۱۸ سپتامبر ۲۰۲۰
بی‌شک بسیاری از تظاهرکنندگان به خاطر انتقادات به حق علیه مشکلات موجود در بلاروس رو به خیابان‌ها می‌آورند، همان‌طور که در ابتدا در «مایدان» اوکرائین هم رخ داد، ولی {styleboxjp}بی‌ثمر نیست که رفتار، پایه، پرسنل و برنامه اپوزیسیون را که زیر پرچم ناسیونالیست‌های هم‌دست رژیم نازی اعتراض می‌کنند، بررسی کنیم{/styleboxjp}.
در آغاز اعتراضات هم از طرف نیروی اپوزیسیون و هم در مطبوعات سخن از اعتصاب بود. از طرف اپوزیسیون فراخوان‌های متعددی به اعتصاب وجود داشت و هنوز هم وجود دارد. اعتصاب و گردهم‌آیی‌های اعتصابی نیز در کارخانجات و مؤسسات دولتی صورت می‌گرفت. رییس‌جمهور لوکاشنکو از برخی از این کارخانجات بازدید کرد و ویدئوهایی وجود دارد که در آن شعارهای تظاهرکنندگان علیه او به گوش می‌رسد. ولی {styleboxjp}این‌طور که به نظر می‌رسد فراخوان‌ها به طور گسترده مورد پذیرش کارگران قرار نگرفته و هیچ نشانه‌ای هم موجود نیست که خط تولید در کارخانه‌های تولیدی مختل گردیده است{/styleboxjp}. اپوزیسیون در این اواخر فقط روی تظاهرات به ویژه در پایان هفته خود را متمرکز کرده است.
این تنها برداشت حزب کمونیست بلاروس و دیگر احزاب کمونیستی منطقه نیست. همین‌طور «لئو گودکف» مدیر انستیتوی «له‌وادا»، که بعضاً از طرف منابع غربی حمایت مالی می‌شود و در مقابل «دیکتاتورها» در روسیه و بلاروس «کشورهای دمکراتیک غربی» را قرار می‌دهد، اشاره می‌کند که سرنگونی لوکاشنکو در کوتاه‌مدت محتمل نیست. او علت این وضعیت را نه تنها حمایت روسیه و فقدان به رسمیت شناخته شدن «سوتلانا تیخانفسکایا» از طرف رهبران کشورهای غربی می‌داند، بلکه بر این عقیده است که اپوزیسیون باید در کنار نفوذ در ارتش و پلیس از «حمایت صریح کارگران و زحمتکشان، با اعتصاب عمومی در صنایع و بلوکه کردن سیستم حمل‌ونقل» برخوردار باشد. «گودکف» علل عدم تحقق یافتن اهداف بالا را وجود بخش وسیع دولتی که باعث حفظ و ثبات سیستم اجتماعی شده و هم‌چنین کاهش نسبی تفاوت‌های اجتماعی که در اثر توزیع تحقق یافته و همین‌طور برقرار نگاه داشتن «مصنوعی اشتغال» می‌داند. لذا تصادفی نیست که شخصیت‌های برجسته اپوزیسیون مانند نامزدهای پست ریاست جمهوری، «زپکالو» و یا «تیخانفسکی» در بخش خصوصی به کار اشتغال دارند.
در واقع {styleboxjp}در بلاروس اقتصاد و صنایع عمدتاً در دست بخش دولتی است{/styleboxjp}. در این بخش‌ها سهم کارگران بخش دولتی بیش از ۶۰٪ است. بر روی‌هم در بلاروس ۴۳٪ کلیه شاغلین در کارخانه‌ها و مؤسسه‌های دولتی به کار اشتغال دارند. ظاهراً برای آن‌ها روشن است که اپوزیسیون خصوصی‌سازی در صنایع، کشاورزی، فرهنگ و بهداشت را به اجرا در خواهد آورد و خدمات بازنشستگی را کاهش خواهد بخشید و بر روی‌هم از منافع آنان دفاع نخواهد کرد. این امر در آنجا آشکار می‌شود که فراخوان‌های اپوزیسیون به اعتصاب صرفاً خطاب به شاغلین در بخش‌های دولتی است. این‌طور {styleboxjp}به نظر می‌رسد که اینجا منافع مردم زحمتکش مورد نظر نیست، بلکه صرفاً این هدف دنبال می‌شود که بخش‌های دولتی به ورطه نابودی رانده شود{/styleboxjp}.
به دلایل ظاهراً تاکتیکی در سطح گسترده برای انظار عمومی «دمکراسی» و «انتخابات منصفانه جدید» به عنوان تنها خواست اپوزیسیون مطرح می‌شود. به همین دلیل در سایت اینترنتی نامزد مشترک اپوزیسیون «سوتلانا تیخانفسکایا» تنها اشاره به این است که «کارشناسان» مشغول تهیه برنامه هستند. تا چند هفته پیش در آنجا لینک پایگاه اینترنتی «Reformby.com» یک «برنامه اصلاحی برای نامزد واحد ریاست جمهوری هواداران تغییر و کارشناسان مستقل» وجود داشت که برنامه خصوصی‌سازی‌های نامبرده را مطرح می‌کرد.
برخی از نمایندگان شورای هماهنگی اپوزیسیون-ولی نه تیخانفسکایا که در لینک ویدئویی در صفحه نامبرده از کار کارشناسان تمجید کرد-کوشش کردند از این طرح فاصله بگیرند. در صفحه نامبرده «دمکرات مسیحی‌های بلاروس» به عنوان حامی نامیده می‌شوند که «اولگا کوالکوا» به آن تعلق دارد که به عنوان نماینده تیخانفسکایا عضو هیأت رییسه شورای هماهنگی است.
به این شورا هم‌چنین برنده جایزه نوبل ادبیات، خانم «سوتلانا آلکسیویچ» نیز تعلق دارد که به خاطر نظریات برجسته ضدشوروی خود و هواداری از مایدان شهرت دارد.
روزنامه‌نگار چپ روس «بوریس روشین» اشاره می‌کند که این پیشنهادها بر پایه «پاکت احیاء اصلاحات برای بلاروس» که در آغاز به مراتب خواسته‌های ناسیونالیستی روشن‌تری را دربر می‌گرفت، بنا شده است. در صفحه «Reformby.com» این ارتباط – هر چند خوب مخفی شده – ولی از طریق جستجوگر قابل رؤیت است. در شورای هماهنگی اپوزیسیون چندین عضو وجود دارند که به سازمان‌هایی تعلق دارند، که به گفته «روشین» این «پاکت اصلاحات» را در واقع تهیه کرده بودند. در کنار «اولگا کوالکوا» باید از «یوری گوبارویچ» رییس جنبش «برای آزادی»، «آلکساندر دوبروولسکی» عضو شورای سیاسی «حزب شهروندان متحد» و «ویتالی ریماشفسکی» از «دمکرات مسیحی‌های بلاروس» نام برد.
به این صورت مشخص می‌شود که {styleboxjp}برنامه و پرسنل اپوزیسیون در واقع حراج بلاروس به ویژه بین سرمایه‌های انحصاری غرب را در نظر دارد و هوادار یک برنامه صنعت‌زدایی است که به فقر و بینوایی مردم – به طور نمونه مانند اوکرائین – خواهد انجامید{/styleboxjp} و درست شبیه اوکرائین، بدون تشکر و تقدیر خانم تیخانفسکایا از ایالات متحده و اتحادیه اروپایی هم مشخص است که اربابان این اپوزیسیون چه کسانی هستند.