چندی پیش بحث این‌که حزب دمکرات آمریکا، پس از پیروزی چشمگیرش در انتخابات اخیر مجلس نمایندگان و سنا، جلوی برنامه‌های محافظه‌کاران نو و دولت بوش در ادامۀ اشغال عراق را خواهد گرفت و ترتیبات عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی را از عراق فراهم خواهد کرد، به تیتر خبری عمده خبرگزاری‌های امپریالیستی تبدیل شده و توسط بخش «قابل خرید» اپوزیسیون ایرانی خارج از کشور نیز تبلیغ می‌شد.
چندی پیش بحث این‌که حزب دمکرات آمریکا، پس از پیروزی چشمگیرش در انتخابات اخیر مجلس نمایندگان و سنا، جلوی برنامه‌های محافظه‌کاران نو و دولت بوش در ادامۀ اشغال عراق را خواهد گرفت و ترتیبات عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی را از عراق فراهم خواهد کرد، به تیتر خبری عمده خبرگزاری‌های امپریالیستی تبدیل شده و توسط بخش «قابل خرید» اپوزیسیون ایرانی خارج از کشور نیز تبلیغ می‌شد.
تارنگاشت عدالت
مطلب رسیده
ش. ب. امید
٣٠ اردیبهشت ۱٣۸۶
چندی پیش بحث این‌که حزب دمکرات آمریکا، پس از پیروزی چشمگیرش در انتخابات اخیر مجلس نمایندگان و سنا، جلوی برنامه‌های محافظه‌کاران نو و دولت بوش در ادامۀ اشغال عراق را خواهد گرفت و ترتیبات عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی را از عراق فراهم خواهد کرد، به تیتر خبری عمده خبرگزاری‌های امپریالیستی تبدیل شده و توسط بخش «قابل خرید» اپوزیسیون ایرانی خارج از کشور نیز تبلیغ می‌شد.
این هیاهو زمانی به اوج خود رسید که جورج بوش با استفاده از اختیارات ویژه رییس‌جمهور، طرح مجلس نمایندگان جهت محدود کردن حضور نظامی آمریکا در عراق را وتو کرد.
امری که در این هیاهو کم‌تر مورد توجه واقع شد این بود که در طرح وتو شده، قید شده بود که در صورت تصویب قانون جدید نفت عراق نمایندگان مجلس آمریکا مشکلی با ادامه حمایت از دولت بوش، سیاست‌های آن در مورد خاورمیانه جدید و ادامه حضور نظامی در عراق نخواهند داشت.
قانون نفت دیکته شده
بدون تردید جالب‌ترین موضوع مربوط به قانون نفت مورد بحث این است که متن این قانون اولین بار توسط کارشناسان وزارت دفاع آمریکا روی کاغذ آورده شد. این واقعیت آنچنان تکان‌دهنده بود که حتا دولت دست‌نشانده عراق حاضر به هضم مطلب نشد و تنها تحت فشار سنگین مقامات آمریکایی به ارایه آن به مجلس نمایندگان عراق تن داد.
مقامات آمریکایی اعلام کرده اند که شیوه برخورد عراقی‌ها با این قانون ملاک عمده سنجش میزان پیشرفت عراق به سوی دمکراسی و ترقی تلقی خواهد گشت.۱ به عبارت دیگر عدم تصویب آن در مجلس عراق از سوی محافظه‌کاران نو آمریکا به عنوان لزوم ادامه اشغال ارزیابی می‌گردد. جالب است که همان‌گونه که در ابتدای مطلب قید شد حزب دمکرات آمریکا و اکثریت نمایندگان مجلس آمریکا نه در صورت رد قانون نفت، بلکه در صورت تصویب آن خواهان ادامه اشغال عراق هستند.
عراقی‌ها با این واقعیت مواجه اند که اگر قانون نفت را تصویب کنند تحت سیاست دمکرات‌ها و اگر آن را تصویب نکنند تحت سیاست نئوکان‌ها در اشغال نظامی باقی بمانند.
محتوای قانون
بر اساس طرح ارایه شده به مجلس عراق صنعت نفت که در زمان صدام ملی شده بود باید به صورت عمده خصوصی‌سازی شده و به کمپانی‌ها و سرمایه‌گذاران فراملی واگذار گردد. شرکت‌های فراملی نفتی بر اساس این قانون از امتیازات گوناگونی برخوردار می‌گردند. از جمله این امتیازات می‌توان به نکات ذیل اشاره کرد:٢
* مالکیت تام بر ٧٠ درصد نفت استخراجی به مدت ٣٠ سال
* آزادی مالیاتی در رابطه با فروش ۲٠ درصد از نفت استخراج شده
* امتیاز خاص بهره‌برداری در مورد ۶۵ حوزه نفتی از مجموع ٩۲ حوزه نفتی شناخته شده
اعتراض عراقی‌ها و سهم‌خواهی کردها
بدیهی است که چنین تجاوز هولناکی به منافع ملی با اعتراضات وسیع مردم عراق روبرو شده است. رمزی سلمان اقتصاددان عراقی که به مدت ٣٠ سال در وزارت نفت عراق کار می‌کرد، می‌گوید:٣
این قانون برای منافع شرکت‌های نفتی آمریکایی طراحی شده است. در صورت تصویب آن ما به شرایط پیش از ١٩٧۲ و ملی شدن نفت بازگردانده می‌شویم.
اگر چیزی نیاز به تغییر دارد، آن قانون اساسی است. قانون اساسی آنجا که مربوط به مالکیت نفت و درآمد آن می‌شود، دارای ایرادات جدی است …
حسن جمعه آواد رییس فدراسیون اتحادیه‌های کارگران نفت عراق در نامه‌ای به کنگره آمریکا می‌نویسد:۴
همه می‌دانند که قانون نفت نه برای تأمین منافع مردم عراق، بلکه جهت خدمت به جورج بوش، هواداران او و کمپانی‌های خارجی است، تاوانی که مردم آزار دیده عراق علی‌رغم سختی‌های بی‌پایان می‌دهند.
از سوی دیگر حاکمان کردستان عراق که خود پیش از این، با طرفین خارجی قراردادهای نفتی بسته اند، نسبت به محتوای قانون واکنش نشان می‌دهند. قباد طالبانی، نماینده حکومت منطقه‌ای کردستان عراق در ایالات متحده آمریکا و پسر جلال طالبانی رییس‌جمهور عراق، در واشنگتن اعلام کرد:۵
موضوع نفت خط قرمز ما است و تعیین کننده این که آیا ما در [چارچوب] عراق باقی بمانیم. اگر یک رژیم نفتی مرکزی به ما تحمیل شود ما در عراق باقی نخواهیم ماند.
ما باید این را برای دوستان خود در واشنگتن و برادران خود در بغداد کاملا روشن کنیم که این امر به معنای «توافق بر روی همه چیز یا هیچ چیز» خواهد بود.
مراحل گوناگون تجاوز نظامی امپریالیسم آمریکا و متحدینش به عراق و افغانستان درس‌های بسیار مهم و قابل تعمقی برای ما ایرانیان به همراه داشته است. باید پیش از وقوع فاجعه برای خود، از این تجارب آموخت و سیاست‌هایی منطبق بر آموخته‌ها را به میان مردم برد.
در شرایطی که در بحث‌های جاری جنبش چپ ایران سردرگمی در رابطه با شناسایی و معرفی دشمنان گوناگون ترقی ملی و دمکراتیک میهن ما حاکم است و این‌که «آیا اولویت مبارزه با دشمن داخلی، خارجی یا مبارزه هم‌زمان با هر دو است؟»، تأکید بر این واقعیت که امپریالیسم به سرکردگی امپریالیسم آمریکا دشمن اصلی مردم جهان و میهن ماست، اهمیت دوباره می‌یابد.
———————————————-
۱ آلترنت – http://www.alternet.org/waroniraq/51721
۲ یونگه ولت – JungeWelt – Nr. 104 – 5/6 mai 2007
۳ خبرگزاری الجزیره – http://english.aljazeera.net/NR/exeres/0D09B919-D28A-4CC4-A79F-0EE500239225.htm
۴ اویل چنج اینترنشنال – /http://priceofoil.org/2007/05/12/iraqi-oil-workers-address-us-congress
۵ آلترنت – http://www.alternet.org/waroniraq/51721