نویسندگان: ویجی پراشاد و جان راس
۱۵ سپتامبر ۲۰۲۰
باب وودوارد گزارشگر واشنگتن پست در کتاب اخیر خود به نام «خشم» از مصاحبه‌هایی که در فوریه و مارس با رییس‌جمهور دونالد ترامپ دربارۀ ویروس کرونا داشت گزارش می‌دهد. {styleboxjp} ترامپ اذعان می‌کند که ویروس مسری بود، اما او تصمیم گرفت خطر آن‌را کماهمیت نشان دهد {/styleboxjp}. ترامپ گفت: «من می‌خواستم آن‌را همیشه کماهمیت نشان دهم، زیرا من نمی‌خواهم وحشت ایجاد کنم.» علی‌رغم ماه‌ها هشدار از جانب مقامات چینی، ترامپ و «الکس آزار» وزیر بهداشت او، در آماده شدن برای همه‌گیری جهانی قصور کردند.
ایالات متحده هم‌چنان بیش‌ترین تعداد مبتلایان به کووید-۱۹ را دارد. با افزایش موارد، دولت هم‌چنان دست و پا می‌زند. به نظر نمی‌رسد هیچ ایالتی در کشور در برابر شیوع بیماری مصون باشد.
در عین حال، {styleboxjp} در چین از زمانی که ویروس در ووهان درهم کوبیده شد، دولت صرفاً مجبور بوده شیوع محلی در مقیاس کوچک را مهار نماید {/styleboxjp} ؛ در ماه گذشته موارد انتقال داخلی کوووید-۱۹ در چین صفر بود. مارتین وولف در ۳۱ مارس در فایننشال تایمز نوشت که چین «در به تحت کنترل آوردن ویروس در هوبئی و جلوگیری از اشاعه آن در سراسر چین موفق بوده است.» یک شیوع سراسری هرگز در چین وجود نداشت. دقیق‌تر این است که آن‌را شیوع هوبئی بنامیم.
در مقیاسِ جان مردم
در حالی‌که ترامپ دربارۀ بیماری به شهروندان خود دروغ گفت، ژی جینگ‌پین رییس‌جمهور چین گفت که دولت او «مردم را در اولویت قرار می‌دهد.» چین با شتاب اولویت‌های اقتصادی خود را تابع نجات جان مردم قرار داد.
به مثابۀ نتیجه‌ای از یک رویکرد دانش‌محور، دولت چین بسیار سریع زنجیرۀ اشاعه ویروس را پاره کرد. تا اوایل سپتامبر، این کشور دارای ۱٫۴ میلیارد نفر جمعیت، ۸۵۱۹۴ مورد ابتلا و ۴۶۳۴ مورد مرگ داشت (هند با جمعیتی قابل مقایسه، ۴٫۸ میلیون مورد ابتلا و ۸۰۰۲۶ مرگ داشت؛ موارد مرگ در هند هر روز بیش‌تر از کل تعداد مرگ در چین است.)
در عین حال، ایالات متحده ۱۹۸۶۸۰ مرگ و ۶٫۷ میلیون مورد ابتلا داشته است. {styleboxjp} به طور مطلق، تعداد مرگ در ایالات متحده ۴۳ برابر چین و تعداد موارد ابتلا ۷۹ برابر چین است {/styleboxjp}.
دولت ایالات متحده برخلاف دولت در چین در تدوین و تدارک در خانه ماندن (lockdown) و آزمایش جمعیت مردد بود. به همین دلیل تعداد سرانه مرگ در ایالات متحده حدود ۱۸۶ برابر چین و موارد سرانه ابتلا ۳۴۳ برابر چین است.
تلاش نژادپرستانه ترامپ برای مقصر نشان دادن چین انحراف خاص است. چین ویروس را مهار کرد، ایالات متحده در مهار ویروس کاملاً شکست خورد. {styleboxjp} تعداد بسیار بالای مرگ در ایالات متحده «ساخت واشنگتن» است، نه «ساخت چین.» {/styleboxjp}
در مقیاسِ اقتصاد
در سه ماهه اول ۲۰۲۰، تولید ناخاص داخلی چین نسبت به سال پیش ۶٫۸ درصد کاهش یافت. به علت ریشه‌کن شدن انتقال داخلی ویروس بهبود اقتصادی سریع بوده است. تا سه ماهه دوم، تولید ناخالص داخلی چین در مقایسه با دوره مشابه در سال پیش، ۳٫۲ درصد افزایش یافته است. {styleboxjp} صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی می‌کند که چین تتها اقتصاد بزرگی است که رشد مثبت را تجربه خواهد کرد {/styleboxjp}.
چگونه اقتصاد چین چنین سریع بازگشت؟ پاسخ روشن است: ماهیت سوسیالیستی اقتصاد. تا ژوئیه، سرمایه‌گذاری دولت چین ۳٫۸ درصد بیش‌تر از سال پیشین بود، در عین حال، سرمایه‌گذاری خصوصی هنوز ۵٫۷ درصد کم‌تر از سال پیش است. چین از بخش دولتی نیرومند خود برای خروج رکود استفاده کرده است. این کارآمدی کلان بخش دولتی را نشان می‌دهد.
در اواسط اوت مجله تئوریک حزب کمونیست چین «جست‌وجوی حقیقت» (کیوشی Qiushi) سخنرانی ژی جینگ‌پین را منتشر کرد که وی در آن گفت: «شالودۀ اقتصاد سیاسی چین فقط می‌تواند اقتصاد سیاسی مارکسیستی باشد، و نه بر اساس دیگر تئوری‌های اقتصادی.» «اندیشه توسعۀ مردم-محور» شالودۀ اصلی این است. این شالودۀ پاسخ دولت به همه‌گیری و اقتصاد در بستر آن بود.
در همین حال، ترامپ بسیار روشن گفت که دولت او نمی‌خواهد هیچ چیزی را که کم‌ترین شباهتی به یک در خانه ماندن ملی (national lockdown) داشته باشد، پیش ببرد؛ به نظر می‌رسد اولویت او حفاظت از اقتصاد بود نه حفاظت از جان آمریکایی‌ها. در اوایل مارس، هنگامی‌که در ایالات متحده هیچ نشانه‌ای از تحت کنترل درآمدن ویروس وجود نداشت، ترامپ اعلام کرد: «درهای تجارت در آمریکا دوباره و به زودی گشوده خواهد شد – خیلی زود.»
فاجعه در ایالات متحده
{styleboxjp} سیاست‌های ناکارآمد در ایالات متحده به نرخ‌های غیرقابل قابل کنترل ابتلا به کووید-۱۹ انجامیده اند. پروتکل‌های ابتدایی- ماسک، ضدعفونی کردن دست- جدی گرفته نمی‌شوند. و تأثیر این بر اقتصاد فاجعه‌بار بوده است {/styleboxjp}.
ایالات متحده این را روشن کرد که قصد ندارد سیاستی را که کم‌ترین شباهتی به یک رویکرد مردم‌محور داشته باشد، دنبال کند. تمام تمرکز ترامپ بر این بود که اقتصاد را باز نگه دارد، زیرا او عمدتاً بر این نظر است که پیروزی انتخاباتی او از طریق کیف‌های پول خواهد بود؛ هزینه انسانی این سیاست نادیده گرفته شده است. ایالات متحده تنها کشوری است که یک در خانه ماندن نصفه نیمه، آزمایش و ردگیری بسیار کمی داشت.
تولید ناخالص داخلی ایالات متحده در سه ماهه دوم در مقایسه با سال پیش ۹٫۵ درصد سقوط کرد. هیچ نشانه‌ای از بهبود جدی وجود ندارد. صندوق بین‌المللی پول تخمین می‌زند که انقباض اقتصادی ایالات متحده امسال ۶٫۶ درصد خواهد بود. صندوق بین‌المللی پول می‌نویسد: «خطر پیش رو این است که بخش بزرگی از جمعیت ایالات متحده مجبور خواهد بود برای چند سال آینده با وخامت استانداردهای زندگی و سختی اقتصادی قابل توجه سر کند.» اختلال پی‌آمدهای درازمدت خواهد داشت. صندوق بین‌المللی پول این مشکلات را به روشنی نشان می‌دهد: «جلوگیری از انباشت سرمایه انسانی، فرسایش مشارکت نیروی کار، یا کمک به ناآرامی احتماعی.» این دقیقاً بر عکس سناریویی است که در چین پیش برده می‌شود.
به نظر می‌رسد ما در دو سیاره زندگی می‌کنیم. در یک سیاره، دربارۀ ریاکاری در چیزی که ترامپ به وودوارد گفت، و دربارۀ سقوط نظام بهداشتی و اقتصاد- و سختی راه پیش رو برای بازسازی هر دو- خشم وجود دارد. در سیاره دیگر، زنجیرۀ اشاعه ویروس شکسته شده، گرچه دولت چین هشیار مانده و آماده است منافع کوتاه‌مدت رشد اقتصادی را برای نجات جان شهروندان خود فدا کند.
{styleboxjp} حمله ترامپ به چین، تهدیدات او برای جدا کردن ایالات متحده از چین، سروصدای نژادپرستانه او در بارۀ «ویروس چینی»- همه این‌ها بخشی از جنگ اطلاعاتی برای مشروعیت‌زدایی از چین است{/styleboxjp}. در عین حال، ژی جین‌پینگ بر «جریان دوگانه» تمرکز نموده است، که به معنی اقدامات داخلی برای بالا بردن استانداردهای زندگی و محو فقر، و بر «ابتکار کمربند و جاده» است؛ و هر دوی این‌ها وابستگی چین به ایالات متحده را کاهش خواهند داد.
دو سیاره ممکن است از هم دور شوند، یکی در جهت آینده در حرکت است، دیگری از کنترل خارج می‌شود.