سخنرانی وانگ یی در نیویورک (۲)

تارنگاشت عدالت

منبع: کمیتۀ ملی روابط ایالات متحده-چین
برگردان: ا. آذرنگ

از آ‌ن‌جا که چین و ایالات متحده از نظر تاریخ، فرهنگ، ساختار اجتماعی، راه رشد، و شرایط ملی با یکدیگر متفاوتند، طبیعی است که اختلاف نظر و حتا اصطحکاک داشته باشیم. آن‌چه بیش از هر چیز اهمیت دارد این است که چگونه درک عینی داشت و به آن‌ها درست برخورد کرد. بیش از ۲۰۰۰ سال پیش، کنفسیوس خردمند چینی مشاهده کرد که یک فرد متشخص بدون یکنواختی دنبال هماهنگی است، در حالی‌که یک فرد کِهتر درست خلاف این عمل می‌کند، و نتیجه می‌گیرد که هماهنگی واقعی بر بستر برسمیت شناختن و احترام به اختلافات ایجاد می‌شود. فیلسوف بزرگ قرن نوزدهم شما، رالف والدو امرسون نوشت که در دوستی حقیقی، هر دو طرف  هویت ژرفی را که در زیر اختلافات‌شان آن‌ها را متحد می‌کند برسمیت می‌شناسند. دو فیلسوف گرچه هزاره‌ها  دور از هم می‌زیستند، اما در باره  یک حقیقت صحبت کرده‌اند، پیشرفت تمدن بشری نباید متوقف شود، چه رسد به این‌که عقب‌گر نماید. اختلافات و کم‌بها دادن‌ها نباید شکافی برای جلوگیری از تعامل با یکدیگر باشد. بلکه، می‌تواند انگیزه‌ای برای آموختن از یکدیگر و پیشرفت مشترک شود.

در سال‌های اولیه جمهوری خلق چین، ایالات متحده تلاش کرد چین را مهار کند. دو کشور حتا در شبه‌جزیره کره جنگیدند، که ۲۲ سال بیگانگی و درگیری در پی داشت. ژنرال عمر بردلی، رئیس ستاد مشترک ارتش آن‌زمان، آنچه را که در کره اتفاق افتاد، جنگ اشتباه، در مکان اشتباه، در زمان اشتباه و با دشمن اشتباه نامید.

در دهه ۱۹۷۰ بود که وضع شروع به تغییر کرد. سفر مخفیانه دکتر کیسینجر به چین و جلسات رئیس جمهور ریچارد نیکسون با صدر مائوتسه دونگ و نخست‌وزیر چوئن لای درها را دوباره باز کرد و ما را در مسیر همزیستی مسالمت‌آمیز و پیگیری مشترک سعادت قرار داد. فراز و نشیب‌های روابط ما شواهد زیادی به دست می‌دهند که تقابل و درگیری تامین‌کننده منافع اساسی چین و ایالات متحده نیست و گفت‌و‌گو و همکاری تنها راه پیشِ رو است.

برخی آمریکایی ها ادعا می کنند که سیاست تعامل چند ده‌سالۀ ایالات متحده در هدف اصلی خود برای تغییر چین شکست خورده است و این‌که زمان بازگشت به سیاست مهار است. چنین تصوری از قالب‌سازی دیگران مطابق با میل خود از همان ابتدا اشتباه است و نمی‌تواند موثر باشد. هفتاد سال گذشته است و برای ایالات متحده مهم است که از یک جنگ اشتباه دیگر با یک کشور اشتباه جلوگیری کند. جهانی که ما در آن زندگی می کنیم مکان متنوعی است. در دوران جدید، چین در تلاش برای توسعه و نوسازی خود، تجربیات سخت و تلاش‌های مکرری را انجام داد، از جمله یک بار نظام غربی را بکار گرفت، اما این تلاش‌ها موفق نشدند زیرا با شرایط ملی و نیازهای چین سازگار نبودند.

فقط زمانی که حزب کمونیست چین تئوری‌های مارکسیستی را با توجه به شرایط ملی خود بکارگرفت، چین راهی را پیدا کرد که به سعادت کشور و خوشبختی مردم می‌انجامد، و آن مسیر سوسیالیسم با ویژگی‌های چینی است. این مسیر که در هفت دهه گذشته از آزمون زمان سربلند بیرون آمده و درستی آن به اثبات رسیده است مورد تأیید و حمایت گسترده مردم چین قرار گرفته است. نظرسنجی‌های انجام شده توسط چندین نهاد خارجی نشان می‌دهند که چین در میان همه کشورهای مورد بررسی بالاترین میزان حمایت داخلی را از ساختار اجتماعی و راه رشد خود دارد.

اگر راهی موفقیت‌آمیز است، چرا باید مسیر خود را تغییر دهیم؟ اگر از حمایت مردم برخوردار است، چرا باید آن را کنار بگذاریم؟ بیایید از خود بپرسیم: کدام نظام دیگر روی زمین می‌تواند وحدت و ثبات کشوری به بزرگی و پیچیدگی چین را تامین کند و آن‌را به ستون مهمی برای صلح و امنیت جهانی تبدیل نماید؟ چین کدام راه دیگر را می‌توانست انتخاب کند که معجزۀ توسعه را بیافریند و ۱٬۴میلیارد نفر را از فقر نجات دهد و از همه لحاظ به رفاه معتدلی برساند و در عین‌حال سهم بزرگی در پیشرفت بشری ایفا کند؟ چین به عنوان تمدنی باستانی با ۵۰۰۰ سال سابقه، با ابرهای گذرا کور نخواهد شد. ما تمرکز استراتژیک خود و اعتماد به فرهنگ خود را حفظ خواهیم کرد. ما تحت تأثیر قرار نخواهیم گرفت و بازیچه نخواهیم شد. ما بدون تردید مسیری را که انتخاب کرده‌ایم دنبال خواهیم کرد. ما همیشه آینده کشور و ملت خود را در دست خود خواهیم داشت و با اراده‌ای خلل‌ناپذیر به سمت نوسازی بزرگ ملت چین حرکت خواهیم کرد.

البته، مسیر توسعه پیش روی چین طولانی و پر پیچ و خم است و هنوز جای بهبود از طریق اصلاحات را دارد. ما از همه توصیه‌های خوش نیت و نظرات ارزشمند دوستان خارجی خود استقبال می‌کنیم. در عین‌حال، کشورها از نظر شرایط ملی متفاوت هستند و نیازهای مختلفی دارند. ما به گزینه سایر کشورها،از جمله ایالات متحده آمریکا، درباره نظام اجتماعی و راه توسعه خویش کاملاً احترام گذاشته‌ایم. ما نه نظام اجتماعی یا الگوی توسعه خود را صادر خواهیم کرد، و نه صدور آن برای چنن ممکن است. کم‌تر از آن، آیا چین مسیر قدیمی قدرت‌های گذشته را که هژمونی برقرار کردند، دنبال خواهد کرد؟ چین هرگز قصد تغییر ایالات متحده را ندارد. به همین ترتیب، ایالات متحده نباید به دنبال تغییر چین باشد. ایالات متحده در تلاش است تا «آمریکا را دوباره بزرگ سازد». مردم چین نیز مانند مردم آمریکا حق دارند زندگی بهتری داشته باشند.

این دو هدف توسعه که ما آن‌ها را گرامی می‌داریم ناسازگار، یا معادله‌ای با حاصل جمع صفر نیستند. ما به خوبی می‌توانیم به یکدیگر کمک کنیم و با یکدیگر کار کنیم. نوسازی چین در درازمدت یک بازار با ثبات و پایدار را برای ایالات متحده فراهم می‌کند؛ یک ایالات متحده سرزنده محیط خارجی بهتری برای توسعه چین فراهم می‌کند. نکته اصلی این است که یک ذهن باز داشته باشیم و به حق توسعه یکدیگر احترام بگذاریم و دستاوردهای توسعه یکدیگر را ارج بنهیم. در تحلیل نهایی، به خاطر دو کشورمان و بخاطر جهان، ما باید راهی پیدا کنیم که دو کشور مهم، با نظام اجتماعی و زمینه فرهنگی متفاوت، در کنار هم در این کره خاکی در صلح زندگی کرده و برای نتایج برد-برد با یکدیگر همکاری نمایند.

چهارم، مسئولیت‌پذیری مشترک دو کشور با روند تاریخی همخوان است و هیچ‌یک از دو کشور نمی‌تواند جای دیگری را بگیرد. برخی در ایالات متحده در حال هیاهو درمورد به اصطلاح تغییر قدرت جهانی هستند. آن‌ها نگرانند که چین ایالات متحده را به چالش خواهد کشید و آن‌را از جایگاه و نقش جهانی‌اش به زیر خواهد کشید. این یک قضاوت راهبردی اشتباه درباره چین است و هم‌چنین عدم اعتماد به نفس را بازتاب می‌دهد. چین هنوز بزرگ‌ترین کشور در حال توسعه جهان است. از نظر درآمد سرانه ملی، شاخص توسعه انسانی و پیچیدگی‌های علوم، فناوری و آموزش بسیار عقب‌تر از ایالات متحده است.

علاوه بر این، فرهنگ سنتی چین بر اعتدال و فروتنی تأکید می‌کند و معتقد است که مهربانی باید متقابلاً تلافی و بازپرداخت شود. و دنبال کردن هژمونی هرگز در دی.ان.آ. (DNA) چین نبوده است. چین قصد ندارد در «بازی تاج‌و‌تخت» در صحنه جهانی شرکت کند. در حال‌حاضر و تا آینده قابل پیش‌بینی، ایالات متحده قوی‌ترین کشور در جهان است و خواهد بود. آقای دنگ شیائوپینگ یک بار به شوخی گفت: «اگر آسمان فرو بریزد، مرد بلند بالایی وجود دارد که آن‌را نگه دارد.» ما امیدواریم که ایالات متحده آمریکا به ایفای نقش خود برای صلح و رفاه جهانی ادامه دهد و ما از چنین نقشی استقبال می‌کنیم. در عین‌حال، در دنیایی که با چالش‌های جهانی روزافزون روبه‌رو است، هیچ کشوری نمی‌تواند در انزوا خوب عمل کند و یا همه مشکلات را به تنهایی رفع نماید. تقسیم مسئولیت‌های جهانی یک روند طبیعی است. در این روند، هر کشور، به ویژه کشورهای بزرگ، می‌توانند قدرت رقابتی خود را به خوبی بکار گیرند و در حد توانایی خود نقش بازی کنند. چین آماده است که سهم مسئولیت‌های مقرر خود را بپذیرد .

هنگامی که ۱۱ سال پیش جهان مورد تعرض سونامی مالی قرار گرفت، چین و ایالات متحده همراه با دیگر کشورها، با همبستگی برای کاهش  بحران تلاش کردند. امروز، عوامل ثبات‌زدا و نامعلومی‌های بیش‌تری در وضعیت جهانی وجود دارد. و قوهای سیاه گوناگون [رخدادهای غیر مترقبه است-مترجم]و کرگدن‌های  خاکستری [تهدیداتی که امکان بالای واقعی  تحقق یافتن را دارند و نشانه‌های وقوع آن‌ها قابل مشاهده است-مترجم] در سراسر جهان وجود دارند. اگر و هنگامی که طوفان دیگری رخ دهد، تنها راه هم‌چنان این است که با روحیه مشترک و با همدلی و هم‌اندیشی  گرد هم آییم.

چین دومین تامین‌کننده مالی بودجه جاری و هزینه نیروی حافظ صلح سازمان ملل متحد است. چین ۳۹۰۰۰ نفر نیروی نظامی به مأموریت‌های حافظ صلح سازمان ملل در سراسر جهان اعزام کرده است که بزرگ‌ترین تعداد در میان اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل است. چین در روند چندجانبه حکمرانی جهانی در زمینه تغییرات اقلیمی، توسعه پایدار، امنیت هسته‌ای، امنیت سایبری و منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای سهم فعالی داشته است. چین برای حل‌و‌فصل سیاسی موضوعات حاد با دیگر کشورها کار کرده است و ما همکاری و هماهنگی خود را با ایالات متحده در مورد همه این مسائل جدی می‌گیریم.

رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ یک‌بار اشاره کرد که چین و ایالات متحده با همکاری می‌توانند به دستاوردهای بزرگی برسند که به سود هر دو کشور و جهان است. دو رئیس‌جمهور توافق کرده‌اند که دو کشور ما به مدیریت اختلافات بر اساس احترام متقابل، گسترش همکاری بر اساس برابری، سود متقابل و پیشبرد مشترک روابط چین و ایالات متحده، روابط مبتنی بر هماهنگی، همکاری و ثبات نیاز دارند.

بنابراین چگونه می‌توان آن‌چه را که روسای جمهور ما در موردش توافق کرده‌اند به طور موثر اجرا کرد. من مایلم سه مشاهده را با شما در میان بگذارم. نخست، در زمینه‌هایی که می‌توانیم همکاری کنیم، باید قاطعانه چنین همکاری‌هایی را با روحیه برد-برد پیش ببریم و تعمیق دهیم. حقیقت این است که در یک شرایط بین‌المللی سیال، زمینه‌های بیش‌تری وجود دارند که چین و ایالات متحده می‌توانند و باید همکاری کنند. موضوعات مختلف از مبارزه با تروریسم و جرایم مرتبط با مواد مخدر، تا رسیدگی به مسائل شبه‌جزیره کره و افغانستان، همه این‌ها می‌طلبد که دو کشور ما در یک همکاری متمرکز و ژرف‌تر به نفع مردم ما درگیر شوند و انگیزه جدیدی برای رشد روابط ما در دوران نوین ایجاد کنند.

در هفته‌ها و ماه‌های گذشته، دولت چین اقدامات جدی برای برنامه‌ریزی در مورد گروه کامل مواد مرتبط با فنتانیل انجام داده است. این به مورد برجسته جدیدی در همکاری‌های چین-ایالات متحد مبدل شده است. در [کشتی] روابط چین-ایالات متحده، همکاری اقتصادی وزنه توازن، و مبادلات مردم به مردم پروانه است. آخرین کاری که باید انجام دهیم این است که وزنه توازن را بیرون بیندازیم یا پروانه را خاموش کنیم. برعکس، ما باید بر اساس کارهای خوب انجام‌شده پیش برویم و برنامه‌های جدیدی را بر اساس واقعیت‌های جدید طراحی کنیم، فعالانه به دنبال علاقه‌های مشترک خود بگردیم و آن‌ها را گسترش دهیم و زمینه‌های جدید همکاری را پیدا کنیم. آرزوی مردم ما برای مبادلات و همکاری های پیشرفته باید مورد احترام قرار گیرد، تعاملات در زمینه تجارت، علوم، فناوری، آموزش، گردشگری، فرهنگ، جوانان  در سطح فراملی باید تشویق شوند نه محدود و مسدود.

دوم، برای موضوعاتی که توافق نظر نداریم، لازم است آن‌ها را با اتکا به روش‌های بدون کشمکش و تقابل به درستی مدیریت کنیم. این‌که میان ما رقابت و اختلاف‌نظر وجود داشته باشد چیز جدیدی نیست. با این حال، ما نباید اجازه دهیم ذهن ما با تعصب و دلهره کنترل شود، یا روابط ما با کشمکش و تقابل تعریف شود. آن‌چه ما نیاز داریم این است که این اختلافات به درستی بررسی شوند و تلاش کنیم نقاط مشترک را گسترش دهیم و ضمن کنار گذاشتن و کاهش اختلافات برای ایجاد فضای گفت‌و‌گو و ایجاد چشم‌اندازهای همکاری تلاش کنیم.

«ابتکار کمربند و جاده» چین ایالات متحده را هدف نگرفته است. ما در صورت وجود هر گونه شکی نزد ایالات متحده در مورد این ابتکار، برای گفت‌وگو و ارتباطات آماده هستیم، اما نباید هیچ تلاشی برای بی‌اعتبار یا تضعیف کردن آن انجام شود. در مورد موضوع سیستم اتحادهای جهانی و پیشنهادات همکاری مطلوب ایالات متحده ، چین به نفوذ سنتی و منافع واقعی ایالات متحده احترام می‌گذارد، با این حال نظام اتحادها و پیشنهادها نباید بر بستر آسیب رساندن به منافع چین قرار گیرند. نیازی نیست که دو کشور ما در آفریقا، آمریکای لاتین یا خاورمیانه در برابر یکدیگر موضع دفاعی بگیرند. بلکه باید درک متقابل را افزایش دهیم و امکان همکاری سه جانبه را بررسی کنیم.

اصطحکاک‌های تجاری ما باید با گفت‌و‌گو و مشاوره حل شوند. چین درهای خود را به روی مذاکره باز نگه داشته است. با این حال مذاکره باید بر اساس احترام متقابل، برابری، سود متقابل و پایبندی عملی به تعهدات انجام شود. مذاکره نمی‌تواند با تهدید یا به قیمت حق قانونی چین برای توسعه انجام شود. در هفته‌های اخیر، هر دو طرف در مورد تعرفه‌ها حسن‌نیت نشان دادند. هفته گذشته، مذاکرات در سطح معاون وزیر در واشنگتن برگزار شد که سازنده بود. امیدوارانه، سیزدهمین دور مذاکرات سطح بالای اقتصادی و تجاری آینده نتیجه مثبتی خواهد داشت. چین و ایالات متحده کشورهای بسیار خردمندی هستند. اگر گفت‌و‌گوهای برابر داشته باشیم و به همکاری برد-برد ادامه دهیم، مطمئن هستم که می‌توانیم برای اختلافات راه حلی پیدا کنیم.

سوم، در موارد مرتبط با منافع مرکزی هر طرف، چین و ایالات متحده باید با رعایت احترام متقابل به اصل عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر پایبند باشند. اگر بناست که رابطه چین-ایالات متحده پایدار بماند، مهم‌ترین چیز این است که به حاکمیت، نظام اجتماعی و مسیر توسعه یکدیگر احترام بگذاریم و اراده یا الگوی خود را به دیگری تحمیل نکنیم. بگذارید تأکید کنم که چین در امور داخلی ایالات متحده دخالت نکرده و نخواهد کرد و ما معتقدیم مردم آمریکا می‌توانند مشکلات خود را حل کنند. به همین ترتیب، ما انتظار داریم که ایالات متحده آمریکا با ما با همان روحیه رفتار کند و در امور داخلی چین دخالت نکند. هسته مسألۀ تایوان این است که چین با خطر تجزیه سرزمین‌های خود روبرو است. حمایت از وحدت ملی و تمامیت ارضی وظیفه همه دولت‌ها است، ایالات متحده نیز از این قاعده مستثنا نیست.

چین خواهان وحدت مسالمت‌آمیز است و برای آن فعالانه تلاش کرده است، اما هرگز اجازه نمی‌دهیم نیروهای استقلال‌طلب تایوان به هدف خود برسند. ما امیدواریم که ایالات متحده آمریکا صادقانه به اصل یک چین واحد و سه بیانیه مشترک چین-ایالات متحده احترام بگذارد و از دولت چین در مخالفت با استقلال و جدایی تایوان حمایت کند.

در مورد هنگ کنگ، این‌که آرایش یک کشور دو نظام به موفقیت بزرگی دست یافته، واقعیتی که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را انکار کند. برای حفظ شکوفایی و ثبات هنگ کنگ، اکنون وظیفه اصلی طرد خشونت و دفاع از حاکمیت قانون است. ما امیدواریم که ایالات متحده در گفتار و عملکرد خود پایدار باشد، به حاکمیت چین و به تلاش‌های منطقه اداری ویژه هنگ کنگ برای جلوگیری از خشونت و برقراری نظم احترام بگذارد.

علاوه بر این، بگذارید چند کلمه در مورد منطقه سین‌کیانگ در چین بگویم. دولت منطقه خودمختار سین‌کیانگ اخیراً طبق قانون یک‌سری اقدامات پیش‌گیرانه علیه تروریسم انجام داده است. این کاملاً یک امر داخلی چین است. با این وجود، از سوی نیروهای ضدچین در جهان عمدا‌ً مورد تعرض و اعتبار‌زدایی قرار گرفته است. بنابراین حقیقت در مورد این موضوع چیست؟ واقعیت این است که ثبات و توسعه سین‌کیانگ و حفظ دین و فرهنگ آن برای دولت بسیار ارزشمند است. در ۶۴ سال گذشته از زمان بنیانگذاری منطقه، اقتصاد محلی ۸۰ برابر رشد کرده است. چند صد هزار نفر از مردم محلی از فقر نجات یافته‌اند. اکنون بیش از ۲۸۰۰۰مکان مذهبی و نزدیک به ۳۰۰۰۰نفر روحانی در سین‌کیانگ وجود دارد. هر دو رقم در مقایسه با چندین دهه قبل ۱۰ برابر افزایش یافته است.

امروزه، به طور متوسط  برای هر ۵۳۰  مسلمان در سین‌کیانگ  یک مسجد وجود که از بسیاری از کشورهای مسلمان بالاتر است. حقیقت این است که طی بیش از دو دهه گذشته مردم از قومیت‌های مختلف در سین‌کیانگ به شدت از افراط گرایی و تروریسم رنج می برند. از دهه ۱۹۹۰ تاکنون چندین هزار مورد تروریسم خشونت‌آمیز در آن‌جا اتفاق افتاده است و هزاران انسان بی‌گناه کشته یا زخمی شده‌اند. این حملات لطمه سنگینی به زندگی و دارایی مردم محلی و آزادی اعتقادات مذهبی و سایر حقوق اساسی بشر وارد آورد. حقیقت این است که اقدامات انجام شده در سین‌کیانگ در سال های اخیر یک هدف مشخص دارد، و آن جلوگیری و ریشه‌کنی افراط‌گرایی و تروریسم است. این اقدامات مطابق با قوانین چین و رویکردهای رایج در جامعه جهانی است.

طبق «برنامه عمل سازمان ملل» برای جلوگیری از خشونت فراط‌گرایی، فقر، بیکاری، فقدان فرصت‌های شغلی جایگزین و سطح پایین تحصیلات، زمینه‌های اصلی خشونت افراط‌گرایی، همراه با تحریف و بهره‌برداری توسط گروه‌های افراطی مذهبی است. «برنامه عمل» درگیرشدن زود و ترکیب اقدامات مقابله با خشونت افراط‌گرایی را با اقدامات پیشگیرانه پیشنهاد می‌کند. این دقیقاً همان‌کاری است که سین‌کیانگ انجام داده است. پیشرفت مشهودی حاصل شده است. در سه سال گذشته حتا یک مورد خشونت تروریستی رخ نداده است.

حقیقت این است که مراکز آموزشی و مهارت‌آموزی در سین‌کیانگ مدارسی هستند که به افراد مورد نظر کمک می‌کنند تا خود را از نفوذ افراط‌گرایی و تروریسم رها کنند و مهارت‌های حرفه‌ای کسب کنند. این مراکز هیچ قرابتی با اردوگاه های وحشتناک کار اجباری ندارند. در این سال، ما تقریباً ۱۰۰۰ نفر از محافل رسانه‌ای دیپلماتیک اقتصادی کشورهای غربی، از جمله ایالات متحده را به سین‌کیانگ دعوت کرده‌ایم. آن‌ها مراکز آموزش را از نزدیک دیده‌اند و از مکان‌های دیگر در سین‌کیانگ بازدید کرده‌اند. تصور آن‌ها این است که اوضاع میدانی با آن‌چه برخی از نیروها و رسانه‌های غربی گزارش کرده‌اند فاصله دارد.

چندی پیش، حدود ۵۰ کشور در یک نامه مشترک به رئیس شورای حقوق بشر از موضع چین در مورد موضوعات مربوط به سین‌کیانگ حمایت کردند. آن‌ها خاطرنشان کردند که مراکز آموزشی مهارت‌آموزی و اقدامات دیگر در سین‌کیانگ به طور موثر از افراط‌گرایی، تروریسم جلوگیری کرده و از حقوق اساسی بشر در سین‌کیانگ پاسداری شده است. در میان امضاکننده، نزدیک به ۳۰ کشور عضو سازمان همکاری اسلامی هستند. شایعات در میان افراد با انصاف جایگاهی پیدا نمی‌کنند و در برابر واقعیت‌ها رنگ می‌بازند. اقدامات ما در سین‌کیانگ همه برای ایمنی و خوشبختی ۲۵ میلیون نفر از اقوام مختلف در سین‌کیانگ است که سهم بیش‌تری در مبارزه بین‌المللی علیه تروریسم ایفا می‌کند. ما کاملاً شفاف و صادق هستیم و اطمینان داریم که هیچ اَنگ‌زنی کارآیی نخواهد داشت.

ما امیدواریم تصویری واقعی از سین‌کیانگ به دوستانی که امشب این‌جا هستند و به افراد دیگر کشورها ارائه دهیم. شما می‌توانید از سین‌کیانگ بازدید کنید و خودتان شاهد پیشرفت در آن‌جا باشید و امیدواریم که هیچ‌کس فریب شایعات را نخورد و گمراه نشود.

دوستان، رابطه چین-ایالات متحده مهم‌ترین رابطه دوجانبه در جهان است. همان‌طور که رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ تأکید کرده است، دو کشور ما ۱۰۰۰ دلیل برای گسترش این رابطه دارند و هیچ دلیلی برای خراب کردن آن وجود ندارد.

آینده روابط چین-ایالات متحده و صلح و توسعه جهانی به بهره‌جویی ما از تجربیات و درس‌های تاریخ، و انتخاب‌مان، و اقدامی که امروز انجام می‌دهیم وابسته است. من اطمینان دارم که  وقتی ما به شیوه‌ای کارآ اعتماد دوجانبه را افزایش دهیم، به درستی اختلافات را مدیریت کنیم، و مبادلات و همکاری‌ها را با رعایت اصل عدم کشمکش یا تقابل و با احترام متقابل و همکاری تقویت کنیم، روابط ما می‌تواند از رشد سالم و ثابت برخوردار شود و منافع بیش‌تری را برای مردم دو کشور و فراتر از آن به ارمغان آورد.

از شما بسیار سپاسگزارم.

https://www.ncuscr.org/event/wang-yi