در حالیکه تازه ترین گزارشها پیرامون اطلاعات [برای توجیه حمله به عراق] به بحث های جدیدی در بریتانیا و ایالات متحده – درباره اینکه آیا جنگ موجب امن ترشدن این دو کشور و جهان شده- دامن زده است، در اینجا بحث دیگری در جریان است.
تمرکز عراقی ها بر این نیست که آیا اگر تجاوز صورت نگرفته بود اوضاع بهتر می بود. چیزی که آنها می خواهند بدانند این است که چگونه و کی جهان آشکارا ناامنی که آنها همه روزه با آن روبرو هستند- از آدم ربایی گرفته تا ترور و بمب گذاری- تغییرخواهد کرد. آنها همچنین درباره اینکه آیا حضورنیروهای خارجی[ جهان آنها را] بهتر می کند یا بدتردائمآ بحث می کنند.
در حالیکه تازه ترین گزارشها پیرامون اطلاعات [برای توجیه حمله به عراق] به بحث های جدیدی در بریتانیا و ایالات متحده – درباره اینکه آیا جنگ موجب امن ترشدن این دو کشور و جهان شده- دامن زده است، در اینجا بحث دیگری در جریان است.
تمرکز عراقی ها بر این نیست که آیا اگر تجاوز صورت نگرفته بود اوضاع بهتر می بود. چیزی که آنها می خواهند بدانند این است که چگونه و کی جهان آشکارا ناامنی که آنها همه روزه با آن روبرو هستند- از آدم ربایی گرفته تا ترور و بمب گذاری- تغییرخواهد کرد. آنها همچنین درباره اینکه آیا حضورنیروهای خارجی[ جهان آنها را] بهتر می کند یا بدتردائمآ بحث می کنند.
تارنگاشت عدالت
جاناتان استیل
گاردین، ۱۷ ژوئیه ۲۰۰۴ *
برگردان: ع. سهند
در نهادهایی که برای اجرای طرحهای آمریکا ایجاد شده اند نفعی نمی بینیم.
دسته بندی واقعی در عراق بین عرب و کرد، سنی و شیعه، یا سکولار و مذهبی نیست. دسته بندی اصلی بین اردوگاه هواداران اشغال و اردوگاه مخالفان اشغال است.
هواداران اشغال یا کاملآ به آمریکا و انگلیس وابسته اند- در واقع دست نشانده اند- یا راه دیگری به غیر از اشغال را برای سرنگون کردن صدام نمی شناختند.
بیایید درگیر تهمت و افترا زنی نشویم و مسائل را باز و شفاف بحث کنیم. متاسفانه، هواداران اشغال بین مقاومت و تروریسم، یا بین جامعه مدنی مخالف اشغال و آنهای که برعلیه اشغال از خشونت استفاده می کنند، تفاوتی قائل نیستند.
آنها از ما بعنوان دنباله های صدام، ارتجاعی، انتقام جو، مزدور، گمراه، یا خارجی نام می برند.
« کنگره بنیاد ملی» مقاومت مسلحانه را رد نمی کند و آنرا " حق ملی " یک خلق می داند، اما سیاست های مسالمت آمیز را ترجیح می دهد.
******
بغداد- در حالیکه تازه ترین گزارشها پیرامون اطلاعات [برای توجیه حمله به عراق] به بحث های جدیدی در بریتانیا و ایالات متحده – درباره اینکه آیا جنگ موجب امن ترشدن این دو کشور و جهان شده- دامن زده است، در اینجا بحث دیگری در جریان است.
تمرکز عراقی ها بر این نیست که آیا اگر تجاوز صورت نگرفته بود اوضاع بهتر می بود. چیزی که آنها می خواهند بدانند این است که چگونه و کی جهان آشکارا ناامنی که آنها همه روزه با آن روبرو هستند- از آدم ربایی گرفته تا ترور و بمب گذاری- تغییرخواهد کرد. آنها همچنین درباره اینکه آیا حضورنیروهای خارجی[ جهان آنها را] بهتر می کند یا بدتردائمآ بحث می کنند.
این هفته من به برای شنیدن پاسخ به این سوال به محله کاظمیه در شمال بغداد رفتم، منبعی در بغداد که از آن کمتر گزارش می شود. منشعب از خیابانی که در آن دوره گردها چرخهای دستی زهواردر رفته خود را به سمت بازار هل می دهند، پله ها به حیاط یک مدرسه شیعه ختم می شوند.
کفشهایتان را در میآوریم، و به یک اطاق مهربانانه خنکی با فرشهای گود و صندلی های دسته دار حتی گودتری، هدایت می شویم. شیخ جواد خالصی و چهار مهمان او به احترام از جای خود بلند می شوند. در حالیکه بسیاری از روحانیون عراقی به رغم بیانات استادانه در خوشامدگویی، یک برخورد مقدس نمایانه و نا شکیبایی ملایمی نسبت به خارجیان را نشان می دهند، شیخ خالصی ظاهر توجه خالصانه را دارد. او به جای فقط دکلمه کردن، گوش می دهد و بحث می کند.
پدر بزرگ اوآیت الله برجسته ای بود که هشتاد سال پیش مخالفت شیعان با اشغال عراق از طرف انگلیس را رهبری کرد. پدراو یک امام تحصیل کرده بود. خود او بیست و سه سال را درایران و سوریه در تبعید به سربرد و پس از رفتن صدام به عراق بازگشت. او اکنون دبیرکل جنبش جدیدی است که خواهان پایان دادن به اشغال ازطرق مسالمت آمیز است. تمرکز رسانه ها برخشونت، و پوشش خارجی عمومآ مثبتی که به اقدامات دولت جدید ایاد علاوی " برای در هم شکستن شورش" داده می شود، این گمان دروغین را ایجاد کرده است که گویا مخالفان دولت فقط از قهر استفاده می کنند، و حمایت از صلح یعنی حمایت از دولت، وبنابراین [حمایت از صلح] یعنی حمایت از اشغال.
جنبش شیخ خالصی دروغ بودن این ادعا را نشان می دهد. « کنگره بنیاد ملی » که چند هفته پیش تاسیس شد، چهار صد و پنجاه عراقی را دریک هتل بغداد گردآورد. آنها ناصریست ها، چپ ها و بعثی های متعلق به دوران قبل از آنکه صدام حزب را به تیول شخصی خود تبدیل کند، همچنین کردها، مسیحیان، نمایندگان قدرتمند سنی جامعه روحانیون اسلامی که روابط نزدیکی با فلوجه و دیگر شهرهای قویآ ضد آمریکایی دارند، و دوستان و همکاران شیعه خود شیخ خالصی را شامل می شوند.
جنبش یک دبیرخانه بیست پنج نفره ای را انتخاب کرد که هفته ای دوبار جلسه دارد. جنبش تصمیم گرفته است از کنفرانس ملی مورد حمایت دولت که قراراست این ماه بعنوان بخشی از برنامه آمریکا برای تاسیس یک مجلس دست نشانده تشکیل شود، حمایت نکند. شیخ می گوید: " ما نفعی در نهادهایی که برای اجرای طرحهای آمریکا ایجاد شده اند نمی بینیم. اگرقرار بود کنفرانس جدول زمانی خروج نیروهای آمریکایی را تهیه کند، ارزش آن را داشت، اما در بستر اشغال، کنفرانس فاقد قدرت است و ما نمی خواهیم هواداران مان را مایوس کنیم. با این وصف، ما در ژانویه درانتخابات شرکت خواهیم کرد."
« کنگره بنیاد ملی» مقاومت مسلحانه را رد نمی کند، وآنرا " حق ملی " یک خلق می داند، اما سیاست های مسالمت آمیز را ترجیح می دهد. کنگره از احیا ارتش عراق حمایت می کند، با تشکیل میلیشای جدید مانند ارتش روحانی رادیکال مقتدا صدر مخالف است، و خواهان انحلال میلیشاهای قدیمی دیگر گروه هاست. کنگره نگرانی خود را از اختیارات دراکونی جدید آقای علاوی پنهان نمی کند. شیخ خالصی می گوید: " عراقی ها امنیت می خواهند، و با امید می توان آنها را فریب داد. دیکتاتوری های افراطی همیشه در شرایطی تشکیل می شوند که ملتها خواهان ثبات باشند. با به قدرت رسیدن شاه در ایران، آتاتورک در ترکیه و صدام در اینجا چنین اتفاقی افتاد."
وامیظ نظمی، تحصیل کرده انگلیس، کارشناس علوم سیاسی دردانشگاه بغداد، و یک ناسیونالیست عرب کهنه کار، سخنگوی کنگره است. برای او که همه عمرسکولار بوده مهم است که بین بخشهای مختلف عراق پل زده شود. او د رکتابخانه راحت خانه اش در کاظمیه برساحل دجله به من گفت: " در کشوری که بر تقسیمات سکتاریستی تاکید می شود و انتظا ردرگیری های قومی وجود دارد، وحدت ملی رشد نخواهد کرد. بین سنی ها و شیعیان باید آشتی برقرار شود. بدین لحاظ توجه ما معطوف به مذهب نیست. اما ما احساس می کنیم که با پل زدن بین اختلافات، زمینه برای یک مبارزه مشترک ملی آماده خواهد شد."
او می گوید، دسته بندی واقعی درعراق بین عرب و کرد، سنی و شیعه، یا سکولار ومذهبی نیست. دسته بندی اصلی بین " اردوگاه هواداران اشغال و اردوگاه مخالفان اشغال است." به نظر او، " هواداران اشغال یا کاملآ به آمریکا و انگلیس وابسته اند، د رواقع دست نشانده اند، یا راه دیگری به غیر از اشغال را برای سرنگون کردن صدام نمی شناختند. بیایید درگیر تهمت و افترا زنی نشویم و مسائل را باز و شفاف بحث کنیم. متاسفانه، هواداران اشغال بین مقاومت و تروریسم، یا بین جامعه مدنی مخالف اشغال و آنهای که برعلیه اشغال ازخشونت استفاده می کنند، تفاوتی قائل نیستند. آنها از ما بعنوان دنباله های صدام، ارتجاعی، انتقام جو، مزدور، گمراه، یا خارجی نام می برند."
کنگره ذیعلاقه است که درانتخابات ژانویه شرکت کند. در نظام نمایندگی تناسبی که سازمان ملل در نظر گرفته است، به همه لیستها باید امکان داده شود. هر لیست برای اینکه به رای گیری گذاشته شود فقط به امضاء پانصد هوادارار حتیاج دارد. عراق یک حوزه انتخابیه واحد در نظر گرفته شده است، در نتیجه هر بیست و هفتهزار رای، یک کرسی از ۲۷۵ کرسی مجلس ملی را تولید خواهند کرد.
خطوط مبارزاتی روشنتر می شوند. درمناطق سنی ، حزب اسلامی عراق ( که در زمان صدام غیر قانونی بود) از انحصار تشکیلاتی واقعی برخوردار است. احزاب شیعه می گویند آنها درآن مناطق حتی دفتر هم بازنخواهند کرد. بنا به گفته عدیل الادیب یکی از اعضاء ارشد حزب دعوه- قدیمی ترین و بنا بر نظر سنجی ها محبوب ترین حزب- در بین شیعیان که چندین گروه فعالیت دارند، گرایش جاری به سوی تهیه یک لیست واحداست.
هر حزب ترجیح می دهد به جای رقابت، بیشترین تعداد شیعه را به مجلس بفرستد. به گفته دکتر ادیب خانواده شیعه " لیستی شامل حزب دعوه، مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق ، نامزدهای هوادار آیت الله علی سیستانی، و احتمالآ افراد مقتدا صدر را در بر خواهد گرفت." این لیست بازگشت احمد چلبی، سوگلی پنتاگون که مشغول بنا کردن ارتباطات با روحانیون شیعه بود ه است را امکان پذیرمی کند. دکتر ادیب به من گفت: " او یک مدافع علاقه مند حقوق شیعیان است."
اما جند خط گسل عمده وجود دارد. حزب دعوه و مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق در حال حاضر در دولتی هستند که فاقد جدول زمانی برای خروج نیروهای آمریکایی است. آیت الله سیستانی و آقای صدر بر خوردی انتقادی دارند. حزب اسلامی عراق نیز در دولت است، اما روابط محکمی با روحانیون سنی مخالف حضور آمریکا دارد.
گروه پان-عراقی شیخ خالصی با تبدیل خواست پایان دادن هر چه زودتر به اشغال به یک موضوع انتخاباتی، امیدوار است در این زمینه نقش لازم را بازی کند. این گروه درخورپوشش خبری و حمایت بیشتری است.
http://www.guardian.co.uk/comment/story/0,3604,1262635,00.html*