عمل در بارۀ همۀ آنها صدق می کند.

آنچه به دستمزدها و همچنین به هزینه‌های برق مربوط می‌شود، نگرانی وجود دارد. تنها پاسخی که ما می‌توانیم بدهیم، این است که روشن کنیم که یارانه‌های بالا برای بخش‌هایی که کم مصرف می‌کنند، برجا خواهد ماند. ولی نظام پولیِ تازه را نباید تحت هیچ شرایطی بیرون از رابطۀ اقتصادیِ ملی و جهانی در نظر گرفت، که در آن قیمت‌ها و دسترسی به مواد سوختی، کشورهای کمتر توسعه یافته را ناگزیر می‌کند تا میزان مصرف خود را تنظیم کنند.

با این همه آنچه می توانیم به طور قاطع بگوییم، این است که این نه یک سیاست شوک درمانی است و نه "کورالیتوس" (سیستم آرژانتیتی برای محدودیت چرخش پول نقد) که برخی بر آن پافشاری می‌کنند. بررسی خواهد شد، آنچه باید بررسی شود و تصحیح خواهد شد، آنچه باید تصحیح شود (کف زدن شنوندگان).  

بنابراین عزم راسخ این است که هیچکس بی‌دفاع رها نشود. این درست است که ما ناگزیر شدیم به اقدامات بحث برانگیزی، مانند فروشگاه‌ها با ارز قابل تبدیلِ آزاد، روی آوریم، که برای تشویق و هدایت تخصیص پول و از میان بردن تناقضی که اقتصاددانان و کارشناسان دیگر پیوسته مطرح می‌کنند، یعنی فرار ارز به خارج از کشور که از طریق آن درآمدهای کمیاب کشور به‌وسیلۀ خریداران خصوصی کسر می‌شود. راه حل این بود که این منابع را به بازار داخلی بیاوریم و در هنگامی که ما حتا نمی‌توانستیم به آمدن توریست‌ها مطمئن باشیم و پاندمی سخت بر سرمایۀ اندکِ موجود سنگینی می‌کرد، با درآمدهای با ارز قابل تبدیلِ آزادهزینه‌های کشور برای مواد غذایی و سوخت را تامین کنیم.

جانشین نخست وزیر اَلِخاندرو گیل فرناندز Alejandro Gil Fernández تاکنون بیش از یک‌بار توضیح داده است: پویایی خدمات انرژیِ الکتریکی و حداقلِ سبد کالای استانداردِ تعیین شده، که هیچکس نمی‌خواهد از آن بگذرد،

نمی‌تواند بدون درآمدهای حاصل از ارز تضمین شود که بهبود آن از راه تولید ملی و صادرات هنوز مدتی طول خواهد کشید.

نمایندگان بسیار گرامی،
بی‌گمان بسیاری از شما متوجهِ دغل‌کاری‌ها و فشار فزاینده‌ای که به کوبا اعمال می‌شود شده اید، که این کشور را به تاخیر انداختن یا متوقف کردن برنامۀ قانون‌گذاری متهم می‌کنند. سعی می‌کنند وانمود کنند انگار که یک گام از رهبریِ انقلاب جلوتر اند، [می‌خواهند] بیش از ۶۰ سال مبارزه برای حقوق زنان و با هرگونه تبعیض و سوء استفاده و برون بست اجتماعی که تا سال ۱۹۵۹ هیچ نقشی در سیاست ملی کوبا بازی نمی‌کرد، را خاموش کنند.

در این نشست طبق مقررات انتقالی قانون اساسی دو قانون مهم تصویب شد که نُرم‌های لازم برای سازماندهی و شیوۀ کارکردِ ارگان‌های محلیِ قدرت خلق را تکمیل می‌کنند.

ما قدردانی کرده ایم که هر دو قانون موضوع کوشش سختِ کسانی بود که برای تکمیل آنها پاسخگو بودند، به ویژه به علت شمار بالای دیدگاه‌ها که از روندهای مشاوره‌ای حاصل شد که هم در درون دولت و هم در میان رهبریِ ایالت‌ها و کمون‌ها، میان نمایندگان و آکادمی انجام شده بود.

همان‌طور که در هر دو ارگان حقوقی تعیین شده است، درونمایه‌های آن به مدت یک سال پس از تصویب شورای ملی ارزیابی خواهد شد. تجربه‌های به دست آمده در هنگام کاربرد آن، از آنجا که برای این نهادها چیز تازه‌ای است، به ما امکان می‌دهد تنظیم‌های مربوطه را انجام دهیم.

با این قانون‌ها روی‌هم‌رفته امسال شش قانون مطابق جدول زمانیِ قانون‌گذاری تصویب شد، که می‌بایست آنها را از نو سازگار سازیم، آنچه تلاش‌ها را، حتا در شرایط سخت تحمیلیِ کووید-۱۹، روشن می‌کند، ادامه کاری در برنامه است.

کار قانون گذاری، به ویژه کار آنهایی که وظیفۀ تکمیل طرح‌ها را دارند، متوقف نشد. در برخی موردها به دلیل پیچیدگیِ آیین‌نامه‌ها می‌بایست مشاوره گسترده شود و برخی از محتواهای آن تصحیح شود. دانسته است که طراحیِ بر پایۀ نُرم به قوانین محدود نمی‌شود. همان‌طور که اینجا آشکار شد، دولت امسال ۲۵ حکمِ قانونی تصویب کرده است، ۱۱ تا از آن را طبق جدول زمانیِ تعیین شده که به نوبۀ خود تلاشی را که برای آن انجام شده است به روشنی نشان داد.

اصلاحیه ای که اکنون به تصویب رسیده است، در نتیجه تجربه به دست آمده از زمان تصویب آن به‌وسیلۀ شورای ملی، عینیت بیشتری نشان می‌دهد.

در مورد ویژۀ حقوق خانواده، با وجود شرایط فعلی، ما پایبند به دستیابیِ پیشرفت‌های لازم هستیم. همان‌طور که می‌دانیم، این نُرم تاثیر زیادی بر جامعه دارد و به بالاترین آمادگی، آموزش و همراییِ اجتماعی نیاز دارد.

این کارگروه هماهنگ شده از طرف وزارت دادگستری و از کارشناسان حقوق خانواده و دانشمندان نهادهای مختلف سازمان یافته، کار سختی را در تعیین خط مشئ‌های بنیادیِ سیاسیِ انجام داده است.

همچنین ناگزیر شدیم به طور موقت مقررات هنجاریِ دیگری را ، از جمله برخی که برای دستورکار گذار قانون اساسی در نظر گرفته شده بودند و برخی دیگر که موضوع‌های مورد علاقۀ مردم را تنظیم می‌کنند، انتقال دهیم.

مایلیم تاکید کنیم که ما تغییر ناپذیر به اصل داشتن هنجارهای حقوقیِ لازم برای اجرای متن جدید قانون اساسی و جلوگیری از هر گونه خلأ حقوقی در آینده پایبندیم.

در شرایط استثنایی که پاندمی به ما تحمیل کرد، کار فشرده‌ای برای شتاب بخشیدن به بحث و تصویب قوانینی را که هدف آنها تعمیق عدالت اجتماعی و تقویت حاکمیت قانون است، صورت گرفت. ما برای تحقق مأموریتِ خود در اجرای قانون اساسی نیازمند پویاییِ بیشتری هستیم.

با پافشاریِ مداوم ژنرال ارتش رائول کاسترو روز Raúl Castro Ruz‎ در راس این روند، حزب و دولت ما اولویت را به انجام رساندنِ یک برنامۀ فشرده و پیچیده داده اند، برنامه‌ای که ما تا مشورت‌ها پایان یابد و دیدگاه‌های اغلب ضد و نقیض، داوری‌ها و ارزیابی‌های اکثریت مردم در نظر گرفته شود، روی آن کار می‌کنیم. این چیزی نیست که بتوان ساده گرفت، چون که می‌تواند برخلاف روح منشور کبیر آزادی یا Carta Magna ما باشد.

قانون گذاری موضوعی بسیار جدی است، زیرا سرنوشت همۀ شهروندان را رقم  می‌زند. ما می‌خواهیم در کمترین زمان ممکن آن را برپا داریم، ولی همواره پیش از هر چیز با این فرض که ما پارلمانی هستیم که از فشار لابی‌گرها آزاد است. ما پارلمان مردم کوبا هستیم و فقط باید از دلبستگی‌های آنها پیروی کنیم و نه هیچکس دیگر (تشویق حضار).

کمپانیِراس، کمپانیِروس، [رفقا]
همچنین اگر به موضوعات دستور‌کار بین المللی روی آوریم، مهم است که پیامدهای ویژه و نابیوسیدۀ پاندمی را که تضادهای از پیش موجود در جهان و تنش‌های اقتصادی را که به کاهش حجم تولید و جریان‌های تجاری گرایش داشت، باز هم بدتر کرده است، برجسته کنیم.

مانند زمان‌های مشابه در تاریخ، بیشترین بار بحران را محرومان و بی‌چیزانی بر دوش می‌کشند، که مشکلات آنها در اکثر کشورها بیشتر و سخت‌تر شده است، در حالی که به‌طور کلی فقر افزایش می‌یابد، همان‌طور که نابرابری و تضاد اجتماعی افزایش می‌یابد.

به‌طور باورنکردنی بزرگترین ثروت‌های کرۀ زمین که شمار اندکی از آن بهره‌مند می‌شوند، با همه‌گیری [پاندمی] سودهای بی‌سابقه‌ای به‌دست می‌آوردند. ولی تا آنجا که به اکثریت مردم مربوط می‌شود، چشم انداز سال آینده چندان امیدوار کننده نیست.

تاثیر کلیِ صف‌بندی‌هایی که در گذشته تجربه شده با علامت سئوال بزرگی باز هم بدتر خواهد شد، تا آنجا که به جریان‌های تجاری، اشتغال و ثبات مالی مربوط می‌شود تنها با تردید می‌توان گفت چه زمان و چگونه فرآورد تولید و خدمات در مراکز بزرگ اقتصادی و در کشورهای در حال توسعه بهبود می‌یابد.

سیاست خارجیِ آشکارا تهاجمی و یک جانبۀ ایالات متحده در سال‌های اخیر، تهدید صلح، امنیت و ساز و کارهای چند جانبۀ منطقه‌ای و بین‌المللی را وخیم‌تر کرده است، که برای دهه‌ها  سیستم روابط بین‌المللی، همکاری و حقوق ملت‌ها را به‌عنوان چارچوب مرجعی برای همزیستی میان ملت‌ها، اگرچه محدود‌، حفظ کرده اند.

برای کوبا و اکثریت کشورها امکانات مبادله کاهش یافته است. دیدارهای بین‌المللی باید با استفاده از فناوری‌های ارتباطی به روش مجازی برگزار می‌شد، که شکل تازه‌ای برای اجرای دیپلماسیِ دو جانبه و چند جانبه را پدید آورده است، ولی همکنشیِ شخصیِ جایگزین ناپذیر برای شناخت یکدیگر، اعتماد سازی و امکان گفتگوی ژرف در بارۀ موضوعات حساس را محدود کرده است.

در این زمینۀ مبارزه‌طلبی‌ها و بدون غفلت از هیچ اولویتی، این کشور روابط خود را با جامعۀ جهانی بر پایۀ اصول منشور ملل متحد فراتر تقویت کرده و توسعه داده است و همیشه برای صلح و حفاظت محیط زیست مبارزه کرده است، از اصول جنبش کشورهای غیر وابسته پشتیبانی کرده و همواره برای یگانگی و یکپارچگیِ خلق‌های آمریکای لاتین و کارائیب تلاش کرده است. ما تواناییِ خود را در ایجاد حوزه‌های جدید همکاریِ بر مبنای همبستگی نشان داده ایم، که سنگ بنا و نشان ویژۀ سیاست خارجی ماست.

دیر یا زود داستان این همه‌گیریِ ویرانگر و پیامدهای جهانیِ آن نوشته می‌شود. اگر آن را یکدلانه بنویسند، غیرممکن خواهد بود که نقش هزاران کوبایی را نادیده بگیرند که داوطلبانه به کشورهای دیگر رفتند، خود را به خطر انداختند و سوگند هیپوکراتیس [بقراط]  یاد کردند که همیشه در ضمیر آگاه و در قلب‌های کارگران از خود گذشتۀ بخش بهداشتِ ما زنده و حاضر است.

از سوی دیگر ما گام‌هایی در جهت پشتیبانی از شهروندان کوباییِ در خارج از کشور برداشته ایم. بدین منظور و با توجه به نیازی که پروتکل‌های سخت‌ترِ حفاظت و فاصلۀ فیزیکی را نگهداریم، از اجرای روند مشاورۀ با فاصله حمایت کردیم. باوجود لغو ضروریِ کمابیش شش ماهۀ پروازهای عادی، از انجام ۹۴ پرواز ویژه که بازگشت بیش از ۵۰۰۰ هموطن ما را از ۵۶ کشور به کوبا ممکن ساخت، حمایت کردیم، همزمان گام‌های فوق العاده‌ای برای تمدید خودکارِ اقامت خارج از کشور برداشته شد.

خواست نیرو بخشیدن به رابطۀ بین کوبا و شهروندان آن در خارج از کشور، همچنان برگشت ناپذیر است.

چند روز پیش، هشتمِ دسامبر، هفتمین نشست سرانِ کاریکوم-کوبا [جامعه و بازار مشترک کارائیب] برگزار شد، که تحکیم روابط تنگاتنگ با برادران کارائیبی را بر پایۀ حمایت دوجانبه، همکاری و همبستگی، با توجه به مبارزه طلبی‌هایی که ما در سیستم جهانیِ بی‌عدالتی و نابرابری به‌ناگزیربا آن روبه‌رو هستیم، تایید کرد.

در این روزها که همکاری بسیار ضروری است، ما با افتخار خود را در آمادگیِ و فداکاریِ پزشکان و کارشناسانِ سازمان بهداشت و تندرستیِ‌مان که در تمام سرزمین‌های جامعۀ کارائیب و برای نخستین بار در پنج قلمرو ناوابسته نیز خدمت می‌کنند، سهیم می‌دانیم.

ما از همبستگی و احترام کارائیب در برابر کوبا سپاسگزاریم و از دوستیِ دوسویه یکدلانه دفاع می‌کنیم.

چند روز بعد هجدهمین اجلاس آلبا-تی‌سی‌پی ALBA -TCP برگزار شد که ما در این اجلاس رفتار مداخله‌گرانۀ امپریالیسم در نیمکره و تلاش برای تحمیل دوبارۀ دکترین مونرو را رد کردیم و همزمان پشتیبانیِ انقلاب بولیواری و چاویستی، حاکمیت ملت برادر نیکاراگوئه را تقویت کردیم و برگشت یکپارچۀ کشور بولیوی را به اتحادیه خوشامد گفتیم.

چهارمین و آخرین سال دولت کنونیِ ایالات متحده، دوازدهمینِ دولت از زمان پیروزیِ انقلاب [کوبا]، به پایان خود نزدیک می‌شود. بر پایۀ تعهد خود در برابر خشمگین‌ترین بخش‌های ضد کوبایی این کشور، آن دولت در این بازۀ زمانی با این قصد واهی که ما را به زانو درآورد، مقاومت انقلاب را درهم شکند و هم در سیاست خارجی و هم در داخل از ما امتیاز بگیرد، جنگ کثیفی به راه انداخت. شکست آن بسیار قاطع و آشکار بود.

پی‌آمدهای اقتصادی و تاثیرآن در زندگی و رفاه میلیون‌ها کوبایی به‌هر جهت بسیار بزرگ بود. جنگ اقتصادی با اقدامات جنگ غیرمتعارفی که در هنگام صلح مناسب نیست، نابکارانه علیه مهمترین سرچشمه‌های درآمد و علیه ارسال سوخت بود. آنها تلاش خود را آشکارا اعلام کرده بودند که کوشش‌های اقتصادیِ کشور ما را فلج کنند و بودند کسانی که آشکارا، برای آغاز آن روزشماری کردند. علاوه بر تاثیر تاکنون بسیار گستردۀ محاصره، اقداماتی افزوده شد که آن را از نظر کیفی به سطح بالاتری ارتقا داد.

کاربرد تیتر سوم قانون هِلمز-بارتون علاوه بر تاثیر تا به امروز بسیار گستردۀ محاصره، اقداماتی برای آنکه کسانی را جریمه یا تهدید کنند که به‌طور قانونی با کوبا داد و ستد می‌کنند یا در این کشور سرمایه‌گذاری می‌کنند، حمله به کمک‌های مالی، تکمیل فهرست‌های خودسر برای تحمیل محدودیت‌های اضافی به سیستم شرکت‌های کوبایی، محدودیت‌های افزوده برای امکانات اندکِ گردشگری، تعقیب جنایتکارانۀ محموله‌های سوختی، پیگرد نقل و انتقالات مالی تا در هر گوشۀ کرۀ زمین و کارزار اِعمال فشار بر کشورهای جهان سوم برای جلوگیری از همکاریِ پزشکیِ ما با آنها حتا اگر به آن نیاز داشته باشند، کنش‌هایی بود که مارک تجاریِ ترامپ و مُهر تندروهایی را که امروز بی‌پروا براین کشور فرمانروایی می‌کنند، بر خود داشت.   

در رسانه‌های خبریِ ملی و در مجامع بین‌المللی ما جزئیات هزینه‌های این جنگ را که ایالات متحده بی‌رحمانه و بی‌ملاحظه آن را تشدید کرده است، برای جزیره نشان داده ایم.

همان‌طور که در پیش گفتیم، این موضوعی است که ما کوبایی‌ها نمی‌توانیم آن را فراموش کنیم. حقیقت را نمی‌توان کتمان کرد. محاصرۀ اقتصادی از نظر اخلاقی و حقوقی قابل دفاع نیست. این را سیاستمداران بسیاری در ایالات متحدۀ آمریکا می‌دانند و از سال‌ها پیش این را به ما گفته اند و ما را شگفت زده خواهد کرد اگر کسی دلایلی بیابد که عکس آن را ادعا کند.

هیچکس در دولت نمی‌تواند از نظر اخلاقی توجیه کند که استفاده شصت سال آزگار از قدرت اقتصادی و تکنولوژیِ برترِ ابرقدرتی مانند ایالات متحدۀ آمریکا برای  فلج کردن اقتصاد کشور نسبتا کوچکی با ثروت‌های طبیعیِ اندک قانونی است.

استدلال می‌شود که اختلاف‌های سیاسی میان دو دولت وجود دارد که مطمئنا چنین است. ما تفاوت‌ها و اعتراض‌های بسیاری در برابر آنچه در ایالات متحده رخ می‌دهد داریم. ولی این موضوع به این کشور حق نمی‌دهد که خواست خود را به کشور ما و به این مردم با خشونت و زور تحمیل کند. ما توانایی بی‌همتایی برای مقاوت از خود نشان داده ایم و برتصمیم خود استواریم که چنین تلاشی را بی‌اثر سازیم.

ما همچنان بر این باور ایم که این امکان وجود دارد که رابطۀ محترمانه و پایداری بین دو ملت برقرار کرد و همان‌طور که ما در گذشته به روشنی گفته ایم، آماده ایم، در بارۀ هر موضوعی گفتگو کنیم. ولی موضوعی که ما آماده به معامله نیستیم و در مورد آن گامی عقب نخواهم نشست، در مورد انقلاب، سوسیالیسم و حق حاکمیت ماست. این اصول هرگز روی میز مذاکره قرار نخواهد گرفت (تشویق حضار).

هم‌میهنان،
بی‌گمان فراموش نخواهیم کرد که این سناریوی سخت را که امروز توصیف کردیم، با زمان انتخابات در کشور همسایمان در شمال روی‌ِهم می‌افتد. و کوبا بار دیگر موضوعی برای دستورکار انتخاباتِ آنجا شده است. تهدیدها آغاز شد و پول‌ها روان گردید تا چیزی را که بسیاری ضربۀ نهایی برای کوبا، نیکاراگوئه و ونزوئلا در دورۀ دوم ریاست جمهوریِ احتمالیِ [شخصِ] هنوز-پرزیدنت می‌پنداشتند، پدید آورَد. یا حالتی از بی‌ثباتی و تنشی که مانع از هر گونه بازگشت ممکن به گفتگو در صورت پیروزی دمکرات‌ها در انتخابات ‌شود.

آنها با تحریکات ناشی از رفتار مزدورانه در رابطه با اعتصاب غذای دروغینِ گویا هنرمندانی که می‌خواستند افکار عمومی و روشنفکری را برای تحمیل گفتگوهای ساختگی جلب کنند، به ما حمله کردند.  گفتگوهایی که آنها را با مشکلات واقعی در این بخش پنهان می‌کردند. ولی خواسته‌های بیشتری وجود داشت که هیچ ربطی به هنرمندان نداشت، بلکه این قصد آشکار را دنبال می‌کرد که به عنوان سکویی برای پروژه‌های مقابله جویانۀ قبلا بیان شده، خدمت کند، با این هدف که اپوزیسیونی سیاسی بدون پایۀ اجتماعی پدید آورد.

و به‌عنوان پس زمینه، کنش‌های تروریستی، خبرهای جعلی و تهدید به خشونت از طریق شبکه‌های اینترنتی. در چند کلمه، این خلاصۀ کودتای نه چندان نرمی است که برای کوبا به عنوان بالاترین مرحلۀ سالی سخت آماده کرده اند. این موضوع را رسانه‌های ما با جرئت و به‌طور گسترده توضیح داده اند، به همین دلیل بیهوده تلاش می کنند، آنها را در برخی از پلاتفورم‌هایی که از خارج تامین مالی می‌شوند، بدنام کنند.

ما در برنامه‌های نو و کهنۀ سرویس اطلاعاتیِ ایالات متحده علیه انقلاب، که همزمان- با- وقوع پخش می‌کنند، نتیجۀ آموزش‌های انجام شده به‌وسیلۀ بنیاد وقفِ ملی برای دمکراسی National Endowment for Democracy ( NED ) و آژانس ایالات متحده برای توسعۀ بین‌المللی USAID (United States Agency for International Development)  را از رهبرانی که ریاکارانه وانمود می‌کنند که خود را وقف توجه به مشکلاتی می‌کنند که مردم را تحت تاثیر قرار می‌دهد و آنها را تحریک می‌کند، دیده ایم. اینها مشکلاتی است که به‌طور عمده به‌وسیلۀ محاصرۀ بی‌رحمانه همان رژیمی ایجاد می‌شود، که آنها را تشدید می‌کند تا نارضایتی به‌وجود بیاورد، ولی از سوی دیگر به‌وسیلۀ شکاف‌ها و اشتباه‌های نهادهای خود ما.

این جنگ بی‌رحمانه‌ای است که نه اخلاق می‌شناسد و نه اصول و زیر پوشش جایزه‌ها و هدیه‌های دیگر به‌وسیلۀ NGOsنهادهای غیر دولتی و از طرف بنگاه‌های وابسته به دولت‌های بیگانه، گروه‌ها و کنش‌هایی تامین مالی می‌شود تا دولت را بدنام و ناتوان کند. «رهبران از آزمایشگاه» وانمود می‌کنند که از خشونت فاصله می‌گیرند، جامۀ مذاکره کنندۀ سیاسیِ صلح‌جو می‌پوشند و می‌کوشند برنامه‌های خود را به انجام برسانند، و اگر خواسته‌هایشان برآورده نشود، روی انفجار اجتماعی شرط‌بندی می‌کنند. زیر این آتش دائمی که می‌خواهند ما را از کارهای اساسی منحرف کنند، ما باید به‌طور خستگی ناپذیری برای سرزمین بهتری بجنگیم.

این نخستین بار در تاریخ نیست که دشمنان انقلاب کوبا در لحظه‌ای دشوار برای اقتصاد و جامعه تلاش می‌کنند فرصت‌طلبانه ضربه بزنند. این اولین بار نیست که گرگ‌ها در لباس میش ظاهر می‌شوند و سعی می‌کنند پایگاهی برای خود ایجاد  کنند. این نخستین بار نیست که آنها دروغ می‌گویند و کشوری را به جهان معرفی می‌کنند که بدین گونه در واقعیت وجود ندارد.

داستان شبیه یک رمان است و نیز رسانه‌های بزرگ غایب نیستند که آن را به زبان‌های اسپانیایی و انگلیسی پخش کنند. آنها واقعیت‌ها را چنان باد می‌کنند که ما در زمان مبارزه‌طلبی‌های بسیار و مشکلات جدی در معرض این خطر قرار داریم که توجه خود به پرسش‌های بنیادیِ ملت را به کسانی برگردانیم که می‌خواهند آن را نابود کنند.

این دولتی نیست که جدا از مردم در دفترها حبس شده است. ما به‌طور سیستماتیک از استان‌ها، دانشگاه‌ها، مرکزهای پژوهشی، کارخانه‌ها، مدرسه‌ها، بیمارستان‌ها و مرکزهای کشاورزی دیدن می‌کنیم. در آنجا با کسانی گفتگو کرده ایم که این امکان را به‌وجود می‌آورند تا کوبا با وجود حمله‌ها و دشواری‌های بسیار زنده بماند.

فراموش نکنید که در ازای هرکسی که به شبکه‌هایی می‌پیوندد که از نفرت، احساس انتقام و انگیزه‌ای رانده می‌شود که به دولتی آسیب رساند، حتا اگر این به معنای آسیب رساندن به همۀ مردم باشد، بسیار کسان دیگری هستند که شورمندانه همبسته اند که آن را نجات دهند، پیش بروند و به رفاهِ خواسته پیوسته اندکی نزدیکتر آیند.

برای کاراییِ بسیاری از ساختارهای دولتی کوبا، نهادها و دفترهای دولتی امسال به دلیل کووید۔۱۹سالی از بحران بود. ولی برای ساختارهای بهداشتی، اقتصادی و تولیدی نیز لحظه‌ای بود که یاد بگیریم چگونه بتوانیم از ابزاری که تکنولوژی در اختیار ما گذاشته است بهتر استفاده کنیم و دولت الکترونیکی [کاربرد بهینۀ فناوریِ اطلاعات در کلیه امور ادارۀ کشور -م] را که به ناگزیر با نگرانی‌ها و پرسش‌های شهروندان در پیوند است، تقویت کنیم.
ما باید برای آزادسازیِ نیروهای تولید، کنار زدن بوروکراسی و بستن راه فساد از دگرگونی‌های عمیقِ ضروری و فوری در سطح ساختاری پشتیبانی کنیم. این به همۀ ما بستگی دارد که تغییر و تحول را به چالاکی و خردمندانه به پیش برانیم. این یک مبارزه‌طلبی است که امروز تیم‌های چند رشته‌ای با آن روبه‌رو هستند، طوری که هر عملی به‌وسیلۀ معیارهای مدیریت علمی پشتیبانی می‌شود و با کمترین آسیب ممکن به وقوع می‌پیوندد.

ما سازمانها و نهادها را بر این پایه تنظیم کرده ایم که از آنها خواسته می‌شود که در دستور کار خود به پیوند واقعی و همیشگی با زیربنای خود و مردم به‌طور کلی برتری بدهند.

زندگی بارها به ما ثابت کرده است که تصمیم‌های غلط و اشتباهات ناشی از آن می‌تواند تصحیح شود، اگر ما گوش به زمین داریم، که در این روزگار می‌تواند به این معنا باشد که به ضربان قلب مردم توجه کنیم، چه مجازی باشد چه حضوری. من پیش از این گفته ام و تکرار می‌کنم: این هم افزایی [Synergie انرژی در دست برای همبستگی و انجام مشترک وظائف -م] ضروری و بنیادی برای توسعۀ جامعۀ مشارکتی مانند جامعۀ ما است.

کمپانیِراس، کمپانیِروس، [رفقا]
اگرچه ما امروز به تفصیل سخن گفتیم، فکر دیگری نیز وجود دارد که نمی‌خواهم از شما و از مردم ما دریغ کنم.

گذشته از دستکاری از راه شبکه‌ها، کاربرد ابزار و فرمول‌هایی که برای شنوندۀ حساس و فرهیخته مؤثر است، از خود می‌پرسیم: چرا آنها به فرهنگ ما تازیده اند؟

رمزگشاییِ این راز کار سختی نیست. در کوبا فرهنگ و انقلاب از همان آغازِ شکل‌گیریِ ملیت داری ارزش یکسانی هستند. کافی است آن بیستم اکتبری را به یاد آوریم که در آن روز پروچو فیگوردو   Perucho Figueredoبر پشت اسبی که با آن در کنار کارلوس مانوئل دِ سسپدس Carlos Manuel de Céspedes پرشتاب وارد نبرد شد، متن سرود ملی را نوشت.

هدف قرار دادن فرهنگ، شکستن فرهنگ کوبایی به معنای هدف قراردادن  قلب انقلاب کوبا است، هدف قرار دادن هویتِ ملی است.

اگر روشنفکران و هنرمندان بزرگ ما خالق این سرمایۀ فکریِ سرکشی و ضد امپریالیستی نیستند پس چه کسی است؟ آنها هستند که با ایده‌های خود و کارهای خود همواره مرزهای هر گفتگویی را در کشور  تعیین کرده اند که از یک هویتِ به‌روشنی تعریف شده‌ پدید آمده است و با  یک امپراتوری [اسپانیا -م] برای استقلال خود و با دیگری [آمریکا -م] برای حاکمیت خود جنگیده است.

از نبوغ آنان ملتی پدیدار شد که سرنوشت خود را در وفاداری والا به وصیت خوزه مارتی José Martí تعریف کرد: قاطعانه ضد امپریالیستی. خلقی که قدرت‌های امپراتوری را به مبارزه طلبید و با طولانی‌ترین محاصرۀ تاریخ، بی‌رحمانه برای تصمیم خود که با نیروی خویش به عدالت کامل دست یابد و با تفنگ‌های بالا گرفته با رهبریِ فیدل و رائول در فاصلۀ تنها ۹۰ مایل سوسیالیسم را بسازد، مجازات می‌شود.  

موضوع بسیار پیچیده‌تر و پرخاشگرانه‌تر از هر زمان دیگری است و ما اجازه نداریم خوش‌باور و ساده اندیش باشیم. دسته‌ای از تسخیرگران وجود دارند که مایل اند پروژۀ کشور ما با شکست روبه‌رو شود، کسانی که از کمبودهای ما استفاده می‌کنند و مانع تحولات جاری می‌شوند. کارخانۀ ضد انقلاب پول زیادی را به حرکت در‌می‌آورد و خواهان کنش از کسانی می‌شود که به آنها می‌پردازد. به همین دلیل خرابکار‌ها آشکارا اِعمال خشونت می‌کنند و تروریست‌ها از اعلام عملیات خود شرم نمی‌کنند.

سناریویِ کودتای نرم به قوت خود باقی است و جنگ غیر متعارف گوناگون‌ترین فضاها را برای تخلیۀ خود می‌جوید. تحریکات تازه در جریان است و ما آنها را نیز سرنگون خواهیم کرد.  

با اتحاد، همکاری، با آمادگی، بدون ترس، با خلق، بدون انتظار به جهت‌گیری از بیرون، بدون تاخیر، با عزمی راسخ، با آرامش، با هوش، با آزادمنشی، با درک و با وفاداری به قانون اساسی و اصولی که از آن دفاع می‌کنیم، همواره می‌توانیم باورمند‌تر پیروز شویم (تشویق حضار].

ما همچنین شایستگیِ ارزیابیِ خطاها، شکاف‌ها، راحتی‌ها، فرمالیسم، بوروکراسی و بی‌حرکتیِ چیره در برخی نهادها را داریم.

بیایید بار دیگر مفهوم انقلاب را که فیدل برای ما به‌جا گذاشت بررسی کنیم و همچنین هشدار او را که تنها اشتباهات خودمان می‌تواند به نابودی انقلاب بینجامد.
تقویت کار دولت و نهادها در همکنشیِ مستقیم با شهروندان مسئولیتی است که با قانون اساسی نو تعمیق یافته است.

برای یک کشور بنیادی است که گفتگو را با جوانان در همۀ تاسیسات و در همۀ سطوح زنده نگارد و بیشتر توسعه دهد. ما وظیفه و مسئولیت داریم دل جوانان را به‌دست آوریم، دلبستگی‌های شخصی و شغلیِ آنان،مشارکت آنان را در کارهای مهم تشویق کنیم و به پیشنهادهای آنان با توجه و احترام پاسخ دهیم.

ما باید تشریفات را در پاسخ به مردم به گور بسپاریم، علت دقیق چیزها را، اگر امکان دارد رو در رو دریابیم. بحث فقط بر سر گوش فرادادن [به مشکلات مردم] و ثبت هر شکایت و دادنامه نیست. بحث بر سر پاسخ دادنِ کارامد و در صورت امکان همیشه پیشنهاد بی‌درنگ راه حل است.

این پایبندی باید همیشه ما را به سمت رفتن به پایه سوق دهد، گوش دادن، پاسخ دادن به مردم و به تضمین از مشارکت شهروندان سوق دهد، در غیر این صورت دمکراسیِ سوسیالیستی معنایی ندارد. هدف این است که پاسداری از کارکردهای بنیادی را در هر نهادی ممکن سازیم.

رفتار سرد و ظاهری با مشکلات مردم با خیانت در ذات مشارکت مردم، که ما از آن حمایت می‌کنیم، برابر است. باید روشن شود که سازمان‌ها به مسائلی که در حوزۀ کارکرد آنها قرار دارد، عمیق و انتقادی برخورد کنند و باید آنها را حل کنند.

هموطنان!
به دلیل تأثیر آن در زندگیِ همه، تقویت اقتصادی و آنچه برای شتاب بخشیدن به توسعۀ کشور کمک می‌کند، یک اولویت ملی است.

آنچه مردم در آخرین کنگره‌های حزب انجام آن را به ما واگذار کرده اند، نمی‌توانیم بیشتر از این به تعویق اندازیم. لازم است آنچه هنوز انجام نشده است، بی‌درنگ انجام دهیم، سیستم شرکت‌ها را تکان دهیم، نظم را استوار سازیم و با افزایش قیمت‌ها هوشمندانه برخورد کنیم.

ما همچنین بخش بایستۀ خصوصی و تعاونی را فرامی‌خوانیم.ِ باید خودخواهی و جستجوی انحصاریِ نفع شخصی را که برخی را برمی‌انگیزد که در رودخانۀ ناآرامِ نیازهای اکثریت ماهی بگیرند و قیمت‌ها را ناشایسته بالا ببرند، کنار بزنیم.

این مردم آزاده و سخت‌کوش با همبستگی و بزرگواری فوق‌العاده‌ای که اکنون بخش جدانشدنیِ گوهر ملی است از همۀ محاصره‌ها و بدرفتاری‌های امپراتوری جان به در برده اند،  خودخواهی رفتاری است که در جامعۀ ما شکوفا نخواهد شد.

کوبا به همه تعلق دارد را برخی در این روزها ادعا کرده اند، ولی این نمی‌تواند عادلانه باشد که داراییِ آن را برای خود تضمین کنیم بی‌آنکه نگران نیازهای آن باشیم. پافشاری نکنیم که آن به ما تعلق دارد. بهتر است دریابیم تعلق داشتن به آن به چه معنا خواهد بود. «وطن یک محراب است نه یک سکو»، خوزه مارتی گفت و دگرسانی‌های ژرفِ میان آنهایی که آماده اند برای خدمت به وطن فداکاری کنند و آنهایی که از آن استفاده می‌کنند یا می‌خواهند آن را به دیگری بدهند، را نشان داد.

سازمانهای توده‌ای و سیاسی فراخوانده می‌شوند که فعال‌تر و یکپارچه‌تر عمل کنند. انسان هرگز از اجزای مهم اجتماعیِ کار سیاسی-ایدئولوژیک خود کوتاهی نمی‌کند و با همه همکاری می‌کند، نه تنها با باورمندان، بلکه با بی‌اعتنایان که ما در بی‌اعتناییِ آنان بخشی از مسئولیت را به گردن می‌گیریم، زیرا موفق به جمع آوریِ آنها در پیرامون خود نشده ایم.

باید بدون محدودیت‌ بحث و توجه به مسائل اجتماعی مانند حاشیه نشینی، ناراستی، فرومایگی، اعتیاد، اختلال‌های کارکردی در خانواده، ترک تحصیل، وضعیت اشخاصِ به شدت در خطر، زن کُشی، تبعیض از همه نوع و مشکلات دیگر را، که روزی از طریق پلاتفورم‌های اجتماعی ما را غافلگیر می‌کنند، جلب کنیم، ولی نه از طرف نهادهایی که در اصل باید عمیقاً به آن رسیدگی کنند.

از سازمان‌ها خواسته می‌شود که در خیابان عمل کنند. نه تنها برای آنکه رویدادها را سازماندهی کنند یا شعارهای ما را اعلام کنند. آنها فراخوانده می‌شوند که کار کنند! آموزش دهند، از محله‌ها دیدار کنند، به همکنشی دعوت کنند، مشکلات و واقعیت‌های مردم‌مان را بشناسند.  

ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که سه یا چهار پرووکاتور [تحریک کننده] منطقه‌ای از جامعه را به پایگاه رسانه‌ای برای کسانی تبدیل کنند که آن را به عنوان قلمرو انسان‌هایی که از انقلاب بیزار اند، ارائه کنند.

مردان و زنان کوبایی!
پس از سالی چنین دشوار و مبارزه‌طلب مردم ما شایستگیِ آن را  دارند، پیشرفت و تواناییِ اقتصادی خود را در بهترین محیط ممکن جشن بگیرند.

بیایید اجتماعی و فراگیر در پروژه‌هایی با خانواده‌ها در همسایگیِ شما کار کنیم و آنها را با احترام، هویت و عزت نفس به انجام رسانیم، تا همۀ همسایگان شما به این تکه از وطن، از سرزمینِ‌شان، به دولت و انقلاب خود افتخار کنند.

ما نشان داده ایم که آمادگیِ هر نوع مبارزه‌طلبی را داریم. ما با سازماندهی کار می‌کنیم و ما هستیم. بار دیگر ما پست‌ترین خواسته‌های امپراتوری برای نابودیِ انقلاب را شکست داده و نابود کرده ایم.  

مردم در این سال ۲۰۲۰ که بسیار سخت بود و ایستادگیِ ما، همبستگیِ ما و یگانگیِ ما را در بوتۀ آزمایش گذاشت، رشد کرده اند. این درس‌های بزرگی به ما داد. و پیروزی برای ما به ارمغان آورد.

با این شناخت‌ها سال ۲۰۲۱ در افقی به‌شدت مبارزه‌طلبانه برای ما به‌عنوان گامی برای غلبه بر محدودیت‌های خود در راه بهبود و پایداری پدیدار می‌شود.

ما باید برای این باورداشتِ جمعی بکوشیم که کار عدالت اجتماعی که بر مبنای دستاوردهای خود انجام می‌دهیم، از بالاترین پشتیبانی برای رشد کارامد و بارور برخوردار است.

در این روزهای پایان سال در نشستیِ مهم برای «پیشبرد کشور» با هم، همان‌طور که شاعر نوشت، کمبودِ صداهای دلنشینی که سال‌های بسیار، زیبایی در تحلیل‌ها و بحث‌های پارلمان را در برمی‌گرفتند و نیروی ایده‌هایی که ملت کوبا را به هم پیوند می‌دهد، حس وطن، اشتراک دلبستگی‌ها و رؤیاها را عمیقاً حس می‌کنیم.

پیش از همه به فیدل فکر می‌کنیم که توانست با صدای خود و ایده‌های خود اندیشۀ شکست ناپذیر ملت را در برابر دشمنان مطرح کند. صندلیِ او هنوز هم اینجاست و میراث شکست ناپذیر درس‌های سیاسی را که او به‌عنوان وظیفۀ همیشگی برای ما باقی گذاشت، جاودانه می‌کند.

و به تازگی جای یکی از نزدیکترین همکاران و شاگردان او در مأموریت سخن گفتن با مردم خالی شده است: تریبون کنار سالن: دون اُیسِبیو Don Eusebio از هاوانا که پیوسته ثروت پایان ناپذیر روشنفکری کوبا را برای ما به اینجا می‌آورد، از سخنوریِ فراموش نشدنیِ او تغذیه شد.

آنها به ما یادآوری می‌کنند که هر اندیشه‌ای بذری است. فکر کردن به‌عنوان کشور به معنای کشت و بارور کردن آینده است. ما شما را فرامی‌خوانیم، برای نیرو بخشیدن به اطمینان از پیروزی و خلاقیت این کوبای زنده که نیاز امروز شده است، همچون گذشته به‌عنوان سرزمین بیندیشید.

هنوز هم دلایلی برای جشن گرفتن وجود دارد، هرچه آزمایش‌هایی که ما در آن پیروز شدیم سخت‌تر باشند، دلایل بیشتری هم برای آن وجود دارد، با آرزوی خوشبختی کوباییان!

ما کوبای سرزنده و پرشور ایم! کشوری هستیم که مصمم است، در برابر محاصره‌ها و بی‌رحمانه‌ترین و ضد طبیعی‌ترین حمله‌ها مقاومت کند و آنها را شکست دهد. و همین‌گونه ادامه می‌یابد: با زندگی، کوشش برای ایستادگی، آفریدن و پیروز شدن.

سال ۲۰۲۱ به پیش! کوبای زنده و نیرومند در نبردهای سالی که پایان می‌یابد، در انتظار توست. پسران و دختران نسل‌های سده به همراه مردم ما موظفند، به تعهد و افتخاری که تاریخ تاکنون برای ما آورده است، پایداری بخشند. و شعار ما همچون گذشته عبارت است از:
وطن یا مرگ!
ما پیروز می‌شویم!
(تشویق حضار)

گرانما Granma

ارگان رسمیِ کمیتۀ مرکزیِ حزب کمونیست کوبا