۱۴ ژوئیه ۲۰۲۰
در اینجا مقالۀ الکساندار جنیچ (Aleksandar Đenić) دبیر اول اتحادیه جوانان کمونیست یوگسلاوی (SKOJ) را می‌خوانیم. او، که فارغ‌التحصیل انسان‌شناسی و علوم سیاسی و دانشجوی دکترای هنر‌های معاصر در دانشگاه بلگراد است، در مکان دوم لیست انتخاباتی «تنها راه خروج: سوسیالیسم» قرار داشت.
{styleboxjp}در پاسخ به این شورش‌ها، آن‌ها اکنون به طرز ناامیدی به دنبال قدرت‌های خارجی می‌گردند که آن‌ها را به نوعی مقصر جلوه دهند{/styleboxjp}. و شما نمی‌توانید از رهبران واقعی – حالا از نوگو (Nogo) و ۱۰۰ نفر هوارداران او که بگذریم – صحبت کنید، زیرا نیرویی وجود ندارد که بتواند خشم و اعتراض‌ها را هدایت کند، چه رسد به کنترل آن‌ها. و تازه نوگو (Nogo) هم نمی‌تواند، زیرا ۹۰ درصد از افراد آنجا او را نمی‌شناسند. بنابراین اگر نمی‌توانید خرابکاران داخلی را نشان دهید، پس باید طبیعتاً به دنبال کسی در خارج بگردید که سررشتۀ امور را در دستان خود دارد. گاهی اوقات روس‌ها مقصر هستند، سپس برخی از قدرت‌های غربی … در این اوضاع نابسامان همه چیز وجود دارد و همه و هر کس سعی می‌کند خود را به موقعیتی برساند و به نوعی منافع خود را به کرسی بنشاند.
{styleboxjp}فقط، به خاطر داشته باشید آن کسانی که در حال حاضر به خیابان می‌روند فرزندان و افرادی هستند که در این کشور زندگی می‌کنند{/styleboxjp}. آن‌ها از این همه ریاکاری خسته شده اند. این‌ها مظاهر خشم عریان است که در خیابان‌ها می‌بینیم. این خشم به آشوب و جنون تبدیل شده است. دیگر گوش شنوایی برای حرف‌های منطقی باقی نمانده؛ تحت این شرایط هیچ‌کس نمی‌تواند از خارج دخالتی بکند، زیرا گوش کسی به این حرف‌ها بدهکار نیست.
خوب، حالا آقایان، تعجب می‌کنید که چرا این جوانان همه چیز را می‌شکنند، مخرّب هستند، و مدل‌های سیاسی و سیستم شما را رد می‌کنند. شما به سادگی نمی‌توانید درک کنید که این‌ها فرزندان شما،** همسایگان، دوستان و همکاران خود شما هستند. شما فقط نمی‌توانید آن را درک کنید، زیرا به خودتان تلقین کرده اید که آن‌چه را که انجام می‌دهید، خوب است. در حقیقت، ما غیردمکراتیک‌ترین سیستم انتخاباتی را در اروپا داریم (و اگر شما اجازه نمی‌دهید مردم خود را از نظر سیاسی سازمان دهند و خواسته‌های خود را بیان کنند، چرا هجوم به خیابان شما را متعجب می‌کند؟)، سیستم بهداشت و درمان در حال فروپاشی است، اقتصاد دچار هرج‌ومرج است (متوسط دستمزد ۴۰۰۰۰ RSD است***)، حقوق بازنشستگی ناچیز است (به طور متوسط ۴۵ درصد از میانگین دستمزد، در حالی‌که بیش از ۵۰ درصد بازنشستگان ۲۲۰۰۰ RSD دریافت می‌کنند، که زیر حداقل دستمزد قرار دارد). به دلیل وضعیت فاجعه‌بار اقتصادی، جوانان کشور را ترک می‌کنند. شما مردم را از خانه‌های خود بیرون می‌ریزید، نقض قانون را از سوی افراد متنفذ و دیگر توانمندان اقتصادی قانونی می‌کنید و از واقعیت‌گریزی خود راضی هستید و در وضعیت می‌خواهید به مردم تلقین کنید که همه «یوتکا»ها* طبیعتاً «جزوی از بازی» هستند. {styleboxjp}در مقابل ناتو و اتحادیه اروپایی تسلیم‌طلبانه زانو می‌زنید و بعد به مردم می‌گویید گرسنگی به نفع شماست{/styleboxjp}. شما هم‌چنین، سیستم آموزشی را در همه سطوح تخریب کرده اید. در اینجا، همه چیز از مهدکودک گرفته تا مدراج دکترا به راحتی از بین می‌رود؛ خرید دانش‌نامه مانند یک وعده نان در یک سوپرمارکت کاملاً طبیعی است. آن‌ها فرایند بولونیا را اجرا می‌کنند که دانش را به کالا تبدیل می‌کند، به این معنی که شهریه مدارس و دانشگاه‌ها در صربستان از گران‌ترین‌ها در اروپا است.
همان‌طور که می‌بینید آقایان: شما مقصر همه این‌ها هستید، فقط شما مسؤول تمام این‌ها موارد هستید. مسأله فقط بر سر زمان سرریز شدن این کاسه بود. برای این بچه‌ها هیچ چیز اهمیتی ندارد، برای آن‌ها اهمیتی ندارد که چه بر سر آن‌ها می‌آید، چه برسد به سر صربستان! زیرا شما، آقایان، با سیاست‌های خود آینده و مفهوم زندگی آن‌ها را ربوده اید. {styleboxjp}این بچه‌ها را، که اکنون شروع به آتش زدن و تخریب می‌کنند، شما بار آورده‌اید. شما آیندۀ این بچه‌ها را نابود کرده اید! {/styleboxjp}
* اطلاعات مربوط به سیاستمداران ذکر شده در مقاله:
دراگان جیلاس Dragan Đilas (متولد ۱۹۶۷)،) رییس سابق کابینه Boris Tadić (متولد ۱۹۵۸) ، وزیر بدون وزارتخانه و در نهایت شهردار بلگراد بود. وی رهبر حزب دمکرات (DS) بود و از سال ۲۰۱۹ رییس حزب آزادی و عدالت (SSP) است که از حزب دمکرات انشعاب کرد. حزب آزادی و عدالت آخرین انتخابات صربستان را تحریم کرد. جیلاس – مانند بیش‌تر افراد نامبرده از سوی رییس‌جمهور الکساندر ووشیچ (Aleksandar Vučić)، – بارها و بارها به عنوان دشمن معرفی شده است.
سرجان نوگو Srđan Nogo (متولد ۱۹۸۱) نماینده پارلمان صربستان و یک روحانی فاشیست است. تا زمان اخراج حزب وی در سال ۲۰۱۹ – که وی این کار را به رسمیت نمی‌شناسد – وی کادر فرقه راست‌گرای «Dveri» بود. وی در سال ۲۰۱۶ توانست در لیست حزب محافظه‌کار DSS (حزب دمکرات صربستان) وارد پارلمان صربستان وارد شود. نوگو حس نفرت نسبت به پناهندگان، اقلیت‌های قومی و جنسیتی را برمی‌انگیزد و یکی از مخالفان G۵ است. گفته می‌شود وی هفته گذشته رهبری جمعیتی را به عهده داشته است، که به پارلمان صربستان حمله کردند.
بوریس تادیچ Boris Tadić، در ابتدا وزیر و از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲ رییس‌جمهور طرفدار غرب صربستان و برای زمان درازی دبیراولDS (حزب دمکرات) بود. وی جانشین زوران جینجیش (Zoran Đinđić متولد ۱۹۵۲) بود که در سال ۲۰۰۳ به قتل رسید. تادیچ حراج و خصوصی‌سازی اقتصاد و نزدیکی به اتحادیه اروپایی را به شدت پیش برد. وی در سال ۲۰۱۴ با پیروان وفادار از DS جدا شد و حزب سوسیال دمکرات (SDS) را تأسیس کرد. حتا قبل از تحریم انتخابات ۲۰۲۰، سهم آرای آن به میزان ناچیز ۵٫۰۲ درصد رسید.
ووک یِرِمیچ Vuk Jeremić (متولد ۱۹۷۵)، دیپلمات سابق ویکی از یک سیاستمداران حزب DS است. وی از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۳ وزیر امور خارجه صربستان و رییس مجمع عمومی سازمان ملل بود. در دوزانی که در نیویورک بود، یک دادگاه حزبی او را به دلیل «نقض نظم و انضباط حزبی» از DS بیرون انداخت. وی پس از نامزدی ناموفق به عنوان دبیرکل سازمان ملل در سال ۲۰۱۶ و مقام چهارم در انتخابات ریاست جمهوری صربستان (۲۰۱۷)، وی حزب محافظه‌کار صربستان نوین (NS) را تأسیس کرد.
DS ، SSP ، Dveri و NS همه بخشی از «ائتلاف برای صربستان» (SzS)، یک اتحاد بسیار ناهمگن و کوتاه‌مدت از اپوزیسیون بود که می‌خواست آخرین اعتراضات بزرگ (۱ یا ۵ میلیون، یکی از پنج میلیون) علیه رییس‌جمهور ووشیچ و حزب پیشرو او (SNS) را به نام خود ظبط کند.
میلوتین یلیچیچ «یوتکا» Milutin Jeličić „Jutka“ (متولد ۱۹۶۲) رییس اقامتگاه بهداشت و درمان «بروس» بود. او در سال ۲۰۱۸ از سوی کارمند سابق خود ماریا لوکیچ Marija Lukić (متولد ۱۹۸۸) به آزار جنسی متهم شد. هفت زن دیگر به این پرونده پیوستند، و ده‌ها نفر دیگر شهادت دادند که آن‌ها نیز مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند. در ۱۰ ژوئیه سال ۲۰۲۰، این حکم در دادگاه بدوی به تصویب رسید: سه ماه زندان. لوکیچ اولین زن در صربستان است که با موفقیت یک مقام دولتی را به خاطر آزار جنسی روانۀ دادگاه کرد.
** رفیق جنیچ در اینجا به ائتلاف انتخاباتی SNS Vučićs برای انتخابات امسال اشاره می‌کند که «Za našu decu» «برای فرزندان ما» نامیده شد.
*** حدود ۳۴۰ یورو، اشارۀ تحریریه.