پانزده سال پس از واگذاری قدرت، دانیل اورتگا، رییس ائتلاف «اتحاد، نیکاراگوئه پیروز است»، همراه با جبهه آزادیبخش ملی ساندینیستی و دیگر بخش‌ها، منجمله برخی از کنتراها که در میدان نبرد علیه آن‌ها جنگید، آرای لازم برای بازگشت به کاخ دولتی نیکاراگوئه را به دست آورد. این پانزده سال، سال‌های تهاجم راستگرایان در سطوح ایدئولوژیک و رسانه‌ای بود. جبهه آزادیبخش ملی نیکاراگوئه مسؤول کشته شدن هزاران نفر در جریان جنگ کثیف واشگنتن علیه نیکاراگوئه و مشکلات اقتصادی ناشی از آن جنگ نابرابر معرفی شد.
پانزده سال پس از واگذاری قدرت، دانیل اورتگا، رییس ائتلاف «اتحاد، نیکاراگوئه پیروز است»، همراه با جبهه آزادیبخش ملی ساندینیستی و دیگر بخش‌ها، منجمله برخی از کنتراها که در میدان نبرد علیه آن‌ها جنگید، آرای لازم برای بازگشت به کاخ دولتی نیکاراگوئه را به دست آورد. این پانزده سال، سال‌های تهاجم راستگرایان در سطوح ایدئولوژیک و رسانه‌ای بود. جبهه آزادیبخش ملی نیکاراگوئه مسؤول کشته شدن هزاران نفر در جریان جنگ کثیف واشگنتن علیه نیکاراگوئه و مشکلات اقتصادی ناشی از آن جنگ نابرابر معرفی شد.
تارنگاشت عدالت
منبع: گرانما (روزانه، ٧ نوامبر ۲٠٠۶)
برگردان: ا. آذرنگ
پانزده سال پس از واگذاری قدرت، دانیل اورتگا، رییس ائتلاف «اتحاد، نیکاراگوئه پیروز است»، همراه با جبهه آزادیبخش ملی ساندینیستی و دیگر بخش‌ها، منجمله برخی از کنتراها که در میدان نبرد علیه آن‌ها جنگید، آرای لازم برای بازگشت به کاخ دولتی نیکاراگوئه را به دست آورد.
سه دولت از نخستین دوره ریاست جمهوری اورتگا گذشته است. آن‌ها در را به روی نولیبرالیسم گشودند و دست‌آوردهای اصلی انقلاب ساندینیستی، که از نخستین سال‌ها علیه بی‌سوادی مبارزه و در سراسر کشور مدارس و بهداری ایجاد کرد را از بین بردند.
این پانزده سال، سال‌های تهاجم راستگرایان در سطوح ایدئولوژیک و رسانه‌ای بود. جبهه آزادیبخش ملی نیکاراگوئه مسؤول کشته شدن هزاران نفر در جریان جنگ کثیف واشگنتن علیه نیکاراگوئه و مشکلات اقتصادی ناشی از آن جنگ نابرابر معرفی شد.
سه انتخابات با همان بمباران تبلیغاتی برگزار شد: دانیل جنگ به راه خواهد انداخت، ساندینیست‌ها سربازی را اجباری خواهند کرد، و دروغ های دیگری که به آن‌ها باید فشار واشنگتن و تهدیدات آن‌ها برای محدود کردن مبلغ پولی که نیکاراگوئه‌ای‌های مقیم آمریکا می‌توانند به کشورشان بفرستند را اضافه کرد- این منبع اصلی درآمد کشور است و برای هزاران خانواده موضوعی حیاتی است.
بازی تکرار شد و این بار دولت بوش به استفاده از تاکتیک ترس رو آورد. اما، این بار شرایط متفاوت بود. همه آن‌ها از کوندالیزا رایس، تا کارلوس گوتیرز وزیر خزانه‌داری و سناتور دان بارتون، و حتا اولیور نورث، سرهنگ سابق ارتش آمریکا، که اشباحی از گذشته، منجمله رسوایی ایران- کنترا را همراه خود آورده بود، می گفتند: «اگر اورتگا پیروز شود، ما روابط خود با نیکاراگوئه را بازبینی خواهیم کرد.»
همه مردم را تشویق می‌کردند به اورتگا رأی ندهند و حتا سناتورهای آمریکایی پیشنهاد کردند جلوی فرستادن پول به نیکاراگوئه گرفته شود و از دولت بوش خواستند محاصره اقتصادی علیه نیکاراگوئه را- که از طرف پدرش جورج بوش که در آن زمان معاون رونالد ریگان بود- دوباره برقرار کند.
نخستین نشانه امکان پیروزی ساندینیست‌ها از خود سفارت آمریکا بیرون آمد. بلافاصله بعد از آن‌که اولین نتایج انتخابات به بیرون درز کرد، سفارتخانه آمریکا بی‌طرفی و شفافیت انتخابات را به به بهانه وجود برخی «نارسایی‌ها»ی مفروض زیر سؤال برد.
تصادفی نبود که سرپرستی هیأت ناظران آمریکایی را، پال تریولی سفیر آن کشور در ماناگوا به عهده داشت، کسی که در طول ماهای گذشته کاملاً درگیر مداخله در کارزار انتخاباتی بود. تلاش تریولی و دیگر مقامات برای درگیر کردن دولت بوش، باعث شد تا سازمان دولت‌های آمریکایی دو بیانیه در سپتامبر و اکتبر صادر کرده و در آن‌ها دخالت آمریکا در انتخابات را محکوم نماید.
در روز انتخابات، دیدگاه ناظران آمریکایی با نظرات ناظران جهانی- منجمله ناظران اتحادیه اروپا، سازمان دولت‌های آمریکایی و ناظران آمریکای لاتین- تناقض داشت. آشکار شد همه این‌ها، آخرین تلاش‌های دولت بوش برای جلوگیری از رأی‌گیری برای تحول در نیکاراگوئه بود، کشوری که پس از آن‌که ساندینیست‌ها بی‌سوادی را به پایین‌ترین سطح کاهش داده بودند، شاهد افزایش شدید بی‌سوادی بوده است؛ گزارش‌های صندوق بین‌المللی پول سیاست‌های اقتصاد کلان در نیکاراگوئه، کشور رییس‌جمهورهای دزد، جایی که هشتاد درصد مردم زیر خط فقر قرار دارند، را می‌ستایند.
بازنده بزرگ در میهن ساندینو، نولیبرالیسم و کارگزاران آن و فساد، عدم کارایی و کشمکش‌ها بر سر دزدی‌هایی بود که موجب تفرقه و چند دستگی در حزب مشروطه‌خواه لیبرال شد- حزب ارنولدو آله‌مان، رییس‌جمهور پیشین، که به خاطر دزدی محکوم شد.
پیروزی جبهه آزادیبخش ملی ساندینیستی، بار دیگر این واقعیت را تأیید می‌کند که باد تحول در قاره وزیدن گرفته است، گرچه این باد همیشه خود را در صندوق‌های رأی نشان نمی‌دهد.