دروغ‌پراکنی پيرامون تصميم دولت چاوز

آیا در ایالات متحده به شبکه‌ای که در کودتا علیه دولت دست داشته است اجازه فعالیت می‌دهند؟ دولت آمریکا احتمالاً در کم‌تر از ۵ دقیقه بعد از کودتای نافرجام، RCTV را تعطیل می‌کرد و صاحبان آن را به زندان می‌انداخت. دولت چاو ز ۵ سال به آن اجازه داد به فعالیت خود ادامه بدهد و بعداً از تمدید پروانه بیست ساله آن برای استفاده از طول موج‌های عمومی امتناع کرد. طبق قانون، RCTV هنوز می‌تواند با استفاده از کابل و بشقاب ماهواره‌ای به فعالیت خود ادامه دهد.

تارنگاشت عدالت

منبع: لوس آنجلس تایمز ، ٣٠ مه ۲٠٠٧

نویسنده بارت جونز

برگردان: ع. سهند

امتناع هوگو چاوز، رییس‌جمهور ونزوئلا، از تمدید پروانه فعالیت «رادیو کاراکاس تلویزیون» (Radio Caracas Television) ممکن است این نگرانی را موجه جلوه دهد، ‌که چاوز دارد آزادی بیان را سرکوب و هر صدایی را که او را نقد کند، خاموش می‌کند.

«عفو بین‌الملل»، «دیده‌بان حقوق بشر»، «کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران» و اعضای پارلمان اروپا، سنای آمریکا و حتا پارلمان شیلی هم بسته شدنRCTV ، قدیمی‌ترین شیکه تلویزیون خصوصی ونزوئلا را محکوم کرده اند. بدگویان چاوز بعد از آن‌که او روز سه شنبه «گلوبو ویژن»(Globovision)، یکی دیگر از شبکه‌های اپوزیسیون را در بین «دشمنان میهن» قرار داد، به مهمات بیش‌تری علیه او دست یافته اند.

اما مورد RCTV – مانند هر چیز دیگری که به چاوز مربوط می‌شود- در تار عنکبوتی دروغ و اطلاعات نادرست گرفتار آمده است. در حالی که یک سمت داستان در عناوین خبری بزرگ در سراسر جهان منتشر می‌شود، از سمت دیگر آن چیزی شنیده نمی‌شود.

مرگ RCTV در واقع برای ونزوئلا به دلایل مختلف رویداد غم‌انگیزی است. این شبکه که در سال ۱۹۵۳ تأسیس شد، یکی از مؤسسسات قدیمی کشور بود که [به مدت ۴٠ سال] برنامه طنز سیاسی به نام (Radio Rochela) و برنامه‌های شبانه مزخرفی به نام (Por Estas Calles) را تولید می‌کرد. این شبکه با نمایش گام برداشتن «نیل آرمسترانگ» بر روی کره ماه در سال ۱٩۶٩، برای اولین بار در ونزوئلا پخش مستقیم تصاویر ماهواره‌ای را آغاز کرد.

اما بعد از آن‌که چاوز در سال ۱٩٩۸ به ریاست جمهوری انتخاب شد، RCTV دست به تقلای جدیدی زد: سرنگون کردن یک رهبر به طور دمکراتیک انتخاب شده. این شبکه که از جانب اولیگارش‌های به نحو افسانه‌ای ثروتمند کشور، از آنجمله «مارسل گرانیر» (Marcel Granier) مدیرRCTV کنترل می‌شود، چاوز و «انقلاب بولیواری» او و اکثریت فقرای ونزوئلا را یک تهدید می‌دید.

رسواترین تلاش RCTV برای سرنگون کردن چاوز در جریان کودتای نافرجام علیه او در ۱۱ آوریل ٢٠٠۲ اتقاق افتاد. طی دو روز قبل از کودتا، RCTV برنامه‌های عادی خود را متوقف کرد و به پخش بدون وقفه اعتصابی که هدفش سرنگون کردن چاوز بود، پرداخت. رودی از تحلیل‌گران به حملات گزنده و بدون وقفه علیه او ادامه داد، بدون آن‌که به دولت امکان پاسخگویی بدهد.

در ادامه، RCTV فراخوان‌ها و بیانیه‌هایی را در جهت تشویق مردم به شرکت در راه‌پیمایی ۱۱ آوریل که هدفش سرنگون کردن چاوز بود، پخش کرد و به آن راه‌پیمایی پوشش بدون وقفه داد. هنگامی که راه‌پیمایی به خشونت کشیده شد، RCTV و Globovision ویدئو‌های دستکاری شده‌ای را پخش کردند که هواداران چاوز را مسؤول کشته‌ها و زخمی‌شدگان معرفی می‌کرد.

پس از آن‌که نظامیان شورشی چاوز را سرنگون کردند و او به مدت دو روز از دید عموم ناپدید شد، پوشش جانبدار RCTV در عمل به فتنه‌انگیزی تبدیل شد. هزاران هوادار چاوز به خیابان‌ها ریختند و خواهان بازگشت او شدند، اما RCTV و دیگر ایستگاه‌های تلویزیونی حتا خبری از آن را پخش نکردند. «آندرس ایزارا»(Andres Izarra) سرپرست بخش خبر RTCV بعداً در نشست مجلس ملی در ارتباط با کودتای نافرجام شهادت داد که سرپرست ایستگاه به او دستور داده بود: «هیچ چیز هوادار چاوز، هیچ چیز در ارتباط با چاوز و هواداران او پخش نشود… قصد این بود که یک جو گذار ایجاد، و طلوع کشور نوینی تبلیغ شود». در حالی که خیابان‌های کاراکاس در آتش خشم می‌سوخت، RCTV کارتون، نمایش‌های مبتذل و فیلم‌های قدیمی مانند «زن خوشگل» (Pretty Woman) را پخش می‌کرد. «گرانیر» و دیگر اولیگارش‌های رسانه‌دار در روز ۱٣ آوریل در کاخ «میرافلورس» [کاخ ریاست جمهوری] گرد آمدند و حمایت خود را از «پدرو کارمونا»(Pedro Carmona) دیکتاتور منصوب کودتاگران، که دیوان عالی، مجلس ملی و قانون اساسی را منحل کرده بود، اعلام کردند.

«گرانیر» و دیگران را نباید شهدای آزادی بیان دانست. در ونزوئلا رادیو، تلویزیون و مطبوعات سانسور نشده باقی مانده اند و از جانب دولت محدودیت و تهدیدی متوجه آن‌ها نیست. اکثر رسانه‌های ونزوئلا هنوز هم از طرف اولیگارش‌های کهنه‌کار کنترل می‌شوند و مخالف سرسخت چاوز هستند.

اگر «گرانیر» تصمیم نگرفته بود رییس‌جمهور کشور را سرنگون کند، ونزوئلایی‌ها ممکن بود هنوز بتوانند به تماشای برنامه Radio Rochela بنشینند.

(بارت جونز، عمدتاً به عنوان خبرگزار آسوشیتدپرس» ۸ سال در ونزوئلا زندگی کرد. از او کتاب «هوگو! داستان هوگو چاوز، از کلبه گلی تا جاودانگی» منتشر شده است).

***

اخطار رییس جمهور ونزوئلا به رسانه‌های خصوصی:

از تحریک به خشونت دست بردارید

منبع: Venezuelanalysis

نویسنده: کریس کارلسون

کاراکاس، ٣٠ مه ۲٠٠٧- پرزیدنت هوگو چاوز، طی اولین اظهارنظر خود از بسته شدن شبکه خصوصی RCTV در یکشنبه گذشته، دیروز در تلویزریون ملی کشور به کانال تلویزیون خصوصی «گلوبو ویژن» اخطار کرد که اگر آن ایستگاه به «دامن زدن به خشونت» و «دعوت به نافرمانی» خاتمه ندهد، او دست به اقدامات مقتضی خواهد زد. چاوز هم‌چنین به مردم ونزوئلا نسبت به طرح‌های اپوزیسیون برای ایجاد عدم ثبات در کشور هشدار داد.

طی برنامه‌ای که دیروز بر روی تمام طول موج‌های کشور پخش شد، پرزیدنت چاوز اعلام کرد که دولت او به رسانه‌های خصوصی یا رهبران سیاسی اجازه نخواهد داد علناً خواهان خشونت و دامن زدن به هرج‌ومرج در کشور شوند. چاوز شبکه خصوصی «گلوبو ویژن» را به تحریک حشونت و سوءقصد به جان او متهم کرد و از آن‌ها خواست خود را کنترل کنند. چاوز هشدار داد: «گلوبو ویژن، مواظب باشید تا کجا پیش می‌روید. اگر همه شما بخواهید به حرکت خود ادامه بدهید، آنچنان که دیشب دعوت به نافرمانی و تحریک به سوءقصد کردید، من فقط به شما توصیه می‌کنم آن را خوب بسنجید.» چاوز به برنامه‌ای اشاره می‌کرد که در آن «گلوبو ویژن» فکر سوءقصد به جان چاوز را القا می‌کرد.

چاوز هم‌چنین نسبت به طرح‌های ایجاد عدم ثبات در کشور هشدار داد. او به گروه‌های اپوزیسیون و گروه‌های هوادار دولت هشدار داد که بخش‌های مشخصی از اپوزیسیون به دنبال ایجاد درگیری و کشتار در خیابان‌هاست. چاوز گفت: «من می‌خواهم توجه مردم ونزوئلا، و آن‌هایی که در پس این شو پنهان هستند را نسبت به اقدامات خیابانی که آن‌ها در صدد دامن زدن به آن هستند جلب کنم، و این‌که برخی از رسانه‌ها طبق معمول، در صدد ایجاد بی‌ثباتی هستند.»

چاوز هم‌چنین از تظاهرکنندگان وابسته به اپوزیسیون خواست اجازه ندهند آلت دست رسانه‌های مخالف قرار گیرند و به «گوشت دم توپ» آن بخش از اپوزیسیون که در صدد ایجاد خشونت است، تبدیل شوند. چاوز از والدین دانش‌آموزان و دانشجویان معترض خواست مراقب فرزندان خود باشند و نگذارند آن‌ها آلت دست واقع شوند.

هزاران دانش‌آموز و دانشجو روز سه‌شنبه برای سومین روز به تظاهرات خود علیه تصمیم دولت در امتناع از تمدید پروانه فعالیت RCTV ادامه دادند. هم‌چنین در بخش دیگر شهر، هواداران دولت در حمایت از تصمیم دولت و در طرد تظاهرات خشونت‌آمیز اپوزیسیون، به سمت کاخ ریاست جمهوری حرکت کردند.

چاوز به گارد ملی و پلیس شهری به خاطر «کار و صبر آن‌ها، که بدون افتادن به دام تحریکات توانستند به مسؤولیت خود در برابر کسانی که به روی آن‌ها رگبار گشوده بودند، عمل کنند» تبریک گفت. چاوز به تماشاگران یادآور شد در سال ۲٠٠۲ طی سرنگونی کوتاه‌مدت او، اپوزیسیون از پلیس شهری برای کشتن تظاهرکنندگان استفاده کرد. او گفت: «در سال ۲٠٠۲ رهبران کودتا از پلیس شهری استفاده کردند. آن موقع آن‌ها واقعاً دست به حمله زدند و به سوی راه‌پیمایان صلح‌دوست و مردم غیرمسلح شلیک کردند. اما امروز ما نیروی پلیسی داریم که از قانون مطابعت می‌کند، و مسؤولانه رفتار کرده و در مقابل توهین واکنشی نشان نمی‌دهد.»

اظهارنظرهای رهبران آمریکای لاتین

«لوئیز ایناسیو د سیلوا» رییس‌جمهور برزیل از اظهارنظر در باره پرونده RCTV خودداری کرد و گفت این یک مسأله داخلی ونزوئلاست. دیروز بعد از آن‌که راجع به آن از او پرسیده شد، لولا گفت این مشکلی است که دولت و مجلس ونزوئلا باید با آن برخورد کنند: «مجوز فعالیت یک ایستگاه تلویزیونی در ونزوئلا چه ارتباطی با برزیل دارد؟ آن موضوعی است که دولت و مجلس ونزوئلا باید به آن رسیدگی کنند. همانطور که من نمی‌خواهم آن‌ها به من بگویند در اینجا چکار کنم، من نمی‌خواهم به آن‌ها بگویم چکار کنند.»

«میشل باشییلت» رییس‌جمهور شیلی نیز ضمن اظهارنظر در باره تصمیم دولت ونزوئلا بر اهمیت «آزادی بیان» تأکید کرد و گفت: «برای ما تضمین آزادی بیان یک اصل اساسی است، اما در ارتباط با موضوع مشخص در ونزوئلا، ما با پایان مدت زمان مجوز و پروانه روبرو هستیم.»

دولت اکوادور اعلام کرد که آن‌ها به تصمیم و حق حاکمیت دولت ونزوئلا در خودداری از تمدید پروانه فعالیت RCTV که در ۲٧ ماه مه منقضی شده بود، احترام می‌گذارند. «مونیکا چوجی» وزیر ارتباطات اکوادور گفت: «ما به عنوان دولت، مطلقاً به تصمیم دولت ونزوئلا در خودداری از تمدید پروانه احترام می‌گذاریم، تصمیمی که به هیچ‌وجه به معنی محدودیت آزادی بیان نیست.»

و گرچه پارلمان نیکاراگوئه دیروز این تصمیم را محکوم کرد، اما دانیل اورتگا رییس‌جمهور نیکاراگوئه از حق دولت ونزوئلا برای اتخاذ چنین تصمیمی حمایت کرد.

* توضیح مترجم: «این دو مقاله از طرف دبیرخانه روابط بین‌الملل حزب کمونیست ونزوئلا در «شبکه همبستگی» انتشار یافته است.

خلاصی از شر بدون بازگشت

منبع: MediaLeft

نویسنده: استفن لندمن

فعالیت ایستگاه تلویزیونی «رادیو کاراکاس تلویزیون» موسوم به RCTV بر روی موج VHF کانال ۲، در روز ۲٧ ماه مه منقضی شد و به این دلیل که دولت چاوز، بنا به دلایل موجه تصمیم به عدم تمدید آن گرفت، فرستنده آن خاموش شد. RCTV قدیمی‌ترین فرستنده خصوصی کشور بود که از سال ۱۹۵۳ فعالیت می‌کرد. این فرستنده هم‌چنین دارای یکی از آلوده ترین سوابق در پخش راست‌ترین نوع روزنامه‌نگار ی زرد در ونزوئلاست، و به طور مستمر اخلاقیات، صداقت و معیارهای حرفه‌ای تعیین شده از طرف قانون را به طور نخوت‌آمیزی زیر پا می‌گذاشت.

از روز ۲۸ مه به این سو، یک فرستنده عمومی جدید (TVES) جای آن را گرفته و طیف گسترده‌ای از برنامه‌های تلویزریونی را در اختیار بینندگان قرار می‌دهد. «بلانکا ایکخوت» (Blanca Eckhout) معاون سرپرست ایستگاه جدید گفت این ایستگاه «مشارکت تمام ونزوئلایی‌ها در امر ارتباطات (به عنوان گزینه‌ای) در برابر تمرکز طیف رادیو- الکترونیک در دست بخش خصوصی- که اقلیت مدافع منافع نخبگان تجاری را نمایندگی می‌کنند و نه مردم را- ارتقا می‌دهد.

همراه با چهار شبکه خصوصی عمده دیگر که روی‌هم‌رفته ٩٠ درصد بازار تلویزیون کشور را کنترل می‌کنند، RCTV نقش هدایت کننده‌ای را در تحریک کودتای نافرجام دو روزه آوریل ۲٠٠۲ علیه پرزیدنت چاوز بازی کرد- البته تظاهرات توده‌ای گسترده در خیابان‌ها به در هم شکستن کودتا و بازگشت چاوز و نجات جان او کمک کرد. کمی بعد در همان سال، این ایستگاه‌های تلویزیونی یک بار دیگر فعالانه در اعتصابات از نظر اقتصادی ویرانگر فدراسیون سندیکایی (CTV) و اتاق بازرگانی ونزوئلا در سال‌های ۲٠٠۲- ۲٠٠٣ که منجر به اعتصاب در صنایع نفت و خرابکاری عامدانه علیه شرکت ملی نفت (PDVSA) شد و حدود ۱۴ میلیارد دلار زیان به اقتصاد کشور وارد کرد، شرکت نمودند.

نویسنده این سطور در ژانویه ۲٠٠٧ در مقاله‌ای تحت عنوان «اقدامات آشوب‌برانگیز RCTV ونزوئلا» نقش فعال رسانه‌های تحت کنترل سرمایه بزرگ در این حوادث را نشان داد. در آن مقاله اسناد قاطعی از تخلف RCTV و دیگر ایستگاه‌های تلویزیونی خصوصی از «قانون مسؤولیت اجتماعی ونزوئلا برای رادیو و تلویزیون» ارایه شد. قانون ونزوئلا آزادی بیان را بدون سانسور تضمین کرده است، اما همان‌طور که باید، پخش پیام‌های غیرقانونی که تحریک به سرپیچی از قانون را تبلیغ کرده و یا چنین اعمالی را توجیه می‌کنند و هم‌چنین جلب حمایت عمومی برای سرنگون کردن رییس‌جمهوری که به طور دمکراتیک انتخاب شده است را ممنوع کرده است.

به رغم قانون‌شکنی آن‌ها، دولت چاوز با ملایمت با پنج شیکه برخورد کرد و تصمیم گرفت آن‌ها را تحت پیگرد قانونی قرار ندهد، اما فقط از تمدید مجوز فعالیت RCTV بر روی امواج VHF که در ۲٧ ماه مه منقضی شد، خودداری کرد (فعالیت کابلی و ماهواره‌ای آن دست نخورده است)- این اقدام در عمل چیزی به جز زدن بر روی دست رسانه خصوصی که به طور فعال در سرنگون کردن رییس‌جمهور منتخب مردم ونزوئلا و دولت آن شرکت داشته است، چیز دیگری نیست.

در آن مقاله توضیح داده شد که اگر فرد یا سازمانی در ایالات متحده این چنین اقدام به تحریک خصومت، خشونت و شورش ضددولتی نماید، به موجب عنوان ۱۸، ماده ۲٣۸۴ قانون جزای ایالات متحده، به جرم تحریک علیه دولت می‌تواند علاوه بر جریمه نقدی به ۲٠ سال حبس محکوم شود.

آن‌ها هم‌چنین می‌توانند به موجب ماده ٣، بخش ٣ قانون اساسی ایالات متحده به جرم خیانت محاکمه شوند: «خیانت علیه ایالات متحده، فقط از اقدام به جنگ علیه آن، یا دنباله‌روی از دشمنان آن، دادن کمک و آسایش به دشمنان آن تشکیل می‌شود»، اقداماتی مانند سرکشی و شورش و خرابکاری علیه تأسیسات دفاعی که می‌تواند شرکت ملی نفت مانند تأسیسات PDVSA را که برای فعالیت و پایداری اقتصادی کشور و رفاه مردم آن حیاتی هستند، در بر گیرد. البته قضاوت در باره این‌که توطئه برای سرنوگون کردن دولتی که به طور دموکراتیک انتخاب شده خیانت است یا نه به عهده دادگاه‌های ایالات متحده است، اما مشکل بتوان تصور کرد که دادگاه لااقل آن‌ها را به خاطر تحریک به شورش مجرم نشناسد.

پاسخ اپوزیسیون به اقدام دولت چاوز

تاکنون، پاسخ رسانه‌های مسلط بر ونزوئلا نسبت به بسته شدن RCTV نسبتاً ساکت بوده است، اما باید منتظر شد و آن را در بلندمدت دید. با این وجود، برای رسانه‌های خارج از کشور، داستان فرق می‌کند و BBC نمونه‌ای است که به شیوه مرسوم خود در کرنش در برابر منافع قدرت در داخل و خارج، به دروغ گزارش می‌دهد. بی بی سی در ۲۸ ماه مه در «سرویس جهانی» خود گزارش داد که مجوز RCTV به این علت تمدید نشد که «از نامزدهای اپوزیسیون حمایت کرده بود»، این زیر پا گذاشتن علنی فاکت‌هاست، اما BBC این گونه عمل می‌کند.

بی بی سی آنلاین ظریف‌تر و محتاط‌تر عمل کرد، اما با این وجود در اظهارنظر اصلی خود از حقیقت دور بود: «یکشنبه صدها هزار نفر، برخی از خوشحالی و دیگران در اعتراض به بسته شدن RCTV به خیابان‌ها ریختند.» توضیح داده نشد که هواداران چاوز چند برابر مخالفانی بودند که اغلب بخشی از نمایش‌هایی هستند که رسانه‌های راستگرا در برابر جمعیت عظیمی که معمولاً به طور خودجوش جمع می‌شوند، به راه می‌اندازند- به ویژه اگر چاوز سخنرانی داشته باشد-.

بی بی سی در باره «درگیری‌ها» در خیابان‌ها نیز غلو کرد: «پلیس از گاز اشک‌آور و تانک آب برای پراکنده کردن جمعیت استفاده کرد، افسران در حالی که سوار بر موتور بودند با استفاده از گلوله‌های پلاستیکی در هوا شلیک کردند.» BBC هم‌چنین واکنش‌های حمایتی هواداران دولت را ناچیز نشان داد، در حالی که تلاش کرد واکنش مخالفان را چند پهلو گزارش نماید، مانند: «چاوز فکر می‌کند صاحب کشور است. ولی نیست.» یا «بستن نه، آزادی آری» و نمونه دیگر «هر کس حق دارد هر چه دوست دارد تماشا کند. او نمی‌توان این کانال را از ما بگیرد.» بی بی سی سعی کرد جریان را از آنچه که هست بزرگ‌تر نشان دهد: «بعدازظهر، اعتراضات رساتر شد. جو نامطبوع شد. در هوا شلیک شد و مردم برای پوشش فرار کردند. معلوم نبود چه کسانی شلیک می‌کنند.» گرچه معلوم بود که این بار هم مخالفان چاوز هستند که مانند گذشته به خیابان‌ها ریخته اند تا دردسر درست کنند و آن را به گردن چاوز بیاندازند.

تحلیل بی بی سی چنین پایان یافت: «بحث‌ها یک بار دیگر نشان داد که ونزوئلا چه اندازه تقسیم شده است.» البته گفته نشد که ٧٠ تا ۸٠ درصد مردم هوادار چاوز بوده و ۲٠ درصد (اغلب از طبقه نخبه) مخالف او هستند.

http://medialeft.net/index.php?option=com_content&task=view&id=258&Itemid=1

دروغ‌پراکنی پیرامون تصمیم دولت چاوز

دیدگاهتان را بنویسید