سیاسی شدن جنبش ارتجاعی و به دست آوردن مواضع مهم از طرف آن در این عرصه، پی‌آمدهای مأموریت های مهمی است که امپریالیسم آمریکا و حکومت به جنبش ارتجاعی مذهبی واگذار کرده اند. به مثابه یکی از پی‌آمدهای آن مأموریت‌ها، همراه با ترس طبقه سرمایه‌دار از بیداری طبقات زحمتکش، جنبش ارتجاعی مذهبی علناً از طرف حکومت علیه جنبش کارگران، جوانان مترقی، میهن‌دوستان و جنبش کمونیستی ترکیه، مورد پشتیبانی قرار گرفته و تقویت شده است.
سیاسی شدن جنبش ارتجاعی و به دست آوردن مواضع مهم از طرف آن در این عرصه، پی‌آمدهای مأموریت های مهمی است که امپریالیسم آمریکا و حکومت به جنبش ارتجاعی مذهبی واگذار کرده اند. به مثابه یکی از پی‌آمدهای آن مأموریت‌ها، همراه با ترس طبقه سرمایه‌دار از بیداری طبقات زحمتکش، جنبش ارتجاعی مذهبی علناً از طرف حکومت علیه جنبش کارگران، جوانان مترقی، میهن‌دوستان و جنبش کمونیستی ترکیه، مورد پشتیبانی قرار گرفته و تقویت شده است.
تارنگاشت عدالت
منبع: سایت حزب کمونیست ترکیه
خطا است، اگر اعلامیه ستاد مشترک ترکیه از زاویه «مشروعیت» ارزیابی شده و موضوع به دوراهۀ بین نظامی و غیرنظامی یا بین انتصاب‌شدگان و انتخاب‌شدگان خلاصه شود. در حال حاضر، هیچ بازیگر نظام، قوانینی را که خود نظام وضع کرده است، رعایت نمی‌کند؛ به عبارت دیگر، آن‌ها قوانین را نادیده می‌گیرند.
در ترکیه، طبقات زحمتکش فقیر، آن‌هایی که اسلحه، تانک و مهم‌تر از همه پولی ندارند، تنها بخشی است که مجبور به اطاعت از قوانین می‌شود. در نتیجه، موضوع را نباید به دخالت نیروهای مسلح ترکیه در یک دولت و پارلمان منتخب محدود کرد. در حال حاضر، دولت و پارلمان نه توان و نه قصد نشان دادن یک تفاهم دمکراتیک را ندارند.
جدای از این، گرچه ستاد مشترک از مفاهیم کلیشه‌ای استفاده کرده و هیچ ارزیابی از منابع خطر در حال ظهور به دست نمی‌دهد، اما با یک پدیده خیالی نیز سر و کار ندارد. جنبش ارتجاعی یک خطر واقعی در ترکیه است. نامزدی ریاست جمهوری یک ارتجاعی، که ما به او لقب گل سرخ آمریکا را داده ایم*، چون دامنه خطر را نشان می‌دهد، باید جدی گرفته شود.
حزب کمونیست ترکیه با تأکید بر این‌که جنبش ارتجاعی مذهبی یک خطر واقعی در ترکیه است، بر مبارزه علیه این خطر ادامه خواهد داد. این مبارزه علیه باورهای مذهبی مردم ما یا علیه آزادی مذهب نیست، بلکه علیه سلطه مذهب بر حیات اجتماعی و سیاسی است. از این جهت، حزب کمونیست ترکیه کاملاً این درک در [جنبش] چپ، که دست‌آوردهای اجتماعی به دست آمده در جمهوری ترکیه را انکار نموده یا خوار می‌شمارد، طرد می‌کند.
سرچشمه های جنبش ارتجاعی در ترکیه را باید بطور دقیق تعیین نمود و بحث در این مورد نباید مانع ارزیابی همه‌جانبه موضوع شود.
سیاسی شدن جنبش ارتجاعی و به دست آوردن مواضع مهم از طرف آن در این عرصه، پی‌آمدهای مأموریت های مهمی است که امپریالیسم آمریکا و حکومت به جنبش ارتجاعی مذهبی واگذار کرده اند. به مثابه یکی از پی‌آمدهای آن مأموریت‌ها، همراه با ترس طبقه سرمایه‌دار از بیداری طبقات زحمتکش، جنبش ارتجاعی مذهبی علناً از طرف حکومت علیه جنبش کارگران، جوانان مترقی، میهن‌دوستان و جنبش کمونیستی ترکیه، مورد پشتیبانی قرار گرفته و تقویت شده است.
کودتاهای نظامی ١٢ مارس ١٩٧١ و ١٢ سپتامبر ١٩۸٠ به دست نیروهای مسلح ترکیه- که امروز از جنبش ارتجاعی گله‌مند است- دوره‌هایی بود که پشتیبانی حکومتی از جنبش ارتجاعی در اوج خود بود. ارتش از هر فرصت برای به کار گرفتن جنبش ارتجاعی علیه مردم استفاده کرده است، و گله‌ای نداشته است، مگر در مواقعی که جنبش [ارتجاعی] عرصه‌های مشخصی از حکومت را تحت «حمایت» قرار دهد.
تقصیر تمام هزینه چنان رویکردی را نمی‌توان متوجه «کنعان اورن»، ژنرال فاشیست کودتای ١٩۸٠ دانست. جنبش ارتجاعی همیشه برگ برنده نیروهای مسلح ترکیه در برخورد آن علیه جنبش مترقی و طبقه کارگر بوده است. مشکل اصلی را باید در هواداری از آمریکایسم نیروهای مسلح و دیگر نهادهای حکومتی و خصومت آن‌ها با کارگران جست.
این‌که حزب کمونیست ترکیه «دشمن سربازان» نیست و این‌که کمونیست‌‌ها ارتش را هنوز هم تجمع قابل توجه‌ای از اندیشه‌های میهنی و جانبدار روشنگری می‌دانند، روشن است. با این وجود، نیروهای مسلح ترکیه به عنوان یک نهاد، آشکارا مبلغ اقتصاد بازار و از طریق ابزار مستقیم و غیرمستقیم، بخشی از آن شده است، و در نتیجه موضع خود را در مبارزه طبقاتی در ترکیه مستحکم کرده است.
در واقع، طی کودتاهای نظامی فوق‌الذکر، نه تنها راه برای جنبش ارتجاعی هموار شد، بلکه تهاجم بی‌رحمانه‌ای نیز علیه نیروهای مدافع کار و علیه چپ اتفاق افتاد. این یکی از دلایل اصلی است که در حال حاضر راه برای جنبش ارتجاعی هموار می‌شود: ترکیه باید از جنبش چپ پاکسازی شود.
نیروهای مسلح ترکیه یکی از مسؤولین و طراحان این روند به شمار می‌روند. حزب کمونیست ترکیه رویکردهایی را که می‌گویند فارق‌التحصیلان کنونی ستاد با قبلی‌‌ها «فرق» دارند، معتبر نمی‌داند. نیروهای مسلح ترکیه ار عضویت ترکیه در ناتو خرسندند. آن‌ها برای کسب مواضع مهم‌تر در این سازمان تلاش می‌کنند. نیروهای مسلح ترکیه از هر فرصتی برای گسترش همکاری نزدیک با آمریکا و اسرائیل استفاده می‌کنند. این نیز روشن است که نیروهای مسلح ترکیه مدافعان اقتصاد بازار، یعنی نظام سرمایه‌داری کنونی هستند.
اینها دلایلی است که نیروهای مسلح ترکیه نمی‌توانند یک موضع منسجم در رابطه با مبارزه علیه جنبش ارتجاعی اتخاذ نمایند. هواداریی از آمریکایسم یعنی ارتجاعی، ارتجاعی یعنی هواداری از آمریکایسم، دفاع از اقتصاد لیبرال یعنی ارتجاعی، ارتجاعی یعنی دفاع از اقتصاد بازار.
به علاوه، جنبش ارتجاعی تنها مشکل ترکیه نیست. مشکل دیگر و به همان اندازه مهم ترکیه امپریالیسم آمریکاست، که از جنبش ارتجاعی به عنوان ابزاری برای طرح‌های منطقه‌ای خود استفاده می‌کند. حزب کمونیست ترکیه این بحث را، که آیا هواداری حزب حاکم یعنی «حزب توسعه و عدالت» از آمریکایسم خطرناک‌تر است یا آمریکایسم اپوزیسیون اصلی، یعنی «حزب جمهوری‌خواه مردم» یا آمریکایسم «حزب حرکت ملی»، بی‌معنی می‌داند.
مردم ما حقشان نیست که چنین گزینه‌ای را در برابر خود ببینند. مردم ما باید علیه خطر واقعی بسیج شوند.
مردم ما باید علیه هواداری از آمریکایسم، هواداری از اتحادیه اروپایسم، علیه جنبش ارتجاعی و تحت‌الحمایگی لیبرالی بسیج شوند.
ترکیه به زودی وارد روند انتخاباتی می‌شود. آنچه که باید انجام داد این است که اراده عمومی را علیه نیروهای نظمی که به طور مساوی مسؤول وضعیت کنونی اند، برانگیخت. رهایی ترکیه تنها از این طریق ممکن است. حزب کمونیست ترکیه، طی روند انتخاباتی پیش روی، از هر امکانی برای ایجاد انرژی لازم برای این رهایی استفاده خواهد کرد.
در صورتی که بحران از کنترل خارج شود و مداخله نظامی در دستور قرار گیرد، روشن است که ما برای ممانعت از سقوط ترکیه به تاریکی مطلق، موضع استواری اتخاذ خواهیم کرد.
بدین وسیله، در زمانی که ما به نیرو و مبارزه متشکل طبقه کارگر بیش از پیش نیازمندیم، از تمام کارگران و روشنفکران دعوت می‌کنیم جشن روز اول ماه مه را در میدان روز اول ماه مه** استانبول برگزار نمایند.
مرگ بر جنبش ارتجاعی!
مرگ بر امپریالیسم!
کمیته مرکزی حزب کمونیست ترکیه
۲۸ آوریل ۲٠٠٧
* نام خانوادگی عبدالله گل، معاون نخست‌وزیر و وزیر امورخارجه و نامزد حزب حاکم برای ریاست جمهوری، «گل سرخ» [رُز] معنی می‌دهد.
** منظور میدان تقسیم است، جایی که مراسم روز اول ماه مه امسال در آن برگزار می‌شود.
http://www.tkp.org.tr/index.php?kat=591