حزب کمونیست ترکیه دید که نظام با دو قطبی که با هم رقابت می‌کردند وارد انتخابات شد. ما احساس می‌کردیم که قطب‌بندی، تهدیدات اسلام‌گرایی، آتهئیسم، کودتاها، و تفرقه علیه مردم ما می‌تواند موجب در هم ریختگی بیش‌تر و احساس استیصال شود.
حزب کمونیست ترکیه دید که نظام با دو قطبی که با هم رقابت می‌کردند وارد انتخابات شد. ما احساس می‌کردیم که قطب‌بندی، تهدیدات اسلام‌گرایی، آتهئیسم، کودتاها، و تفرقه علیه مردم ما می‌تواند موجب در هم ریختگی بیش‌تر و احساس استیصال شود.
تارنگاشت عدالت
منبع: شبکه همبستگی
ارزیابی کمیته سیاسی حزب کمونیست ترکیه از انتخابات ۲۲ ژوئیه ۲٠٠٧ آن کشور
آشکار است که سرمایه‌داران بزرگ و امپریالیست‌ها برندگان انتخابات بیست و دوم ژوئیه اند. نتیجه در این واقعیت تغییری نمی‌دهد که سه حزبی که در پارلمان کرسی به دست آوردند و چندین حزب دیگر که نتوانستند کرسی به دست آوردند در واقع در حال مصالحه اند. با این وصف، حرکتِ به سمت بالای بازار بورس در پی خبر افزایش آرای «حزب توسعه و عدالت» چند روز قبل از انتخابات، و اعلام حزب به عنوان «حزب مرکز-گرا» از طرف صابانچی، درست قبل از آن‌که نتایج اعلام شوند، به وضوح رجحان اساسی سرمایه‌داران را نشان می‌دهد. از طرف دیگر، هنگامی که «حزب توسعه و عدالت» طناب‌های وابستگی را به محکم‌ترین شکل ممکن بر دور ترکیه می‌پیچد و آن را به بی‌آبروترین دوران تاریخ ترکیه هدایت می‌کند، امپریالیسم ممکن نبود بتواند با دیگر گزینه‌ها معامله نماید.
«حزب توسعه و عدالت» تقریباً نیمی از کل آرا را کسب کرد و نتیجه موفقیتی است که طی تقریباً نیم قرن، از طرف احزابی که علناً و با افتخار طرف‌های فوق‌الذکر را نمایندگی می‌کنند، حاصل نشده است. تصویر هم‌چنین به علت فقدان اعتبار و توانایی متقاعدسازی دیگر محیط‌های غالب- با نیروهای مسلح ترکیه در مرکز [آن‌ها] که «حزب توسعه و عدالت» را به عنوان یک عامل بحران اعلام نمود- شکل گرفت. محیط همیشه به فاشیسم، یا از طریق کودتاهای نظامی یا از طریق احزاب غیرنظامی- نه فقط «حزبِ اقدام ناسیونالیستی»، بلکه «حزب جمهوری‌خواه مردم» نیز- اشاره نموده است.
توده‌ها معضلی را که به آن‌ها تحمیل شده بود، نه فقط به مثابه «قانون اسلامی یا جمهوری»، بلکه به مثابه «ثبات یا رژیم سرکوبگر» می‌دیدند. کسانی که با حمایت از سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی «حزب توسعه و عدالت»، رؤیای تضعیف اسلام‌گرایی نوع «حزب توسعه و عدالت» را داشتند، شکست خوردند. پیشنهاد فاشیستهای سرمایه‌دار همدست دشمن به جای اسلامیست‌های سرمایه‌دار همدست دشمن را نمی‌توان جدی گرفت.
در نتیجه، انتخابات ٢٠٠٧ نشان داده است که سلطه‌پذیری می‌تواند در ترکیه حتا قوی‌تر شود و این‌که «بدتر از بدتر وجود دارد.»
معهذا، سرنوشت دوره دوم «حزب توسعه و عدالت» پر از ابهام است. دلیلی وجود ندارد تصویری که در آن نظام به دو بخش تقسیم شده است، اهمیت خود را از دست بدهد. این درست است که حزب حاکمی که آرای خود را افزایش داده است می‌تواند از طرف دیگر نهادهای حکومتی با دشواری بیش‌تری مواجه شود. با این وجود، چنین مشکلی، به جای تحکیم و تثبیت موازنه، می‌تواند به درگیری بیش‌تر در مسأله کردستان، به مثابه یک عامل دیگر بحران، بیانجامد. محدودیت‌های افزایش قدرت «حزب توسعه و عدالت» می‌تواند در این جبهه خود را نشان دهد و عمر دوره جدید آن می‌تواند کوتاه شود…
در هر حالت، «حزب توسعه و عدالت» حتا بیش‌تر به امپریالیست‌ها، یعنی دیگر برندگان انتخابات، وابسته خواهد شد، و به خاطر از دست ندادن پشتیبانی آن‌ها، رکود جدیدی از سطله‌پذیری را خواهد شکست.
اما، مردم ترکیه چگونه به «بدتر از بدتر» رضایت دادند.
حزب کمونیست ترکیه هرگز انتظار نداشت مردم ما بتوانند از گزینه‌هایی که نظام در انتخابات در برابر آن‌ها قرار می‌دهد، جدا شوند و توجه ویژه به خرج داد به چنین امید غیرواقعی دامن نزند. با این وجود، نتایج بسیار دورتر از بحث و غور ماست.
حزب کمونیست ترکیه دید که نظام با دو قطبی که با هم رقابت می‌کردند وارد انتخابات شد. ما احساس می‌کردیم که قطب‌بندی، تهدیدات اسلام‌گرایی، آتهئیسم، کودتاها، و تفرقه علیه مردم ما می‌تواند موجب در هم ریختگی بیش‌تر و احساس استیصال شود.
حزب کمونیست ترکیه با آگاهی از این دشواری‌ها، اما با هدف از بین بردن هر چند ناتمام این محاصره، وارد انتخابات شد. روشن است که ما به آن هدف نرسیدیم.
حزب کمونیست ترکیه در مقایسه با انتخابات ۲٠٠٢، تعداد آرای خود را اندکی، و درصد آن را به میزان قابل اغماضی افزایش داده است. با این وجود، تعداد و درصد آرای حزب در شوراهای محلی در مقایسه با انتخابات محلی ۲٠٠٢ کمی کاهش یافته است. حزب کمونیست ترکیه نتوانست امید محاصره شده مردم ما را آزاد و قدرت جنبش کارگری و میهنی را احیا نماید. اما حزب کمونیست ترکیه حزبی نیست که با نتایج غیر رضایتبخش در انتخابات دچار یأس شود. جبهه میهنی سازمانی نیست که هنگامی که نتایج دلخواه نیست، در سازماندهی مبارزه کارگران علیه امرپیالیسم تردید به خود راه دهد.
حزب کمونیست ترکیه و جبهه میهنی کارزار گسترده تبلیغ و سازماندهی را هدایت نمودند و موفق شدند با توده وسیعی از کارگران دیدار نمایند. نتایج انتخابات هر چه باشد، اعضای حزب کمونیست ترکیه و جبهه میهنی برای جلوگیری از تسلیم کارگران به بدترین نوع محاصره، با همان جدیت به فعالیت خود ادامه خواهند داد.
اگر ما قبل از انتخابات آنچه را که به آن باور داریم گفتیم، امروز باید آنچه را که لازم است با شهامت انجام دهیم. بنابراین، ما با ایمان و قاطعیت به راه تشدید مبارزه‌مان ادامه خواهیم داد. ما واقعاً صادق بودیم، هنگامی که گفتیم: «کار واقعی ما از بیست و سوم ژوئیه شروع می‌شود.» اکنون، ما صداقت خود را با سرسختی، پافشاری، هوشیاری و بی‌اعتنایی نشان خواهیم داد. حزب کمونیست ترکیه به مأموریت خود در مبارزه علیه امپریالیسم در محلات کارگری و در تلاش‌های آن‌ها برای متشکل شدن ادامه خواهد داد.
علاوه براین، حزب کمونیست ترکیه حزبی نیست که به خاطر نرسیدن به اهداف خود در انتخابات در پی یافتن دلایل متداول باشد، به این دلیل که از آغاز نسبت به دشواریهای اوضاع آگاهی داشت. کمیته مرکزی حزب کمونیست ترکیه، همه اعضای حزب و همه اعضای جبهه میهنی باید فرمول افزایش تأثیر مبارزه ما و افزایش کارآیی کار عظیمی را که در ایجاد تضمین‌های مناسب و ادامه مبارزه حزب صورت گرفته است، بیابند.
حزب کمونیست ترکیه
کمیته مرکزی
٢۴ ژوئیه ٢٠٠٧
http://www.solidnet.org/cgi-bin/agent?news/047tkp25jul07.doc
***
توضیحات:
۱- حزب کمونیست ترکیه تنها حزب چپ ترکیه بود که در انتخابات ٢٠٠٧ آن کشور شرکت کرد. نگاه کنید به:
http://www.tkp.org.tr/index.php?kat=591
٢- جبهه میهنی به ابتکار حزب کمونیست ترکیه و با شرکت هزاران کارگر، رو.شنفکر، دهقان، هنرمند، دانشمند، روزنامه‌نگار، پزشک، معلم، قاضی، حقوقدان، نظامی بازنشسته و دانشجوی میهن‌دوست از سراسر ترکیه تشکیل شده است. کایا گونچ، مسؤول جبهه میهنی و مسؤول پیشین انجمن مهندسین و معماران ترکیه، در ۶ ژوئن ٢٠٠٧، در یک مصاحبه مطبوعاتی مشترک با رهبر حزب کمونیست ترکیه که به مناسبت آغاز فعالیت‌های انتخاباتی مشترک آن‌ها برگزار شده بود، تقسیم‌بندی سکولاریسم در مقابل اسلام‌گرایی از جانب برخی از احزاب آن کشور را گمراه کننده اعلام کرد و گفت جبهه میهنی منافع مردم را در تقابل با امپریالیست‌ها و همدستان آن‌ها نماینگی می‌کند. نگاه کنید به:
http://www.tkp.org.tr/index.php?kat=591
٣- سکیپ صابانچی، معروف به «آقا صابانچی» یکی از غول‌های تجاری و سرمایه‌داران بزرگ ترکیه در ٧ آوریل ۱٩٣٣ متولد شد و در ۱٠ آوریل ٢٠٠۴ درگذشت. او پسر دوم یک تاجر پنبه بود و بدون آن‌که تحصیلات دبیرستانی خود را تمام کند راه پدر را در پیش گرفت. صابانچی در زمان مرگ، صاحب دومین مجتمع تجاری- صنعتی- مالی ترکیه بود و در لیست میلیاردهای جهان که در سال ٢٠٠۴ از طرف مجله آمریکایی «فوریز» منتشر شد در ردیف ۱۴٧ قرار داشت.
خانواده صابانچی «گروه صابانچی» را تأسیس کرد و طی دهه ۱٩۸٠ با شروع برنامههای تعدیل ساختاری در آن کشور توانست کنترل ۶۴ شرکت، شامل واحدهای نساجی، تولید مواد غذایی، جهانگردی، تولید کاغذ، خودروسازی، پتروشیمی، دخانیات، سیمان، بیمه و بانکداری را به دست آورد. برخی از شرکای فراملیتی «گروه صابانچی» عبارتند از:
Hilton Group, Bridgestone, Du Pont, Toyota, Philip Morris, Kraft Foods, Bekaert, Heidelberg Cement, IBM, BNP, Dresdner Bank, Carrefour , International Paper.
صابانچی در سال ۱٩٩٩ دانشگاه آزاد ترکیه به نام «دانشگاه صابانچی» را تأسیس نمود.
۴- «حزب حرکت ناسیونالیستی» که «حزب اقدام ملی» نیز ترجمه شده است، یکی از احزاب راست‌گرای افراطی در ترکیه است، که در سال ۱٩۶٩ با تغییر نام «حزب ملی روستاییان جمهوری‌خواه» که در سال ۱٩۶۵ تشکیل شده بود، به طور رسمی به وجود آمد. در انتخابات ٢٢ ژوئیه ٢٠٠٧، این حزب ۱۴٫٣ درصد آرا و ٧۱ کرسی پارلمانی را به دست آورد. در انتخابات ٣ نوامبر ۲٠٠٢، این حزب ۸٫٣ درصد آرا را به دست آورده بود.
طی دهه ۱٩٧٠ میلیشای این حزب تحت رهبری «آلپ ارسلان ترک» شمار زیادی از فعالین سیاسی، سیاستمداران، فعالین کارگری و دانشجویان چپ‌گرا را ترور کردند.
۵- «حزب جمهوری‌خواه مردم» معروف به حزب آتاتورک، در انتخابات ٢٢ ژوئیه ٢٠٠٧، ٢٠٫٩ درصد آرا و ۱۱٠ کرسی پارلمانی را به دست آورد.