۲۶ ژوئیه ۲۰۲۰
دیاز-کانل در توئیتر نوشت: «از خانه‌هایمان، بیایید همگی هر روز تقویم را بیست‌وششم، و هر ماه سالنامه را ژوئیه، و هر تعهد را یک مونکادای ظفرمند کنبم.»
{styleboxjp}میلیون‌ها کوبایی امروز ۲۶ ژوئیه ۱۹۵۳ را به یاد می‌آورند، روزی را که فیدل کاستروی وکیل و یک گروه از جوانان انقلابی به پادگان‌های نظامی گیلرمون مونکادا در سانتیاگو دِ کوبا و کارلوس ام. دِ سسپدس در بایامو حمله کردند{/styleboxjp}.
حمله یکی از نخستین عملیات علنی انقلابیون بود و دیکتاتوری فولخنثیو باتیستا را، که از مارس ۱۹۵۲ بر جزیره حکومت می‌کرد، چالش نمود.
«روز خوش به سانتیاگوی ما، مهد مردان و زنان قهرمان، کورۀ انقلاب و عصیانگری؛ سرزمین سرودها و پیوندها با کارائیب. در ۵۰۵ سال از تاریخ و ۶۷ سال پس از حملۀ تاریخی، چراغ‌های آن سخنان فیدل را تأیید می‌کنند: "در اینجا تاریخ همیشه در انتظار ما است."» (میگوئل دیاز- کانل برمودز، ۲۵ ژوئیه ۲۰۲۰)
علی‌رغم دلاوری حمله‌کنندگان، دو عملیات نظامی شکست خورد. آن‌ها از نظر تعداد و اسلحه ضعیف بودند. رژیم با سرکوب ددمنشانه به این عملیات پاسخ داد.
{styleboxjp}پس از سه سال جنگ چریکی در رشته کوه سیرا ماسترا، «جنبش ۲۶» در ۱ ژانویه ۱۹۵۹ دیکتاتوری باتیستا را شکست داد{/styleboxjp}.
برونو رودریگز، وزیر امور خارجه کوبا افزود: «رویدادهای ۲۶ ژوئیه راه مبارزه و ساختمان یک حامعۀ عادلانه را نشان داد.»
به دلیل رعایت فاصله فیزیکی، کوبا برای نخستین بار ۲۶ ژوئیه را بدون مراسمی که از سال ۱۹۵۹ برای بزرگداشت قهرمانان و شهدای عملیات برگزار شده است، برگزار نمود.