۲۹ ژوئیه ۲۰۲۰
به ویژه مبارزه بی‌امان چین در لغو تقسیم کار بین‌المللی تحمیلی امپریالیسم به کشورهای عقب نگاه داشته شده و همین‌طور مبارزه چین برای رهایی و شکستن انحصار فن‌آوری غرب که قضا و قدری نیست، بلکه ناشی از قرن‌ها سلطه و سرکوب است، سیاستگذاران آمریکایی را به چالش طلبیده است.
در همین زمینه وزیر امور خارجه ایالات متحده «پمپئو» هفته گذشته به بریتانیا و دانمارک سفر کرد و همان‌طور که در لندن گفت، امیدوار بود بتواند «ائتلافی» ایجاد کند که «تهدید» چین را درک کند: «کلیه ملل که از آزادی و دمکراسی دفاع می‌کنند» باید بدانند که چه «تهدید بزرگی از طرف حزب کمونیست چین» برمی‌خیزد. {styleboxjp}«پمپئو» کوشش کرد تا دولت انگلیس را مجبور به برداشتن گام‌های بیش‌تری کند که با محروم کردن شرکت «هوآوای» از ایجاد شبکه ارتباطی ۵G به روابط بین لندن و پکن لطمه بیش‌تری وارد خواهد ساخت{/styleboxjp}.
رییس سابق سازمان سیا روز پنج‌شنبه گذشته در طول سخنرانی اصلی سیاسی خود در رابطه با روابط چین و آمریکا در یوربا لیندا، در ایالت کالیفرنیا صریح‌تر به این مسأله پرداخت. او در سخنرانی خود زیر عنوان «چین کمونیست و آینده دنیای آزاد» نه تنها اتهامات گذشته واشنگتن نسبت به سیاست چینی در «شین‌یانگ» را تکرار کرد، بلکه حتا خجالت نکشید که آن را با سیاست نازی‌ها مقایسه کند: سخنگوی امور خارجی ترامپ در باغ «کتابخانه ریاست جمهوری ریچارد نیکسون» گفت که «پمپئو» با افرادی از اقلیت‌های مسلمان ملاقات کرده که توانسته بودند از «اردوگاه‌های مرگ» «شین‌یانگ» بگریزند.
این تحریک نفرت‌انگیز علیه کشوری که پس از اتحاد شوروی از کلیه کشورهای دیگری که در جنگ دوم جهانی درگیر بودند، بیش‌ترین قربانی را داده، ظاهراً حساب‌شده بود. تخمین‌های علمی مبین این است که تجاوز امپریالیسم ژاپن که هم‌پیمان امپریالیسم هیتلری بود، حداقل به قیمت جان ۱۷ میلیون از غیرنظامیان چینی تمام شد.
{styleboxjp}«پمپئو» در سخنرانی اصلی خود هشدار داد که اگر «جهان آزاد» (بخوان: آمریکای سرکرده و اذنابش!) «چین کمونیستی را تغییر ندهند، چین کمونیستی ما را تغییر خواهد داد.» {/styleboxjp}
و با این حرف، می‌تواند حق به جانب او باشد به ویژه این‌که حزب کمونیست چین توانسته طی ۷ سال گذشته ۶۰۰ میلیون نفر از شهروندان چین را از قید فقر شدید آزاد کند. برعکس، طبقه حاکمه در ایالات متحده در ماه‌های اخیر حتا نتوانست ۱۵۰ هزار نفر از تولیدکنندگان ارزش اضافه در کشور خود را فقط زنده نگاه دارد، چه رسد به جان افراد بی‌شماری که مدت‌ها پیش از آغاز اپیدمی کرونا قربانی بحران شایع سرمایه‌داری شده اند.